Alle inzendingen over Bloedkoraal

mij dichttrekt Het zeemonster zich verheft Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven De grafsteen Te zwaar om te tillen Licht zal zijn.…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

gevulde vaas en foto herinnering aan wat is geweest op het aardse feest vol met toeters en bellen ver weg van de schat op aarde waar de wereld niet bekoort het gezang van engelen wordt gehoord deelde zij mede wie door hem naar ziel en lichaam leden vluchtend als een ree in de nabijheid van de zee schommelend op de golven onder bloedkoraal…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…

Menig traan laat ik weer gaan nu kinderen walvisburgers gaan serveren zullen ze het nu nooit leren dat is toch niet normaal straks eten we met z´n allen bloedkoraal.…

bloedkoralen letters uitgevlakt tegen de mozaïeken wanden door gesloten verten over rillingen in steen gaan diep uitgekerfde vingers ze krassen kringen van geween maar vinden slechts verdwijnen in die nacht toen ook de maan verscheen…

Je hebt mijn zwartste gal gekneed tot een rif van bloedkoraal genezen van de slangenbeet vloeit mijn tegengif royaal elke zee om te verdrinken verdampt in onze beker blijf op twee gedachten hinken verenigd zijn we zeker.…

Mijn Eva kreeg een bloedkoralen ketting, ik sokken, chocola en een besmetting.…

Verdwijnt het in sluierende zandgordijnen vergaat het langs het strand schuurt het witte zand van de getijden de machteloze hand aan de horizon van kalkstenen muren druipt vloeibaar zout staan bloedkoralen pilaren geëtst in houtskool kerven naalden waaien wimpels tot tenten uiteen in onzichtbare namen.…

spiegel onder de koude kraan wast de man de geliefde van zijn handen - tevergeefs - wanneer zijn hoofd thuis zal komen hij weet het niet in haar omgewoelde bed sudderen zijn hersenen na zijn gezicht stroef van ranke vingers hij pakt zijn scheermes en hakt ze af zijn dunne huid wijkt uiteen het geheim bewaart zichzelf in bloedkoraal…

ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf en leed gesmeed naar naakte waarheid en ergens onderaan kerf ik een wentelwoord tot bloedkoraal…

lagune zich opent huist het weekdier in wier dat deint op de hijgende ademhaling van een zee die het akkerland verkleint spiegels waarin wij herkennen spatten uiteen en in scherven dalen wij langs atonale toonladders, happen naar licht dat zich nestelt in haar vergezicht jij, stamelt zij met een keel van glas jij cerebrale man die bloedkoralen…

Zover het oog reikt sprankelt een mêlee Van oogverblindend schone orchideeën Lichtdoorschijnend violet scharlaken Vonkenspetterende lentefeeën Nachtvlinders als paasvuur torenbaken Vuurvliegjes bevrucht door zonnedauw Lucide colorieten bloedkoralen Fonkelend lapis lazuli blauw Flonkerend langs zacht glooiende dalen Blinkend rood in…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel haar zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen.…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel heur zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen.…

Nu vul die vaas met gele oktober-rozen, Leg blauwe druiven op die blanke schaal, Tussen de trossen laat de perzik blozen Als avondrood, en loof als bloedkoraal Van wilde wingerd blij mijn blik verpozen, Die symfonieën zoekt in kleurentaal.…

Gouden colliers en bloedkoralen kettingen vullen decolletés. De wals, de tango, maar ook rock en roll in een uitgelaten sfeer van feestvierende lieden. Kostbare drank wordt geschonken in een dampende ruimte van rook en men eet zich zelf vol. Onderwijl worden zaken afgehandeld en de een heeft nog meer dan de ander te bieden.…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

langs de zee daar woelt het monster het gele torpedoboot- jagerseskader van de alsemgeest 't vaart er voortvarend want ja, navigare is puur maritiem gezien nodig geweest z'n eigen koers naar gevaarlijke golven van Aden, door Rode Zee, Suezkanaal routes vol smokkel piraten die dwalen, exotische vissen met hun bloedkoralen…

(Een bloedkoraal ontstijgt in Vlokken mijn hongerlippen. Ik vervloek Het kaf en het klaver en de horde die op mijn daken De vadervlag uithangt - maar gij zijt van steen. Ik zing - maar gij zijt van veren en gij staat Als een roerdomp, een seinpaal van de treurnis. Of zijt gij een buizerd - dáár - een wiegende buizerd?…

. --------------------------------------- * versieren = uitdenken * zo kraal als bloed = indien bloedkoraal * kleên = kleden * reen = rein, schoon * verwe = kleur * bokken = bukken * incarnaat = vleeskleurig rood * laat = staat * hoosjes = kousjes * snee = sneeuw * vond = wijze, mode * lodderlijk = aanlokkend, lieflijk * vóór…

Mária Lécina loopt te pralen met zeven snoeren bloedkoraal die kan Mária Lécina betalen, haar mond is rood als een bloedkoraal ¿Porqué, Mária? Mária Lécina heeft een waaier daar staan al de sterren ter wereld op Geen sterveling komt er voorbij die waaier of de zon en de maan gaan voor hem op ¿Porqué, Mária?…