Alle inzendingen over Blootvoets

Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar hem. Ik dacht aan zijn ogen en zijn lach. Ik dacht aan zijn mannelijke stem. Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar onze geheime plaats, daar waar we elkaar hadden gezien, voor het eerst en voor het laatst. Ik stond blootvoets te genieten van de zon.…

laatste afgang blootvoets groet ik de zon het is te weinig…

De rivier laat zich zien. Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…

Als Als dit Voorbij zal zijn Is er een voor en een na En een tussentijd Van dagen Opgelijst In kader met zwarte rand Zal er nog zomer zijn Ontsteken we het vreugdevuur Dansen we blootvoets op de uitgedoofde sintels tot in het vroegste uur. Als Als dit voorbij zal zijn.…

Samen blootvoets in het bos met het mos als ondergrond, mekaar de hele hele nacht beminnen, Waar de zilveren maan tussen de bomen schijnt en de vuurvliegjes ons pad verlichten.…

Ben je een Blootvoetse Karmelietes En bovendien van Argentijnse bloede Wees alstublieft een beetje op uw hoede Als Rome opeens belt naar uw adres Onder het mom van dat ie u wil groeten Valt hij waarschijnlijk op uw blote voeten…

dieprood gelakt haar laarsjes komen nu goed van pas voor het meisje dat nog wel even leren moest wat ritsen was de een stijgt sereen en blootvoets op de ander komt ontheemd en rillend aan gaat onbewust in voetsporen van de ander staan.…

vandaag blader ik blootvoets door onze geheime tuin het gras nog nat en in koperzacht tegenlicht beroert de wind een vrouwenmantel ze wiegt haar beeldschoon bekken met rollende druppels dauw zo teder en ik denk aan jou…

je ligt allicht voor alle eeuwigheid in 't stof der dagen te wachten tot de zon nog één keer je genade geeft blootvoets kaal geschoren verminkt tot in het bot gebroken de zee tot troost bij ebbe en bij vloed beweent je kroost.…

Aan elke mode, gril doen wij mee schoeisel en kledij noch blootvoets noch op lederen sandalen.…

Het waren van die onbenulligheden elke dag het zat me weer eens niet mee ik walgend van geweld besloot te gaan een laatste blik op de canapé en het boek voor twee jij draait met de sleutel het slot knarst een slag verderom ik hol zonder achterom te kijken blootvoets in de aarde ik liefde en vrede ik voel de…

Blootvoets loop jij over mijn huid; stralend kom jij in mij op.. Ik fluister terug in 't onvergetene, doop me in een bad van licht.. En bemin in mijn eigen spiegelbeeld de vormen van jouw gezicht.. En de muren zuchten om me heen, de aarde bloost onder mijn voeten.. De dag omarmt me met jouw handen; Ik ben omgeven door jouw liefde..…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Struikelend over onverharde wegen draagt haar hoofd weer een volle kruik een glimlach, spontaan opgevangen door het kleine kind dat aan haar rokken hangt, verdwijnt langzaam achter opstuivend stof kleurrijk is haar kleed dansend om lange donkere benen en wanneer wanhoop die avond even haar ogen raakt maakt elke pas nog steeds muziek blootvoets…

twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken aan het krullen van stoelen je kunt het rollen op het langen van de latten * Het vuur poeder en schaveling aanmaakstokken en de warme pit die om mijn buik rolt het slepend roeren in de koffie brood dat blootvoets…

't ligt op de lippen van het onnoembare 't licht dat de einder raakt alles van goud maakt zich purend op de dood zogend aan de borsten van de glorie, gezuiverd in de mond van het leven 't ligt er aan banden in de palmen van de tijd vergankelijkheid het is een fluisteren op de lijn waar een mens niet gaan kan 't is als het blootvoets…

Schiet me, schiet me schiet me naar de hemel boven in de eik, iedereen blootvoets op het familiebed .....Kom erbij, hier ben je vrij! Wij hoeven nergens in te geloven behalve in elkaar, ook de zanger is los, hij lacht om zijn amulet en zwaait naar de oude man: .....Kom erbij, hier ben je vrij!…

één héél open, blootvoets op het strand onbevangen als een kind de ànder teruggetrokken, deur gesloten, veilig thuis totdat hij haar daar weer vindt.…

Zoals ooit in oktober ons samenzijn bij zee, we brachten samen mooie herinneringen schelpen, oud eikenhout en een zeester blootvoets al juttend naar huis weer mee. Durf om je heen te kijken, nog even niet te wijken.…

Dans des Oordeels Zij danste ooit lente door lichte dagen liet blootvoets gele narcissen met rust voelde ijskoud door honderden vragen hoe bedekt geweten opnieuw werd gesust zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen geeft scheuten een laatste krimp van pijn proeft geen verschil meer in standen en rangen beleefde het maagdelijk wit…

'k Ga blootvoets door zand van duintoppen bij de waterkant. En ik zag beneên, dicht bij bruin verpulverde blaren getij bedaren, gentianen en ’n drieteenstrandloper. ’t Is ook al stiller, later in ’t seizoen, een hazenkoppel onder braamstruiken bij wilgen grijsgroen.…

Soms op sandalen, soms blootvoets liepen mijn broers en ik over de dampend hete asfaltweg van Gasselte naar die grote plas van een reus, waar wij ons een hele dag vermaakten. De verkoeling was goddelijk lekker, de voetbal diende voor in het water en op het snikhete zand rondom de plas.…

Met haar olifantenvoeten, Zijne sterk geparfumeerde, Dikke, vette patrones, Om die, met bloemzoete tronie, De onbetaalbre gunst te vragen Van haar volle, ronde hand; En ’t scheen mij bijna, als ware Tarantella, zijn zuster, De blootvoetse, kortgerokte, Snoodlijk uit het veld geslagen. ------------------------------------------------ Tarantella…