Alle inzendingen over Bomvol

Vol hoofd Vol indrukken Vol gevoelens Te veel lawaai Te veel gebeurd Te veel vragen Te weinig tijd Hoofd barst Als een bom Vol Bom Vol Bomvol…

bomvol de zee het strand de zonnelucht de laatste zin: 'niet te opereren nu' de golven gaan te keer…

Een nette man uit Swifterbant Was in een darkroom aanbeland Het was er bomvol Hij zag er geen hol Daarna was hij wel “heer van stand”…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

Dit fenomeen zal ik beslist nooit snappen, de voorleesronde onzer majesteit: een kraslot bomvol onrechtvaardigheid waar de aanwezigen dan tóch voor klappen. Maar was ’t wel applaus dat je kon horen, of sloegen ze haar woedend om de oren ?…

hij komt uit de kast het maakt zijn gemoed lichter hij weet zich dichter ~~~~ hij komt uit de kast de deur zwaait moeizaam open en nu maar hopen ~~~~ hij komt uit de kast zijn buikje bomvol gevuld poes pakt hem en smult…

‘t Was er bomvol – voor de F1 geen pretje. Maar ‘n zeehond wil ook wel eens een verzetje.…

De koffer die ik graag vergat omdat hij bomvol tranen zat.…

Overal is het bomvol nu slechts keukenmeiden praten en het vurig feest gevierd alles knalt hier; zelfs de kurken sissend grommen gouden jurken verder hoor je slechts gejank van het dier onder de bank het is weer oorlog in de lucht het oude jaar is op de vlucht Maar als de lucht geklaard zal zijn drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…

geluk nooit meer om te hoeven kijken naar het verleden die met een ruk op vervaagde rookwolken lijken in het heden we kijken nog veel te vaak terug naar waar we nu veel sterker door zijn niet naar de strakke kobalt blauwe lucht maar weer terug naar het reffrein denkend dat alle mensen op deze bol nooit verschillend kunnen zijn ons hoofd zit bomvol…

In mijn hart klonk steeds het lied van het meisje dat ik zo beminde Over liggen tussen ‘t ruisend riet waar het lief ons zeer verblindde In mijn hart klonk zacht een lied van de dagen zo bomvol dromen Over dagen in het verre verschiet vol beekjes die er zacht stromen In mijn hart klonk een teder lied van ‘t lief dat mijn hart bewoont Hoe…

Ik kom nooit meer van je los Ook al ben je er niet meer Niet dat ik zou willen In dit grote levensbos Het doet gewoon nog steeds wat zeer Papa, 15 jaar al 15 jaar zonder kontakt Zonder een teken van leven Een lek vat bomvol verdriet Waarin het peil jaarlijks wat zakt Ik kom nooit meer van je af Zoiets staat nu toch wel vast Toch voelt…

Tot slot moest ze stoppen, daar zij zich bomvol had gevreten. Toen liep ze op water. 't Was wagen: het ijs was te dun om te dragen. Het was ook geen wonder: ze ging kopje onder. Toch liep ze nog! (Op alle dagen.) Het was dan ook echt van de mallen.…

Pinokkio hing houterig in de kramen Bomvol met allerhande souveniertjes Die wij, op hoop van zegen zijnde Kniertjes, Maar wat graag voor de kinderen meenamen We keken door getinte brillenglazen En knepen onze oogleden tot kiertjes Omdat het zout als bijterige miertjes Op onze arme oogbollen bleef azen Pisa vormde een schril contrast met…

ik loop door de bubbels van harde kelen in de lucht door naar kwasten en pennen gedoopt in de hete brij die cerebraal mag heten ik mag loetje zeggen van lichterlaaie achter de lessenaar van de meester klieder ik kloddertjes klad klaar op beelden van opium zoals hij ze noemt als ik er niet ben toch mag ik loetje zeggen zoals hij bomvol…

De lade van mijn bureau zit bomvol chocolade, in feite alle laden. Het is dan ook een geladen onderwerp. Ik heb zelfs lampen van chocolade, al zul je begrijpen dat ik daar geen gloeilampen in heb gedaan. Ik eet alleen nog maar dikke repen chocolade en ik zit te wachten op het beloofde, positieve effect.…

Het dak bedekt met pannen van gedichten daaronder spatten letters op papier de rijmen stroomden langs de ramen de deur van het gedicht staat op een kier De brievenbus nog bomvol dichterswoorden gelezen als het moet, op het toilet maar nu gestopt met denken en verzinnen geplaatst in vakje "leesverlet" De kelder vol met hersenkraaksels…

(vuvuzela, vuvuzela) het Afrikaanse vuur vol passie en zo puur we zongen en we dansten het was toch zo mooi het stadion bomvol de wereld uit z’n bol alsof men zeggen wou dit is eeuwige trouw geluk was toen dichtbij daar op die eerste rij En straks gaat ook die beker mee naar huis - refrein: Vuvuzela, Vuvuzela Vuvuzela, vuvuzela…

was gekocht Haar lichaam was zo jong en teer bijgevolg ontfermde zich die vent Over haar die zei: Ik min jou zeer kom mee en zie je wordt verwend Eens in het zeer verre buitenland eindigde de heel lange vliegtocht Daar trof haar vriendje zijn klant aan wie ze als vee werd verkocht Een lange reis door ’t koud land eindigde in de stad, bomvol…

van mezelf Toen ik 80 werd Mijn trommelvliezen vangen alles Elke prikkel opgepikt Veel lawaai in mijn hoofd En dat is mooi, want ik kan niet tegen stilte De goal van Mike Obiku Het commentaar van Ron de Rijk Meneer cactus in een boksring En kleuren Heel veel kleuren En Rood zegt zwart En groen zegt wit Net als 60.000 man In een bomvol…