Op de Mont Ventoux was het snel bekeken,
vroeg of laat zou Mollema gaan breken.
Toen wat dan ook hard had toegeslagen,
was het leed niet langer te dragen.
Ja, Mollema kreeg het voor z'n kiezen,
je zag Mart Smeets' glimlach bevriezen;
er was niets meer, geen greintje hoop.
Waar zijn de dagen van Jan Jansen, Joop?…
Sinds Petrarca de Mont Ventoux
Beklom is de weg afsnijden onwijs taboe
Zijn broer mocht vóór
Om in één moeite door
Zelf tijd te maken open naar binnen toe
Hoe waar de boodschap ook moge wezen
Laat Bouke de Mol het maar later lezen
Die krijgt bergop
Zonder vizier klop
Bochten zijn nu om messcherp door te sjezen…
Als het om verantwoordelijkheid gaat
is Nederland een heel groot kerkhof
waarop uiteindelijk, natuurlijk helemaal
niet meer gereageerd kan worden.
Zowel de slachtoffers als de daders
liggend dood en zwijgend zij aan zij
diep onder de polderse grond, de klei.
Dat is de definitieve afsluitende fase
van het 'polderen' welke elke gat dicht…
Van Gouden Bouk had ik nog nooit gehoord
Een wielersporticoon van lang geleden...
Had nog als knecht voor Bartali gereden...
Met Middelkamp, met Schulte, enzovoort
Ik heb er achteraf pas van vernomen
't Is weemoed waar ik net niet bij kan komen…
Ontspannen lag ik even in bocht 7
Dat duurde circa drieëntwintig uur
De pilsjes dronk ik als ontwenningskuur
en soms moest ik al plassend overgeven
’t Gebeurde collectief bij al die bomen
Het schijnt dat Mollema is langsgekomen…
Waar Bauke Mollema de rust bewaart,
Zit Nederland compleet in de gordijnen:
Zijn voorsprong van seconden gaat verdwijnen,
Het heeft veel weg van doorgestoken kaart.
Wat ik nog meer zag is niet te verzinnen,
Je kunt de Tour de France ook klunend winnen.…
De tijdrit deed hij op een nieuwe fiets,
Hij moest en zou een nieuw model gebruiken.
Hij zou ze wel een poepje laten ruiken,
Helaas voor Bauke werd het driemaal niets.
Dus durf ik (weer) de stelling te poneren
Dat je het op een oude fiets moet leren.…
toen jij en ik
tussen wolken zongen
bedekte de eerste sneeuw
mijn vuren vlindervleugels
de maan viel vol helderheid
in het bevroren vijverwater
en spon de nacht om je
gebogen schouderbladen
ik ademde koude
nog voor oostenwind
zich neerlegde rond
je ogen half geloken
op je lippen stil van ijskristal
berijpt met ongezegde woorden…
291
Bezig met laden