Alle inzendingen over Bouts rimees

Bouts rimées op Adriaan van Dams sonnet “Pasvorm” Zijn bril tot op de neuspunt afgezakt schrijft hij zijn verzen, glanzend als een spiegel. Hij levert steeds door kunstig rijm-gepriegel sonnetten af, elk geestig en intact. Hij zeeft zijn metrum in een voet-vergiet.…

Bouts-rimés op ~Het universum is verzot op vorm~ van Ton Gelijk het universum ben ik dol op vaste vorm. Het is een feit dat ik niet wil bestrijden; ik kan mezelf er moeilijk van bevrijden en schrijf ik een gedichtje dan houd ik hem aan als norm.…

Een bijna Bouts-rimés naar het gedicht ~Op En Neer ~ van Ton Mijn fiets die slijt dat is een feit hij rijdt ook al een hele tijd en waar hij zich door onderscheidt is niet alleen oubolligheid maar goede kwaliteit doch nu raak ik hem kwijt.…

Ik blijf veel liever met mijn medemoeren Genieten van gevlei van andere bouten Die hunkerend naar ons moeren loeren één van die bouten kan passender voor me zijn hoewel de eerste jeugdbout heel goed paste liet onze moer menige andere bout voorbij steeds een nieuwe waar ze dan wéér op vlaste totdat ze werd gelegd in de afvalbak ter zij…

de eerste strijkwas is gedaan de tweede, die komt later ik pleer wat hier ik pleer wat daar plet weer alle kreukels ach, kon ik bij politici harrewar wegstrijken dan hachelde ik de bout op al die strakke snoeten steeds zie ik dode kinderen verpakt in witte lakens…

Het lijkt een fluitje van een cent: Het schrijven van sonnetten Maar toch is er een heleboel waarop je dient te letten Het eindrijm zit vaak heel niet mee: wat simpel twee aan twee Terwijl het toch veel mooier is ‘t omarmend neer te zetten Dan heb je nog het metrum, volgens welk sonnetten lopen: Het beste is toch om de pen in ~jambe-inkt~…

Onlangs heeft hij een eega uitgekozen die sprekend op zijn wijlen moeder lijkt. Haar blik heeft iets van dat meedogenloze die vrouwen krijgen als de tijd verstrijkt en liefde niet veel meer wordt dan een pose, ontdaan van gloed; en hoe je ’t ook bekijkt, er ook geen kans is op metamorfosen waaraan de maat van schoonheid wordt geijkt. Hoe…

Goddank straks komt het koude jaargetijde de warme zon is al weer maanden heen en ook het groen uit boom en struik verdween het jaar bereidt zich voor op zijn verscheiden. Een schrale wind striemt het gezicht gemeen wat aanvoelt of er vorst voorbij komt schrijden nog even en de schaatsen kunnen glijden en is er ijsplezier voor menigeen.…

Mijn lieve beste mensen, weet u niets van techniek, blijf maar bij bout en moertje ik denk dit is ethiek. Leviticus18:22…

Want zij had het koud, daarop sprak hij bout: Als je nou eens ging balkenbreien. Happyturf…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…

'Voor je 't weet zijn we allemaal lijken: een kei is de tijd in 't verstrijken, dus wég met m'n bout,' zei ze boud, want ik houd er niet van om m'n tijd te verstrijken.'…

Een kort woord, snel en fel gesproken, heeft meer kracht Dan een lang, zwaar bericht dat slaaprig uitgezeid wordt: Een kleine hamer, snel gedreven, heeft meer macht Dan een zwaar ijzer dat maar op de bout geleid wordt.…

Een poepje laten is wat ik wil stiekem, reukloos en heel stil Als een dame, netjes en beleefd zonder dat iemand het door heeft Maar het werd een grote bout stinkend, meurend, echt heel fout Van dame was geen sprake meer Ik was opeens een echte heer...…

als ‘t berkenbastje hum à bout portant non – non – non- gebrek yes – yes - yes- gesprek alom stotteren de knobbels schooldom huppeldepup ode aan de berlitzmethode…

Maar zij vragen zich ook af (hij en zijn bout) Wie zich met dit soort research bezighoudt…

Wie op zo ‘n joekel van een veerboot stapt En dan de Finse Golf gaat oversteken, Hoopt vurig dat de boegklep niet zal breken, Dat er geen bout of moer of wat ook knapt. Na drie uur varen we Helsinki binnen, Gelukkig zal ik nooit een ‘hoofdprijs’ winnen.…

Gij, mollig diertje, bedeesd is ook uw wezen, Uw vacht wordt zacht door zon en wind gekoosd, Uw bout, gekruid, is wellicht onvolprezen, Gedijen moge steeds uw willig kroost.…

Huis van steen, huis van hout tranen gekerfd in elke balk vloeken geëtst op elke bout, niets, maar dan ook niets wat mij er nu nog van weerhoud je de rug toe te keren. En misschien komt er een tijd, dat ik denken zal aan al die keren, van vóór de samenzwering van tranen en vloeken.…

Welaan ik laat mij thans nog maar eens gaan à bout portant zomaar van mijl op zeven In avondlijke stonden in de dreven verwonderd liefdevol kijk jij me aan Een jonge maan voor samen in het duister heuvelwaarts rij ik en jij met mij Ongezien in schaduw allebei alle remmen los in hees gefluister…

De konijnen zijn gnijpende rillend van gillend genot stovende in de pot sissend de aarde de waarheid om de oren gedraaid het zwijgen om de lieve vrede de dikke vette koeientong draaiend om de pot, de afgod al wat leugt is het dier van confabulatie de bout die zichzelf opeet _____ liever de comfortabele leugen dan de…

Je kan nu in een handig bouwpakket Je eigen creatieve doodskist kopen Van beukenhout of eentje uit de tropen In een handomdraai in elkaar gezet Bleek dat we achteraf wat bouten misten Daarom ‘n goede raad:Laat je niet kisten Het Nederlandse uitvaartbedrijf Capulus brengt binnenkort een “doe - het- zelf- lijkkist” op de markt.…

Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt.…

De vieren op onze gedichten Komen van het muggenziften En van het weinig tolereren Van wat de ander mag inspireren Verwrongen geesten beletten Ons creatief letterzetten Maar we zijn ook van harte gerust De dichtkunst wordt zo niet geblust Artistiek moraliseren zal ondeugden niet leren de reacties zo bout tonen hen kil en koud Dus…

geloofd Ik heb een poos de moed erin gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes morgen uit de bomen Nu hang ik futloos nog een dagje rond Dan zal ik gaan zoals ik ben gekomen Maar met een wrange nasmaak in mijn mond Een 'bout…

De snater linkt de kobberneel, raakt helemaal van bouten. Eén weet van tweeën één te veel - diens kraam slaat in de fouten. De snater zoekt een onverzoen: zijn stem stijgt als een snuiver. En mocht hij het ooit overdoen, wie klaart er dan zijn huiver? Nou, wie?…

Terwijl jij een bout hier zit te draaien Lig ik heimelijk jouw vrouw te naaien Staat er op de wc-deur genoteerd Van het postkantoor en geënerveerd Retourneer ik om brieven te sorteren Tot er een rekel komt met een vingerhoed Op zijn neus die een vraag laat resoneren: Wat is gehakt uit hout en verdoet Zijn geld bij de hoeren op de wallen…

Ze perst zijn nek, blaast hete stoom het bovenste knoopsgat in; de bout sist maximaal. Ze legt gewicht in zijn oksels, boven de plank broeit een melange van gewassen zweet, leugens en hitsige smoezen. Ze glijdt van zijn buik langs draden zonder knoop, over vlees en volle darmen, plet breeduit zijn krampen.…

de trein vertraagt onverwacht vaart, knarsend schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof…

Ik hoef u niet te jagen als het hert, Wanneer ik straks in woud en herfst weer dool, Ge zijt een winterspijs, al blijft de snert Mij liever nog dan alle bout en kool. Gij waggelzieke vogel, Moeder Gans, Ge voert mij telkens weer in vreemde dans Van ganzenbord tot het Romeins verleden.…