Alle inzendingen over Braille lezen duisternis

voor iemand die leest met 10 vingers is duisternis geen bezwaar…

VOOR IEMAND DIE LEEST MET 10 VINGERS IS DUISTERNIS GEEN BEZWAAR…

't Was in braille. Het maakte hem blij in het diepst van zijn wezen. Hij bleef het maar lezen; zinnenstrelend. Het stond op d'r dij.…

Kon ik mijn woorden van liefde vrede genegenheid door het papier drukken zou ik het doen keihard opdat men ook de achterzijde zou kunnen lezen zelfs voelen zoals blinden gevoelig braille lezen doordrukken de wereld in en dan opnieuw misschien.…

ogen met uitzicht op een blinde vlek en daar toch over kunnen verhalen dat is knap... gelijk een blinde die zijn fantasie de vrije loop laat dankzij 't maanzaadbolletje zo heeft hij die leest met tien vingers in het duister altijd een streepje voor…

Een prostituee in Versaille tatoeëerde de prijs op haar taille en uit meegevoel had ze ook op haar gat de prijs voor de blinden in braille.…

Sproeten zijn als een liefdesbrief in braille geschreven. Geblinddoekt blijven ze nog op het netvlies kleven met één conclusie: Ze zijn liever dan lief...…

je lichaam heb je me geboden als een boek waarlangs mijn vingers tastend braille lazen: je was de toetssteen voor mijn evolutieleer ik liep geen krassen aan je op het waren barsten…

Wanneer ik je in Braille doe dan zucht je telkens weer ~Toe, lees de eindstroof nog een keer Je weet wel waar en hoe~…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

m'n lief, ik wil lezen het vervolg op 'je gezicht' sst...…

'Ik kan je niet goed lezen, schat!', zegt hij, 'we moeten maar uit elkaar gaan, want onze brailleband spoort niet.'…

Een kok zei me laatst te Versailles: Ik vraag altijd aan het journaille: Als gij een recept Voor 'n blinde vink hebt Ach, stuur me dat dan toe in braille…

‘k Ben vijftien jaar, en wat ik van haar wil staat op mijn hoofd in hormonale braille.…

Een vrouw beminnen is de dood ontkomen, weggerukt worden uit dit aards bestaan, als bliksems in elkanders zielen slaan, tezamen liggen, luisteren en dromen, meewiegen met de nachtelijke bomen, elkander kussen en elkander slaan, elkaar een oogwenk naar het leven staan, ondergaan en verwonderd bovenkomen. 'Slaap je al?' vraag ik, maar…

Ik zoek je Kan je niet vinden Ik zoek je Verdwaalt in mist Ik zoek je Donker is de weg Ik kan je niet meer lezen In de raadsels van je gedachten Ik kan je niet meer bereiken Het missen doet zo'n pijn Ik zoek je In duisternis van liefde Ik zoek je Dolend in onzekerheid Ik zoek je Laat je vinden...lieverd…

Laat maar waaien ontglippen voor mijn part streek ze tipsy langs mijn luister als een blinde over braille. Ze kon me niet luchten.…

met het lege gevoel dat ontheemden eigen is tast ik op zoek naar tederheid vooralsnog in het duister goddank wijst iemand die Braille beheerst mij de weg naar het ochtendgloren…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…

hoe smal haar taille import uit versailles licht is gauw te licht ze doet d'r ogen dicht haar standje is dan braille en al doende met mon seigneur was haar cri-de-coeur 'mijn vrij in de rij zit rechts ter linkerzij van de autodeur'…

hij hecht zich aan de stam, tikt braille in de lucht. Alles kleeft. Geen landschap onschuldig. Armando, ho! Bespieder gesignaleerd. Een dier is mechanisch. Ik, gecalculeerd in liever kijken. Rikketik, bis! fluistert mijn hart. -------------------------------------------------- Uit: 'Goed volk', 2004.…

Ontzetting heeft mij getroffen Wilde stormen vermoorde normen Het doet mij denken aan Nazi-moffen Een volk gedompeld in duisternis Altijd die angst wie leeft het langst? in een toekomst die er niet is De weduwen en wezen door brute moord ontstaan het resterende leven kwijt Zal ik verder lezen? wil ik wel doorgaan?…

Een jonge vrouwtjeswesp zat op de loer voorzien van zijden vleugels langs haar taille ze kon geen letter zien, las dus in braille wat een imker doet met moerbijvoer ze slikt 't voor zoete koek, het arme kind ze was immers nog ziende stekeblind ...geen wesp die 'moerbei' zei, als stille hint...…

Jij zag niet en ik evenmin Braille kregen we niet onder de knie en die blindengeleidehond kefte iets te dreigend De winkel die witte stokken verkocht rook vreemd We maakten ruzie over de herkomst en samenstelling van die geur We kwamen er niet uit waardoor de winkel instortte op de brokstukken die we waren…

Hij heeft zich jegens mij in het ongelijk willen stellen, opdat Zijn schijnbare onvolkomenheid mijn liefde zoude ontroeren en ontrusten, opdat Zijn schijnbare duisternis mijn liefdesver- langen des te dieper zou doen glanzen.…

Weet je nog van de parkeerplaatsen waar ons bloed opspeelde omdat we elkaar wilden. Soms spanden koplamplichten tegen ons samen soms viel er iets uit: speciaal voor ons zei je, een knopje om in naam van onze liefde. samenvallen in een soort somber onecht neuken, en zelfs dat is hard gezegd voor wat wij deden wij hadden voor elkaar wel…

Duisternis, alleen verscheurd Geen licht, wat me kan bereiken Het zwarte als een kooi om me heen Ik kan me niet bevrijden Het is te diep, te zwart Mijn oren horen stemmen Maar mijn hersens niet Mijn ogen dicht, voor het licht Zodat ik de uitgestoken handen niet zie Alles gaat aan me voorbij Geen vreugde, geen warmte voel ik hier Het is…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

moed de hoop vloeit weg en keert niet terug de duisternis blijft over, de rest lost op in het niets……

Binnen in mij is het duister Diep verborgen in mijn hart Maar ook zichtbaar in mijn ogen Zo gevoelloos, zoveel smart Leeg en niet meer te vervullen Onherstelbaar en verscheurd Laat me schreeuwen tot het einde zodat mijn lichaam met mij treurt Mijn hart vervult zich met het duister Mijn lichaam vol met angst en vuur Haat zal in mijn ziel…