Alle inzendingen over Broedtijd koolmezen

nestkastje gekocht speciaal voor de koolmezen - nu nog verhuren…

Bij ons in de tuin, veel bloemen En drie merels, weldoorvoed En ook nog bijen, die zoemen En koolmezen, net uitgebroed En mijn aardbeien, die worden aangevreten En slakken, die ook profiteren En wie heeft wat op zijn geweten? Hoe weet ik dit evenwicht waarderen?…

Iets moois natuurlijk is geluk het raakt je en je hecht eraan maar wordt ook kwalijk genomen het geluk is immers gewetenloos Gelukkig gaat het geluk ervandoor als een nest jonge koolmezen in mei want wat blijft over van een mens zonder zijn zeurend schuldgevoel…

ooievaar grote vogel wit, zwarte staart balanceert op kop lantaarnpaal circusartiest…

Koolmezenpaartje hectisch af en aan vliegend, snavels te voeden!…

De koolmezen zijn er ook. Ze zijn vaak met z’n achten hier. En rollebollen door die wilde pruikenbol. Ik denk ze hebben groot plezier. Ze trekken zich niets aan, van die vreemde vrouw die daar stilletjes voor het venster staat. ’t Is maar een mens, daarvan zijn er zovelen. Misschien dat ze wat te eten strooien gaat.…

nestkastjes hangen koolmezen vangen veel rupsen weg maar niet genoeg rupsen indammen met beleid en behoud van biodiversiteit.…

alles verandert als alles verandert dacht de regelaar van temperaturen in dit voorjaar rupsen piekten keurig vroeger mooi weer tegelijk op pad met de uitloop van hun voer zomereik vers in het blad koolmezen moeten het bezuren bleven seizoensgetrouw wachten tot de dagen lengden zodat snavels zojuist uit het ei vergeefs om rupsjes smeken…

Ondanks haar sierlijke schoonheid vraagt zij in de broedtijd om gepast respect. Bij een ongevraagde bedreiging van haar territorium beschermt zij met passie haar jonge kroost, wanneer haar agressie wordt opgewekt. Zie haar daar sierlijk staan; assertief met haar vleugels om haar heen slaan.…

'Drie koolmezen op de rand van de waterschaal', mompelde ik, terwijl ik ijverig uien sneed. Het zou weer een heerlijk soepje worden.…

Koolmezen, roodborstjes en vinken, klampen zich aan een vetbol vast, die ik in de appelboom gehangen had. In de vroege ochtend warmt de zon, de wit berijpte bomen. Alles lijkt in brand te staan zonder vuur. De houtkachel snort ons behaaglijk warm, buiten voelt het koud en guur.…

Wij mensen doen elkaar zeer, al dan niet bedoeld en ik moet even kwijt, dat de koolmezen die elk jaar hun nestje maken in dat minieme kastje, voor hun eieren zorgen en erna voor hun kroost, tot ze in staat zijn zichzelf te bedruipen, uitvliegen en volgend jaar vast wel weer opnieuw aan de slag gaan voor nageslacht, de eenvoud…