1979 resultaten.
Met een veer tussen de vingers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 38 slechts de witte lelies weten het
wanneer ze luisteren naar het
ruisen van de wind
achter een
optrekkende mist van tranen, troost daar waar
de vlinder zijn vleugels spreid
terwijl de arme dichter met een veer
tussen de vingers
de kwalen lichter schrijft
balsemende woorden honing dat
de rauwe wonden zalft, een nieuw mens
de hoop…
broosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Meedogenloos
-ook voor jezelf-
stel je een punt
achter de liefde
en krast een kerf
door de toekomst
die wij, dacht ik,
samen droomden.
Je jubelt om de sterkte
die je proeft
in nieuwontdekte
hardheid.
Harder ben je nu dan ik
blijkt uit de diepe kerven
in mijn weke kwetsbaarheid.
Maar hardheid
is slechts relatieve sterkte:
en broos…
de balans van dood en leven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 511 in de dof holle nacht
hoorde ik vaag hoorbaar
het rinkelende gekras
in de balans van dood en leven
zilveren sterren geflonker
afgewisseld in ijle broosheid
bonte bergen in bouwval
in het donkere grensland
schimmen roerden zich
in de bevroren winter adem
die stroomde tussen de kier
van de deur van leven en dood…
Jij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 ach ik ben oud
niet alle wonden
kunnen nog helen
al meer littekens
heb ik nu dan huid
maar jij blijft jong
althans in mijn ogen
ook al evenaar je
bijna al mijn jaren
je zonnestraalt me
door de donkere nacht
bedekt rauwe wonden
met een fluwelen korst
je lach stilt de pijn
van botte messen
die het lange leven
almeer in me stak…
Onderhuids
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.110 en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde bacteriën
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
Bloedstollend
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 1.728 en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde sporen
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
Waarom?
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 2.453 Je afscheid sloeg een krater
de wonden nog rauw.
Waar blijft nu ons later?
Waarom deze kou?
In mezelf,
herken ik je trekken,
dan word ik soms boos.
Verdekke!! verdekke!!
Roos!!…
Laat het gaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 319 Terwijl het mes nog snijdt
in het bloedend hart
mag je jezelf verwennen
met een zachte pleister
op de rauwe wonde
totdat het rustiger wordt
dan kun je weten
hoe mooi het was
hoe goed het ging...
Voor zolang
het mocht en kon bestaan
Nu is er de pijn
om iets wat zó mooi was
maar niet méér zal zijn
dan een zoete herinnering…
Opgroeien doet zeer net als opzij stappen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 378 Wanneer je vroeger viel mijn kind, droogde ik je tranen,
waste je geschaafde knietjes af en plakte een pleister
op de wonde.
Wanneer je op school gepest werd mijn kind,
luisterde ik en gaf advies, hoe je het beste om kon gaan
met mensen die je na bleven staan.…
Wat is ons leven broos...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 527 Wat is ons leven broos
als blaadjes van de beukenbomen
die dwarrelen in de wind
al is de lucht nog vol
van zomerdromen...
Al is de lucht nog blauw
en straalt de zon met vreugde -
ons lied is kort van duur
hoezeer de melodie
ons ook verheugde...…
Puntig?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 Verdort die roos in een rijk
geheel om niet mee te kunnen
komen in het aardse gekrakeel,
maakt dat een einde aan de
broosheid van het hele veld,
gedoemd tot snoeien tot de
puntige doornen zijn geteld?
En duurt de lente maar één dag
uit het vooroordeel van velen,
ontbloot het imago van het individu
die mijn wonden kunnen helen.…
kamerleegte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 415 stoelen
leggen een cirkel
in de koude wachtzaal
waar woorden, krom
door schuld en onschuld
worden gefluisterd
ik zie hoe ouderdom
zich verlengt in duizend eeuwen bitterheid
en hoe fierheid nog steeds likt aan wonden
rauw, ondood in grijze haren
ik ga en huil om verte
met ongetralied hoofd
in eigen armen
- Ius…
Tijd heelt wonden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 131 Men zegt:
tijd heelt wonden,
edoch
wanneer de tijd op is,
krijgen wonden
geen tijd meer te helen!…
Stil
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 2.154 Veel woorden niet uitgesproken
alleen dat ene
Waar nietsvermoedend
de vinger wordt gelegd
De broosheid van het achterlaten
is alles mee gezegd…
Rauw
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 448 Een ochtend te vroeg,
een avond te laat.
Zij die spijt hebben kijken terug,
zij die niet weten leven met de dag.
Hun ziel bevat alles,
hun ziel valt niet te verbergen.
De waarheid zal blijken,
de waarheid zal verrijken.…
'RAUW'
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 1.056 Het staat er
met zwarte viltstift
op het ei in
de witte vijzelkom
voor grof zeezout
als daar geen
liefde uitspreekt
weet ik het niet meer…
RAUW
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 Nooit eens een pepernoot?
Oliebol, uitsmijter,
broodje kroket of een
zoetzure bom?
Nimmer verwend met een
delicatessenmaal?
Niets van dat alles
voor knaagdiertje Tom –…
Rauw
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.767 Poëzie
is wording die
blijft steken in de
rauwe, gebarsten
onhandige gaafheid
van het ongenoemde
haar voltooiing
is toeval, het stokkend
ongerepte uit haar krom
getrokken pen
poëzie
polijst niet wat
ze zegt, ze schuurt zich uit
in haar ontluistering
----------------------------------
uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…
Rauw zwart
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 146 Een blij argeloos
reizen van de vrije Europese
burgerzin kleurt rauw zwart
de dag met een gelukkig begin.
Geen respect meer voor een zich
verplaatsend onschuldig leven,
dat part noch deel heeft aan een
godsdienstig weerstand streven.…
wonden
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 5.100 nodig
omdat je er niet achter stond
zijn ze nu overbodig
neem je brieven van mij af
leugens die ik bewaarde
omdat je nooit echt om mij gaf
zijn ze nu zonder waarde
zeg je vrienden waar je bent
ik heb ze nooit gemogen
ze hebben mij niet echt gekend
maar wel teveel bedrogen
neem je foto van de muur
ik kan er niet naar kijken…
of wonden…
Wonden
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.783 Koud is je schaduw
die
ik weer zal vinden
als ik je naam
achterlaat
en je metgezellen
weten dat
je weer bloedt en
jouw bloed
hun angsten
laat verdwijnen in hun
trouwe littekens
die geen wonden
meer zullen worden.…
Wonden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 164 Wonden die, niet zichtbaar
geslagen aanvoelen,
schrijnen de ziel.…
Wond
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 35 Ben jij mijn oefening
in mijn lichaam adem
te voelen en te voelen
opsteken tot een storm?
Ben ik jouw oefening
om te luisteren, alleen
een vraag te stellen
als ik niet verder durf
om fragmenten van feiten
en verwarring uit te braken
in een horten en stoten
van stiltes
die jij ondergaat
zonder comfort, zonder
dichterbij te komen…
Wond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 91 De wond in de moederschoot
Er is geen diepere wonde
Een oneindig verlangen
Naar wat niet zal zijn
Verlies in het diepste van de ziel
Door eeuwen heen
Totdat het puzzelstukje past
In het raadsel van het leven…
ja ik wil
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 708 dat je zorgvuldig een homp van mij
in het midden van het hakblok legt
tot ik mals en platgeslagen vraag
om ontleding met het scherpste mes
dat je olie op het vuur verwarmt
en sissend in het rauwe vlees
tergend traag zout in wonden strooit
of een slavenbrandmerk schroeit
dat je tandenbeet tot bloedens toe
sporen laat in mijn gemarineerde…
Vastgeroeste dageraad
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 529 het was de speld
die ze niet zocht
maar vond
in een zee van
zoethoudertjes
ver, heel ver
van de hooiberg
ontdaan van de knop
was de punt nog intact
als een doorn in het oog
van de vergetelheid
en het speldenkussen
vulde zich opnieuw
met de roestige wonden
van haar dageraad…
advertentie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 325 ik ben een huis met open wonden
toon mijn zwakte niets is verborgen
wie wil er verder voor mij zorgen
herstelt mijn gevel pleistert mijn zonden
ik draag de wonden van de tijd
maar mijn wortels liggen diep gespreid
ik bied beschutting , rust en zekerheid
heet u welkom met armen wijd…
Van bovenaf
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.049 De wonden zijn dieper dan ze lijken.
En ondanks dat het is wat ik het liefste wil,
Wil ik niet langer meer zo zijn…
[ Ik dicht wonderen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Ik dicht wonderen
uit wie ik ben, mijn wonden –
en brutaliteit.…
Broos?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 240 van verbeelde wonden te likken.…