Alle inzendingen over Bunker

je kon er zo mooi verstoppertje spelen het blinde meisje dat ons dan zocht geloofde dat het altijd nacht was & dat het binnen ook regenen kon…

De bunker staat daar maar midden in het Echo bos daar waar klanken draaiende wind keren en wanhopige kinderstemmen de bosrand verlaten de bunker staat daar maar tussen zo maar een boerderij en een kleine ondiepe sloot waar kroos stapjes lijkt te vangen tussen reeds bloeiende bermen en ontkiemend zacht wuivend riet de bunker staat daar…

Kolossen van basalt, Ruw gehouwen wachters Bewegingloos kijkend Naar zacht wiegende Jeneverbes Met uitzicht op Schorren en slikken Die leven van de dood…

bunker hill in de luwte bloeit nog kamperfoelie…

Motregen aan zee, een koude morgen, de grauwe kop van een bunker. Telkens dat beeld in hetzelfde licht. Nooit dichterbij of uit een andere hoek, zonder verhaal, droom of herinnering. Een teken? Maar waarvan? Hoe kom ik eraan?…

Wie bewust geen vrede zag, liet oorlog blijven dat de droom vol brandnetels zat ben ik vergeten, niet hoe ik mocht rusten in een bad, al leek het meer op bloed, maar er dreven nergens lijken. Ik likte de laarzen van de eenvoud, waar het hart verdronken bleef binnen de afgesloten martelkamer. Schaamte voor de nabijheid van het lagere deel,…

Een klunzige kapper ging failliet in het westen omdat hij elk kapsel vakkundig wist te verpesten in vervallen bunkers knipt hij nu rare punkers en daar behoort hij al een tijdje tot de aller besten…

Op de heuvel staat een paard van krijt Ik luister naar herinneringen die niet meer om mijn vingers passen Raak ik ze kwijt of verliezen ze mij Met mijn oor tegen de aarde hoor ik het naderen Het gaat niet voorbij ------------------------- uit: 'Bunker Hill', 2001.…

Als Edith Bunker kraaide ze een tune Terwijl ze een geschoolde zangstem had Alsook een dieper stemgeluid bezat Jean was volkomen anders in haar doen Haar rol was, tot in iedere gradatie Een onvermoede diepe transformatie…

een deur een dichtgeklapte val een ondoordringbare bunker een uitgesloten ontsnapping een deur de afzondering de opening om te schuilen een deur op een kier bestaat zo nu en dan uit droomweefsel een deur ontsluit de wereld verbindt me met jou en jou…

Is Archie Bunker heengegaan? Welnee, die kerel leeft voor eeuwig voort: Toen Marianne Vaatstra was vermoord wees hij persoonlijk de verdachte aan. Maar DNA (van vreemde smetten vrij) voorkwam een ouderwetse lynchpartij.…

We waren jong passeerden het monument ter nagedachtenis aan de zestien willekeurigen die standrechtelijk werden doodgeschoten eentje dertien jaar iets ouder dan wij we beklommen de bunkers daar op Trimunt met daarin vele kogelgaten die onze fantasie een blik op het verleden hebben gegund de stilte en de rust en het gegeven maakte grote…

We waren jong passeerden het monument ter nagedachtenis aan de zestien willekeurigen die standrechtelijk werden doodgeschoten eentje dertien jaar iets ouder dan wij we beklommen de bunkers daar op Trimunt met daarin vele kogelgaten die onze fantasie een blik op het verleden hebben gegund de stilte en de rust en het gegeven maakte grote…

er komen zeker dagen dat het mée laten stromen niet mijn koers zal zijn ik wil mij verzetten bij de eerste tekenen van ontrouw aan mijzelf zal de lucht betrekken krimpt de zon in mij zal ik moedig kunnen zijn niet schuilen in een bunker? de storm van verandering vraagt om standvastig zijn…

Ik herinner me een gedicht dat ik nooit schreef, waarin het woord bunker veel wind door zich heen laat gaan en rijmen moet op hunker. Het tocht er van hartstocht. Alles moet zich vasthouden. Als het over is blijken wij elkaar vast te houden. Wat nu. Nu, dus. ---------------------------------- uit: 'HdC - De gedichten', 1998.…

Ook burgers bouwen bunkers. Ook wij graven loopgraven. Ook wij dragen maskers. Uit bescherming tegen medemensen. Uit pantsering van ons ego. Uit angst om te worden herkend. Om te worden gezien. Gezien zoals we werkelijk zijn.…

Niet dat ik die Duitsers onderschat, een elftal als een bunker, maar ook bunkers kunnen worden veroverd! Nu ben ik om en ga ik mijn gedachtenkrachten gebruiken om onze jongens te steunen, want ik gun het die vrolijke boys veel meer dan die zwartgeklede zwartkijkers, die over het paard getilde robotachtige arroganten.…

Wanneer de bunkers die ons omgeven, aftakelen en worden afgebroken. Wanneer ons logisch denken zwijgt, en zuivere gevoelens leren spreken. Zo worden nieuwe dichters, die diep in ons verborgen wachten, onverwacht geboren.…

Lieve moeder in het groen gelegen, brandende van boterbloemen; bunkers. Zing ik als de kindren zongen, bommen, bommen, goede bommen, op de aarde neergedaald. --------------------------------------------------------- Uit: 'Duizenden zonsondergangen', 1972.…

Hij claimt een verleden. Jij koestert een bank. Dichtbij een weide. Niks aan de hand. Toch wappert er onrust. Hij stapt naar de rand... Jij denkt: onheilspellend. Hij staart naar zijn land: een eerlijk silhouet. Een teken van verzet! Dan klinken er schoten. Een siddering..., een akelige jank - Oudzeer neemt een keer wraak.…

Majesteit, nou haar koekje smaakte heerlijk, want van tulpenbollen word je echt niet vet De meeste mensen waren in die jaren aardig uitgeblust Maar de Brigade van Irene maakte mij juist zelfbewust Angst en schroom en gêne heb ik volledig afgezworen De buurman kwam niet terug, 'k was een beetje ongerust Het zwaarste was het bouwen van de Bunkers…

Esthetiek fladderde toen fragiel Bunkers ogen dan ook vooral viriel Hoop ging achter een gewapende poort Barbaars geweld typeerde onze soort Betonvast geschraagd door viraal applaus wordt wreedheid voor krijgsheren donkere saus Terrorisme heerste toen zo onverbloemd dat het nu eensgezind oorlog wordt genoemd Straffe bommen testten hun stenen…

De schriele gestalte in de bunker vermaakt zich met wentelen in wanen. Het is verdriet, maar dan zonder tranen, bedrog als gevolg van de belofte, doos voor het andermaal verkochte, liefde verstrikt in het haten van toen, lust met de wansmaak van het bezochte. Hoe hard is het echt, hoe zacht was de zoen?…

ook al zet ik spotlights aan het zal schaduwen niet raken en probeer mee te gaan in mijn onzichtbaar denken, bunkers verdedigen het ontwaken zakken vol met woorden liggen al op de vuilnishoop snoep met stroop geslepen messen doeken met tranen doorlopen niets kon het versteende vlies doen slopen ontmaagden: het is hakken in…

graag In het winkelcentrum Hangen met hun rollators En hun snedige commentaar Op voorbij lopende knappe Dames die op jacht zijn Naar hun dagelijkse inkopen - Buiten het overdekte Winkelgebied hangen De jongeren met hun Brommers en hun blikje bier Niemand die echt blij met hen is - Slechts één weiland verderop Staat een oude bunker…

Ik sta bevroren voor haar bunker, ze blijft zo pijnlijk cerebraal.…

mijn takken zijn gespreid twijgen in een warm hunkeren nog is de wind te koud moeten knoppen zich beschermen in een winters bunkeren ik zie het jagen van de eenden meerkoeten zijn al dagen naar een nest aan het zoeken voor hun eerste leg en ik besef dat de natuur zich niet laat dwingen door de weergodinnen vogels zingen…

Weer een rots in de grondvesten Van mijn krakende bunker Die hoestend dit zwarte stof De papieren lucht induwt Ach, ze huilen en roepen In breekgeluiden van pijn Want elk keitje wordt Een scherpgekante oorlogsrots Gezwollen in de dooraderde brei Van mijn voelen en schrijven En ook de drukke stuurman Van mijn domme ledematen De fronten…

(binnen de bunkers van een koude dag rusten broze levens) heel zacht licht er het kunstmatig weten in de afgemeten norm van diens balans een vormendans versiert voorwaar wat strakke stropakketten thans gefermenteerd tot groei als vervormde bruidsboeketten geven ze in volle bloei hun beste tijd aan lekker eten rond van geur verkleurt…

waar ’t land zich schier tot eiland tongt en bunkers kaal uit duinen zweren wieken zich stralen door de nacht als dorsers die de polders scheren grauwend uit zwarte duisternis hoor ‘k schepen en baleinen hoornen weergalmend in d’onmeetlijkheid van trage lankmoedige tonen bundels priemen door mist en zwerk klauwen verloren, blind…