Alle inzendingen over C & A

Toen de eikels gevallen waren, werd zijn wintervoorraad aangelegd, maar daarvoor moest hij steeds over de weg, voor een Eekhoorn een tijd vol gevaren. Zo was hij druk in de weer, om de winter te overleven, het heeft hem geen kans gegeven, hij wist niets van het verkeer. De auto remde, maar ’t was overbodig, zijn wintervoorraad… niet meer…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven. De sneeuw door de zon beschenen, was ’s avonds weer verdwenen, de…

Als je om iemand geeft, en gelukkig samenleeft, één waar je alles mee kan delen, het samenzijn nooit gaat vervelen. Als je eerst aan die ander denkt, voordat je, je eigen glas inschenkt. Als je het liefst bij elkaar wilt zijn, elkaar troost bij verdriet of pijn, alles wil geven aan deze, dan moet het wel liefde wezen.…

Na een dag van werken, reisde hij per bus naar huis, helaas, die dag kwam hij laat thuis. Een paar stoelen voor hem zat een dame, hij zag haar in de spiegeling van de ramen, door haar schoonheid geheel in beslag genomen, zat hij in gedachten van haar te dromen. Vol bewondering reisde hij, zo zijn bushalte voorbij, zij is op tijd bij haar…

Hij is van mij heengegaan, het beste deel van mij heeft me verlaten, alleen in gedachten kan ik nog met hem praten, ‘k verlang naar de dag dat wij weer samengaan.…

Hij haalt zijn kind af van de trein, dit weekend mag zij bij hem zijn, voor haar een lieve moeder, werd zij voor hem een loeder. Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw…

Als het goed gaat in het leven, is een lach zo gauw gegeven, met veel vrienden om je heen, waar je vreugden aan ontleen. Maar bij zorgen en verdriet, zie je veel van deze vrienden niet, als je steun nodig hebt in het leven, zijn er weinig die aandacht geven. Maar die blijven komen en je steunen, waar je bij verdriet en pijn op kan leunen…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

De winter is gekomen, de voederplank wat brede, ze komen, eerst met schromen, dan wordt deze zonder vrees betreden. Zij vliegen aan in rechte lijn, en komen steeds voorbij, momenten van gelukkig zijn, de Mussen en de Mezen, blij. De hoge hemel is hun tot kooi, zijn zij zo frank en vrij, komen als ik het voedsel gooi, elke dag opnieuw……

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart. Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar,…

Zo wandelend langs de weide, pak jij mijn hand en zeg komaan, ik volg je naar waar jij heen wilt gaan, en voel me blij zo met ons beide. Jij voert de paarden met wat brood, je rent, valt en huilt heel even, dan loop je door om meer te geven, alleen je knie is nog wat rood. Zo zal het ook in het leven gaan, jij zal het leven leren met vallen…

Ik hoor alom zo menigeen klagen, ‘k ben zo alleen met de kerstdagen, maar hiermee help ik je af van ’t klagen, bij mij is de hele familie en blijft drie dagen. Drie dagen moet ik hun gezeur verdragen, van mijn schoonmoeder en mijn zwager, en mijn zuster met haar blagen, het wordt mij teveel deze hoogtijdagen. Mijn schoonmoeder verteld mij…

Als de geur van de seringen, de tuin doet ruiken zoet en fijn, komen bij mij de herinneringen, aan ons eerste samenzijn. En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Toen er volgens een oud verhaal, een ster ging stralen, kwamen er van ver drie wijzen, nu na tweeduizend jaar van dwalen, denk ik verdrietig en …met afgrijzen. Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Leven werd voor hem leven, toen haar mond de zijne snoerde, hij van verliefdheid alles wilde geven, en zij hem elke dag ontroerde. Toen na korte tijd, zijn verliefdheid doofde, begreep hij te laat en met spijt, dat zij niet was wat zij beloofde. Nu wil hij haar de mond wel snoeren, niet van verliefdheid, maar van spijt, maar zij laat zich…

De winsten waren niet hoog genoeg, er moest nog meer bij, dus werd er met de melk geknoeid, helaas voor kinderen… niet gifvrij. Men beloofden, ‘t komt goed, aan kinderen ziek door knoeierij, de bestuurders zeiden; houdt moed, de verpleging is kostenvrij. Maar zoals het meestal gaat, is er een wereld van verschil, tussen woord en daad…

Ik zie het nieuws, een jongen gooit met stenen, soldaten schieten, ‘k voel een neiging om te wenen, doden en gewonden worden weggedragen, ’t zijn vaak nog kinderen die om vrede vragen. Wanneer zal het gaan dagen, wanneer zullen zij elkaar verdragen, wie is een held in deze zinloze strijd, en maakt een einde aan de haat en nijd. Zij dwalen…

De eerste maandag De Zon kwam op, de lucht klaarde blauw, besneeuwde weide nog wit, niet door vervuiling grauw, ik liep langs sloten, dichtgevroren, met een enkele wak en Zwanen, heel verloren. Hoog in de lucht zag ik de vogels gaan, in een formatie, op weg naar het zuiden, op hun kompas van Sterren, Zon en Maan, en in de verte hoorde ik…

'd Hoop, dat ‘t nieuwe jaar vrediger zou verlopen, is door ‘d oude vijandschap de bodem ingeboord, en velen zullen ‘t met de dood bekopen, zo is de vrede na veertig jaar nog verstoord. En zie, moeders met een droeve blik in ‘d ogen, verdrietig, de wanhoop nabij, en wereldleiders in hun pogen, brengen die de vrede dichterbij? Alom is droefenis…

‘k Had veel vrienden om me heen, ging er op uit, kon overal heen, een heel druk leven. Gezondheid liet me in de steek, vrienden verdwenen, hadden geen weet, ik dacht, ’t is even. Maar op de lange duur, ‘t werd stiller, eenzaam, guur, stond in de kou, Nu weet ik, zo is het leven, de echte vrienden zijn gebleven, zij bleven trouw,…

‘k Heb vandaag weer een rot dag gehad, ‘k ging op de fiets naar de stad, ‘k ben eerst wat brood gaan kopen, en daarna ben ‘k naar de slager gelopen. Mijn vrouw wilde ook violen, toen ik terug kwam bleek mijn fiets gestolen, ik dacht bij dit verlies kan er ook nog wel een pilsje af, maar de kroeg die was gesloten, wat een straf. ‘k Ben toen…

We keken zwijgend naar het dalen, van de ondergaande zon, die blonk, terwijl de laatste zonnestralen, de zee bereikten en verzonk. We ademde de zilte geuren, van zeelucht, zittend tegen ‘t duin, en keken naar het zacht verkleuren, van ’t avondrood, een stil fortuin. En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan,…

Ik heb een gedicht geplaatst, speciaal voor een vriendin, toen zij deze had gezien, beloonde zij mij met een tien. Plots ging deze beloning naar beneden, ik dacht wat is de reden, met liefde had ik voor haar geschreven, ‘k ben meestal niet zo bedreven. Maar ‘k weet nu waarom het kwam, er was er één die mij de tien afnam, haar beloning…

Geen woorden meer voor troost, ‘k ben met stomheid geslagen, dit leed is voor hen bijna niet te dragen, zo wreed en zinloos. Als er een God is laat hij plagen, zoals hij Kaïn deed verjagen, als er ook maar iets is boven de mens, dan heb ik maar één wens. Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben…

Hij zit stil voor zich uit te staren, denkt even aan de tijd dat zij nog samen waren, zo aan de tafel met op de hoek, zijn verzameling in ’t postzegelboek. Dan kijkt hij met vermoeid gezicht, naar de brieven, niet aan hem gericht, maar toch, hij gaat even later, de postzegels weken boven ’t hete water. Zijn wereldje is heel klein geworden…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven. Soms lukt het mij en breng ik iets tot stand, en plant de chaos in een helder verband, ellende die wordt aangericht, dwingt deze in de bedding van een gedicht…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkte keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord achter de…

Toen het werk voor het dagelijks brood velen weinig uitzicht bood op een leven van rust na werk alleen de zondag en de kerk Kwam de tijd dat na een leven van hard werken zij dit tegen het einde konden beperken. Nu doet de vooruitgang ons de mogelijkheid geven op een gezonder en rijker leven. Helaas is van een rijker leven door steeds naar…

We waren toen nog jong en ik zag je, voor het eerst daar aan het strand, je hebt nog steeds hetzelfde lachje, ik gaf je al mijn liefde, we liepen hand in hand. Je sloeg je ogen neer, en kon nog blozen, dat lukt je nu helaas niet meer, en ik, ik plukte voor jou veel rode rozen. En nu, na zoveel vervlogen jaren, zie ik je weer en herken je…