Alle inzendingen over Carolien natuurlijk...!

misschien wel Dat van de partij Waarvan Carolien zonder meer spil is…

Dat Carolien zich in de vingers snijdt Is klaar, maar spijt is wat een koebeest schijt…

Misschien is het vandaag een goede dag om een verhaal te schrijven, een gedicht of misschien wel een heel boek. Misschien is het meer een dag om te wandelen, te fietsen of te liggen in de zon. Of wie weet kan ik vandaag beter in mijn bed blijven liggen zodat de tijd vanzelf verstrijkt. Soms is het zo gemakkelijk om de verkeerde keuze te maken dat er…

Machteloos sta ik er weer. Gedachten suizen door m'n hoofd Gevoelens heb ik niet.. Die tellen niet mee Weer sluit ik me af Niks kan me redden Ik ben alleen Druppels vallen naar beneden Geen regen Maar de pijn die ik steeds door maak Seizoenen gaan voorbij Maar de zon is nog steeds niet doorgebroken Koud blijft het altijd.…

Zeg het dan maar niet als de waarheid je heeft vermeden zoekend naar het antwoord zeggend wat je niet laten kunt Proberend je terug te pakken kan niet zeggen wat ik zeggen wil Geef een kus op mijn hart zoals het jouwe verlangde.…

Soms hoop ik zo een beetje, al was het uit eerbied, soms hoop ik zo een beetje dat jij mij ook eens ziet. Soms droom ik wel een beetje, hou op met het verdriet, soms droom ik wel een beetje, ik zit aan mijn limiet. Soms wil ik toch een beetje, subtiel is het ook niet, soms wil ik toch een beetje dat jij haar niet meer ziet. Soms scheld…

Mijn nichtje Carolien lag altijd dwars in bed; dwars dénken deed ze echter niet want twee keer dwars is recht, vond onze griet Nu blaast ze vals, rebels de kraaienmars Zo vals dat Maag’re Hein zegt: ’Blijf nog even, Pas als je zuiver zingt, pak ik je leven.’…

ach we blijven maar hopen op Pieter en Carolien pas als ook zij ze niet kunnen oplossen dan zijn Nederland en de wereld pas echt gezien…

(voor Carolien) ze is geboeid, maar dat kan niemand boeien de boeman van de kinderboerderij gaat luchtig aan het dierenleed voorbij de koe laat krokodillentranen vloeien weemoedig denkt ze aan de groene wei waar zij als kalf zo kort heeft kunnen stoeien de kalverliefde heeft nooit mogen bloeien ze voelt zich als een slaaf op een galei…

Van kinds af aan, zelfs nog van voor Ik geboren werd, is mijn leven Gedragen door de eeuwige kracht Van muziek die altijd in mij is, Was, en zijn zal, die mij draagt Als ik zou vallen over de doornen Op mijn levenspad - En toch meende ik het conservatorium En mijn geliefde altviool te moeten verlaten Om liever met andere hersenen…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

hoog in de hemel is er een ster bijgekomen, die ster kwam heel onverwacht. en als je nu naar boven kijkt dan zie je haar elke nacht ineens was zij verdwenen, verdwenen hiervandaan. dat was mijn bedoeling niet. je mocht van mij nog lang niet gaan!…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…

somtijds leef je hemels omdat het herfstblad dood de aardkern raakt geniet maar de heerschappij straalt feller door de openheid…

Hoewel Irakezen, ze konden het kezen natuurlijk vergeten.…

Tot in de lengte van ons aller dagen, Blijft de natuur een gift van God. Ook daarom zou ik met klem willen vragen: Maak het niet kapot.…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het zingen van de krekel zie de zon in zijn stervende uur proef het zilte van de kalme zee voel de rust in me en ben tevree als een onderdeel van de natuur…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

De wind leek te huilen om wat was geweest grote vrienden met het blad dat meeging niet meer terug, maar hoog de lucht in als een langverwachte zucht de wind en het blad samen sterk en toch zo zwak stralen geel kwamen door waar wolken snel verdwenen in het niets, op de vlucht en met een laatste zucht blies de wind z'n laatste adem te zacht…

't Bos, de duinen en heide het gaat hard achteruit pas op voor slechtere tijden wanneer er géén vogel meer fluit Beschouw natuur niet als gewoon aanschouw en voel het leven geniet en ga er puur mee om misschien is 't nog maar voor even ...…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

alles in de natuur adembenemend mooi.…

Frisse dauwdruppels stralende diamantjes in de ochtendzon.…

Brandnetels voor een onprettig gevoel van uw natuurbeleving.…