Alle inzendingen over Clochard

voedselbedeling een clochard verlaat het huis - d'armoe blijft hangen…

In regen op de klinkerstenen ritselen hun jassen tesamen met vallende bladeren en wanneer hun flessen stukvallen op stoeptegels zijn hun lippen gebarsten met rode ogen vragen zij om meer totdat een zondvloed van tranen losbarst door de goten en de nacht valt over metroroosters.…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

blij kind vervlogen in stofjas van afvaldamp - hier ligt niemand meer…

Het nieuwe station blinkt leuk in de zon maar laat de clochard koude voeten.…

Ik liep eens in de grote stad Parijs Nabij het Centre Pompidou Een vieux clochard kwam naar me toe En hield zijn hand op, vuil en grijs ‘Liever pinnen,’ zei ik, ‘als het kan’ Maar, daar snapte hij geen donder van…

Jij slaapt in dozen en op pleinen Jij kent de duiven bij hun naam Jij laaft je dorst aan de fonteinen Jij steelt de groenten uit een kraam Jij plukt de bloemen uit de tuinen Jij drinkt de zorgen uit je lijf Jij gaat je leugens rondbazuinen Noemt elke vrouw een takkewijf Leven, het wordt je allemaal te veel Leven, leven, het leven grijpt…

Bekend staan we om de onszelf verplichte gehaastheid Hoe we daarmee onze medemens geen stukje aarde gunnen Ik, ik, ik Me, myself and I Hoe een clochard zichzelf heeft bevrijd Van de razernij, van de maatschappij Dat jij van hem mag gaan en staan waar jij wil Jij, zij, wij Och, wat zou ik graag een zwerver zijn De tunnel waar ik…

en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen toonden trots hun haute couture een park als paradijs voor stadsnomaden clochards…

Terwijl ik met bloedende huid langs de straten zwalk een joint van een even gekelderde dwaas aanneem hem betalen wil maar dat weigert hij pertinent want hij kijkt me diep in mijn blauwe ogen en maakt het zwijgteken omdat ik me al weken niet geschoren heb vanwege down-zijn lijk ik op een doorgewinterde clochard bemanningslid van een piratenschip…

mijn buurmeisje dus bijna twee jaar hij is wel kleiner maar reuze sterk hij hangt hoog in zijn hok met één hand aan een autoband komt naar beneden en vertoont een orang oetanvoorhoofd een kleine kale buik die vooruitsteekt en nu al die slordige haren aan armen en benen van zijn heer vader verdwaasde vleermuis tussen kettingen en staven of clochards…

Net zo min kan ik in de spiegel stappen om naar jou te gaan, alle magie is toch maar lullige lariekoek, maar die spiegel is van jou en al eindig ik als een arme clochard onder een Seine-brug, die verbinding zal ik met mij meeslepen.…

de clochard ledigt zijn cognac en wringt zich in zijn plastiekzak de bendechef in Mercedes sommeert het grut op het bordes de stripteaseuse zoekt haar kleren wijl travestieten zich gaan scheren brandbommen worden uitgedeeld er wordt om haat en wraak gekeeld het vuilnis stapelt zich op hopen de melkboer gooit zijn poorten open Sarkozy spreekt…

Ik kende hem wel, die clochard zwierf al jaren door de straten aan drank verslaafd, vaak in de war heb wel eens met hem staan praten Hij had een vieze witte baard al zijn bezit in een winkelkar viel niemand lastig, was bedaard zag hem staan, vlak naast de spar Mijn kleine meid die huilde zacht zijn muts gaf steeds nog licht toen zijn lichaam…