Alle inzendingen over Concert uitvoering

Wit en lila en dieprood etaleren rododendrons het uitvoerig al die schoonheid zat van binnen…

Nog voor een noot gespeeld is en gekraakt menen kenners reeds te weten wat er speelt, en roepen dan verrukt en door elkaar hun kennis van het hedendaagse meest frequente repertoire Een Aha Erlebnis vult de zaal en een zweem van een herkenning drijft de ware liefhebbers en kenners in vervoering tot elkaar Welaan, meneerke, ja toch zeker…

Wanneer 't bijna donker is, in de verte geluiden van de kermis, klinkt opeens het hoogste lied, geen vogel die ik toevallig zie, kermisgeluiden overstemmend hoor ik een concert, alleen voor mij, oh daar vloog ie net met een enorme vaart voorbij.....…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program.…

Romantisch refrein In volmaakte harmonie Engelen zingen…

er werd gezongen over vrede in trein terug zat man die vrouw wilde zijn tegenover me, weer zo'n verkleedde man, dacht ik Plots zei hij dat ik er leuk uitzag zijn zachtheid betoverde en ‘k wilde hem beter begrijpen, ging naast hem zitten ‘k Liet een filmpje van concert zien Nam me voor nooit meer bevooroordeeld te zijn door wat dan…

Opgepoetste noten rollen over de bruingelakte vloer spetteren omhoog in de zevende positie ademloos vang ik ze op en zet ze op een plek waar niemand bij kan en luister steeds opnieuw... Hij heeft de passie meegenomen om elders uit te delen in zalen vol fluweel.…

Concert zonder dirigent.…

De zaal ligt als een oud schip afgemeerd, er is aan het applaus een eind gekomen. Nu, doelloos op mijn schreden teruggekeerd wordt deze dag mij langzaam afgenomen. De weg voert naar een huis dat zwijgend wacht, de kamer waar een bed mij tergend noodt. Ik leg me neer, verhang mij aan de nacht, de klamme slaap, klein voorschot op de dood.…

hoe het kan dat jij zonder een woord mij in jouw schaduw zet me doet luisteren naar de melodie van het blad dat net genoeg wind vangt om ruisend te zijn ja, ik wil hier wel zitten het geruis opluisteren…

piano hele halve zwartwitte bespeelbare toetsen sleutel in hoorbare noot weerklank tonja 16.07.03…

Daarbij de haan en kippen van de buur, Subliem is het concert van de natuur.…

Eerst het ruisen van de bomen, voor 'k daar aan wennen kon floot daar een merel, heel alleen niet voor lang want voor 'k het wist kwam er een concert dat me niks kost ze zongen, echt uit volle borst. Overstemden het ruisen van de bomen die geluiden, hoor je alleen, als je luistert. Zo mooi…

schuin voor me op de ten Katemarkt loopt Willem Kloos zijn ouderwetse kleding valt niet op in de veelkleurige mengelmoes van de markt, hij kijkt niet op of om, ik loop hem na, ik wil weten hoe het voelt in het diepst van je gedachten een god te zijn maar telkens als ik hem bij zijn schouder vatten kan, schuift er iemand tussen. Willem Kloos…

Sluit mijn ogen, draai mijn hoofd richting de prachtige muziek. Het is ongelogen, geweldige klanken die versmelten in een mozaïek. Van schitterende kleuren, die veranderen in de heerlijkste geuren. Van Lavendel tot Koriander, voor de stadmens als voor de plattelander. Een traan van ontroering, volledig in vervoering. Blijf ik genieten…

'k Draag blauwe jurk was ooit van zus, 20 jaar oud, die 'k in zijnaad wijder gemaakt daarover witte stola, van Syrische vriendin, die die van dochter Daarop blauwe steen met veter om hals, gekregen van vriendin, die 't gekocht van Mexicaans straat kunstenaar Over dit alles, jas uit de kringloop van Urk Heb laarsjes en leren tas…

Van het concert der kikkers Krijgt niemand een program Ze kwaakten immers al Lang voor ik hier kwam Dat voortijdige concert heb ik gemist 'k Had gewoon in de verkeerde vijver gevist ------------------------------------------------ Titel ontleend aan een van de programma's van cabaretier Henk Elsink, jaren zeventig van de vorige…

Zij ontbloot haar lichaam als een zonde alsof het pijn doet naakt te zijn, de angst ongenood als ultieme wonde uitvliegt, als vlinders uit een meisjeshand. Maar is haar lijf nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouse uit gêne in de schaamte willen vluchten als vlinders uit een meisjeshand. Haar zachte mand kent nog niet…

Daarom is het concert niet doorgegaan, Wij hebben daar beslist geen boodschap aan.…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

het minimale maximaal ten uitvoer gebracht zo blijft er tóch nog iets over voor de verbeeldingskracht…

ieder mens is kunstenaar opgaand in zijn meesterwerk dat alle dagen groeit dimensies krijgt nieuwe kleuren lagen waarin gehakt gezaagd spaanders vallen die gelijmd met tranen wezenlijke diepte geven losgelaten oude vormen verder zoekend lerend al doende dichter nader definiërend de unieke eigen ik in uitvoering tot de allerlaatste…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

Het stilteorkest van vriendschap na de dood geeft onder de grond een klein concert er klinkt geen echo aan de horizon.…

Het is een korte weelde als de bomen in mij slapen en met de wortels reiken tot aan mijn schedeldak tot de bottende knoppen in mij ontwaken als de lentewind klopt aan de deuren van mijn vezelpak. Ik ben een buiteneik, een kamerlinde tegelijk,een tijdloze beuk waarvan de jaarringen zijn versleten, mijn noten springen open voor de kinderen die…

Van het concert des levens bestaat geen program Van het te vormen kabinet wel maar het wordt echter op z'n langst een middagpauzeconcert!…

Een trompettist met een stuk in zijn kraag Gaf een concert in Den Haag Maar het duurde te lang Hij blies af onder dwang Omdat men hem zelf hoorde in Praag…

Ik droomde van zondag de druk van de maskerade die op je lag drie uitvoeringen lang mocht je maar je zakte in elkaar kon niet meer veranderde in een rups het was genoeg…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

lieflijk streek muziek de plooien glad van tonen die in harde confrontatie het respect voor elkaar helemaal vergaten hun eigenzinnig geluid lieten zegenvieren ver boven alles uit anderen verweten hun partijen niet meer uit te willen spelen het stokje van de dirigent schreef overuren het gehoor had heel wat te verduren maar…