Alle inzendingen over Cynisme

cynisme is een akelige kwaal maar humor blijkt een hele goede pil die helpt bij vele vormen van die gril ontwapent soms de asociaalste zaal homerisch lachen maalt cynisme fijn het veel te grote ego wordt weer klein…

Mijn zachtheid In de kiem gesmoord Onder verstikkend cynisme (voor F.)…

Cynisme veelal verstilt de ander verstikt de relatie!…

Cynisme is wel zo goed te manoeuvreren Voor je ’t weet is iedereen aan ’t manipuleren…

Als er iets verloopt is het wel het leven. Het sijpelt aldoor in de goot en valt dan ergens droog.…

Lidewij is bijna zes en onvoorzichtig, ruw en wild kan al bij het kleine mes waar moeder vaak een peer mee schilt dan leert zij een wijze les: een kinderhand is gauw gevild.…

poesie…

is het wellicht mijn hart dat het voortouw neemt om in het verdwijnen de toekomst te voorzien, of laaft de dooi aan verkeerde winters en draaft de tijd ongehoorzaam aan het leven de juiste richting voorbij? gedreven tot, zijn mijn naasten de hilariteit voorbij gestreven en haken tekens op het schors dat ons allen heeft verwond, niets…

De Belgen zijn cynisme meer dan zat. “Geef elkander eens een compliment, bij voorkeur op een onverwacht moment”. Aan wie een rode knoop draagt zie je dat. Het wachten is op politieke snaken die Balkenende complimentjes maken.…

Ik zie aan Spijkerman de flauwheid kleven Aan Beau cynisme en aan Linda pret De soap toont iedereen weer naakt in bed De bal is rond, het gras is groen gebleven Nu zorgt het manco van de frisse wind Dat ik het logo nog het mooiste vind…

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme hoe kan iets wat zo steenhard is toch zo zacht en aardig aanvoelen ze roept U aan om haar schreeuw te begrijpen haar schaduw te beminnen anoniem is haar schuilnaam incognito in jouw ontheemde dromen van eindeloze jongensachtige fantasie en glooiende heuvels in het nachtwoud niet te…

Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met hun dood...…

Zelden kun je accepteren dat ook jij van het leven zult moeten leren Weet iedere opmerking feiloos te keren tot je jouw volmaaktheid weer voelt in balans niet beseffend dat je weer miste een kans, blijf je geloven in jouw perfectie parerend met reflectie, cynisme en hoon praat je jezelf schoon…

Het op afstand bestuurbare oordeel Valt uit een ongeschoolde hemel Verhoort de werktuiglijke gebeden Van een liturgische meerkeuzestatistiek Dakloos hurken kleine wijsheden Op dampende mesthopen van kennis Ten prooi aan cynisme dat doelzoekend Uit gelaagde structuren waaiert Controle blijkt na onderzoek Een afgewimpeld voorrecht Dat als…

we rekenen af als volgt m'n vrind: u levert mij twee ton witte zand die stort ik op de bank en dan loopt op die bank een vrachtschip vast vol kilo's vers kamelenvlees alert adopteer ik een kamelenwees neem deel aan een kamelenrace, die ik als underdog vlotjes win de eerste prijs: mijn eigen strand ...als het dan wat warmer wordt plaats…

Onder deze zerk vergaat een eerzame vent die niet verliederlijkte, als een batavier, en die zijn leven – nu bereids een monument – niet schond door rond te razen als een dolle stier. Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof…

Woorden die een uitweg vinden door een manke geest Het leven is geen feest, wanneer de touwtjes trekken……

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Plas zoekt sterk Willem zoekt Alexander Sotsji zoekt homo boer zoekt hoer storm zoekt luwte stilte zoekt rust Wilders zoekt vrijheid nuance partij moslim zoekt ma clitoris besnijdenis dader zoekt motief bermbom terrorist stok zoekt hond kat zoekt kwaad honger zoekt gevoel hoop zoekt leven…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Altijd al het middelpunt die holte in mijn buik alsof het iets verwacht de ruimte kan niet wijder zijn geen kind dat er nog past net als toen ... na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd…

momenten uit zijn jeugd die intiem waren met de natuur zoals de natuur kan fluisteren zijn nog bij hem in zijn oude hart in gedachten dromen bomen grazen koeien het gras groen fladderen vlinders fleurig fijn alsof alles opnieuw aan lente went tijdens florabloei in de nadagen van zijn inheemse droombeelden toont hij zich niet langer in cynisme…

Ik ben geen liefhebber van cynisme maar als je het bestempelt als abnormaal (afwijkend van de norm; welke norm?) zouden dan werkelijk miljoenen mensen (mannen?) lijden aan een kwaal? Dit is de stelling van vandaag...…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Maar zelfs daar zal het blijven tonen dat tussen alle lelijkheid en cynisme ook heel veel schoonheid bestaat op deze wereld. Zwart op wit.…

Teveel cynisme is ook niet goed voor een mens Ik zou je het heus wel door mijn roze bril laten zien als je niet schamper de andere kant op blikte Meld je maar aan bij Luck Ensurance BV en verzeker je ervan dat er nóóit iets mis zal gaan Misschien zie je daarna dan wel de zomer (en de meeuwen en de kleuters en de kevers en de zee) Of mekker…

het konijn rondjes rennend in het gras, alsof het nooit ooit anders was, zo zacht zou heel het leven moeten zijn, want de wereld is hard, de mensen zijn hard of hard geworden en het dromen moet weer hardop gedaan worden, op zachte voeten, met konijntjes die rondrennen in het natte lente gras- als dat zou kunnen dan kende ik geen cynisme…

Eén beeld in de sneeuw koesteren in harmonie enig uitglijder.…

In 't land van cynisme zie ik de rode avondzon langzaam zakken in wat God ooit kon 't donkere silhouet van een paard muggen dansen tussen fruitbomen het achtergelaten dievenmasker en ik bedenk me zelf de dichterlijke natuur van dromen in een andere doorleefde wereld als een oude beambte achter een stoffig bureau teken ik een glimlach…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…