1646 resultaten.
zie mijn zoon
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 277 mijn zoon aan ’t kruis
zijn bloedende handen
heelden eens melaatsen
zijn bijna gebroken stem
riep eens moeder en kind
troostte de wanhopigen
hoor hoe men hem bespotte
na die uren van duisternis
van god en mens verlaten
waarin hij gilde van wanhoop
het zwaard kerft mijn ziel
na een levenslange dreiging
hij groeide onder mijn hart
trappelde…
Wakker worden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 578 leven
Het gewapper van kleuren
Door de zachte kus
Van de ruisende wind
Liep jij al zwierend
Onder de grote reuzen
In de koele schaduw
Van het dichte groen
Met een glinstering van licht
Bleef je drijven
Op het bed gevormd
Door eb en vloed
Waar tedere schuimkoppen
Je lichaam zachtjes streelden
Werd jij wakker
Omringd door kille duisternis…
verlangen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 720 In de kerker van verlangen
Ergens tussen licht en duisternis
Zit ik stilletjes gevangen
Achter een grote hindernis…
In de verte hoor ik zingen
’t lijkt een hemels kinderkoor
die de stilte gaan omringen
afgestemd op mijn gehoor…
Ik geraak lichtjes bevangen
Denk aan dingen die ik mis
Eenzaam in de donkere gangen
Wat is de betekenis?…
Regen.
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 4.120 het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke…
Gevallen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 158 Het licht breekt de nacht
De sterren de duisternis
De kou verknipt de felle kleuren
De wind de stilte, de dromerige rust
En ik wacht
Onveranderlijk, onvermurwbaar
Hoop op het knakken van
Mijn botten, ruggengraat in stukken
Gebroken en verlaten lichaamsdelen
Verlangen naar de gepijnigden
Hopen op een plekje tussen
De gevallenen
Ik weet…
Wedertoon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 394 Misschien ook de muziek van toen
waarmee jij de nacht zou inluiden
met een mandoline, nam ik afscheid
van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde
droeg je mijn bloedsporen, meelevend
naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid
beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk
nam jij ook afscheid, doch wederkerig
sliepen wij afstand terug in duisternis…
Modelleren in het duister
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 hoe gedegen is mijn trots
telkens wanneer het streven
me laat dolen in de duisternis
vol raadsels, raadsels waar mijn hart
van overslaat en spinnen in hun eigen web
verpauperen tot het skelet verfijnt
tot raadselachtige dromen
deuren afgehangen in kozijnen
van meerdere modellen, al modelleerden
ze allen te hoekig en scherpten ze hun snede…
de schaduw van een mens
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 341 delen van de waanzin
in het verleden, het slaan op ziel
en huid, onherstelbaar
zoals de pop die ik jarenlang in armen droeg
wanneer ik het licht uitdeed
om woorden met dezelfde adem
te laten sterven
nog droom ik, de ogen op mij gericht
midden in het huis
dat het water op de ramen
kringen maakt
van moeheid schreit
in een aanhoudende duisternis…
Monogram
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 469 Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten.…
een partita vol van liefde
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.314 zijn handjes vouwt
maar vertrouwd zijn droom kan sluiten
een leven die deze eeuw zal kennen
in rampen die nooit gezegd de bezemwagen
is van het leed dat
ons aller moeder aarde draagt
doch waar klaaggezang de monden snoert
in een hiërarchie van aanbod en bederf
is elke nieuwe geest een Messias die het licht
behoedt voor een eeuwenlange duisternis…
Berg en dal
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 442 Wolken kussen zachtjes de sneeuw
tussen donker broos hemels steen
helderblauw koel slapend water
betoverend diep groen eromheen
Fabelachtig mooi stuk natuur
door weer en wind gecreëerd
droomland en paradijs tegelijk
hier zijn ooit engeltjes afgemeerd
Mijlenlang zal ik ooit tijdloos reizen
in de duisternis van het machtige heelal
om te…
Stap voor stap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 277 Die kant op, waar het lichter is,
ontsnappen aan de duisternis,
zo snel als kan het dal weer uit.
Vergeten wat ons vast wil houden,
niet denken aan de eenzaamheid.
Ogen dicht, geen angst, geen spijt,
geen twijfel aan wie we vertrouwden.
De weg is steil, het pad vol stenen.
Waar ben je? Hoor je me niet klagen?…
Soms kan het...
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 231 Soms kan het zijn dat mensen weer gaan dromen,
al is er duisternis en dood en worden
zelfs de kinderen niet meer geloofd.
Maar er is liefde en vergeving, licht en dag.
Soms kan het zijn dat ook dit schamel hart
opnieuw wil gaan beminnen, tegen alle beter
weten in, want enkel liefde telt en doet
de aarde weer een huis zijn om te wonen.…
Marcels lach
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.224 Jouw lach,
Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn
Jouw lach
Als afleiding voor jouw innerlijke pijn
Jouw lach
Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden
Jouw lach
Bedoeld om anderen te verblijden
Maar jezelf
Kon je niet bevrijden
Want jouw eigen pijn
Mocht er van jou niet zijn
En toen de dagen nachten bleven
Jouw lach op duisternis…
RECIDIVIST
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 230 hoorde als enige de stille klacht
Waar de eenzaamheid regeerde
wachtte onder diens lantaarnpaal
Een juist ontslagen gedetineerde
op ‘t voortgaande levensverhaal
Op de kruising van eerlijkheid
had het noodlot hem ingehaald
Hij raakte daarna zijn weg kwijt
en leek in de leugen verdwaald
De donkerbruine stilte kreunde
in die donkerblauwe duisternis…
Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 Licht overwint duisternis als een kans,
ik haal opgelucht adem.
Ontsprongen aan die dans,
eeuwig leven glanst.
Tijdloos ben je,
eeuwig is je bestaan.
Je hele gezicht die lacht,
de tijd is in jou hand.…
de armen van de dood
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.596 Als je wandelt in de schaduw
van je eigen radeloze gedachten,
de zinloze cirkels van steeds overdenken
en niet meer bij machte
om een licht te creëren,
de duisternis, de wanhoop
je onrustige verbeelding te keren.…
Dit zijn beslissende dagen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 235 Dit zijn beslissende dagen: groeien naar
licht, al is dit nog verborgen of toch
de duisternis omarmen, alsof die heil brengt.
Je hebt steeds weer de keuze.
Loslaten is zo gauw gezegd, maar kijk
nu naar de bomen die kaal worden
en toch niet treuren, die zaaien voor
weer een nieuwe lente.…
Als de zon opkomt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.556 Als ik opsta, in duisternis,
weet ik, dat ik in de donkerte een lichtbundel aftast.
Ik zal de aarde bestralen, tussen goed en kwaad.
Met mijn idealisme, geest der gerechtigheid,
voor liefde en vriendschap,
begrip, warmte en hoop.
Vrienden zijn niet te koop.
Zij zorgen, dat de zon elke dag opkomt:
de mooie momenten van de dag opsomt.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 368 van vele
vervagende jaren
raakte ik je kwijt
in een duistere uithoek
van mijn lichaam
klonteren weggeëbde
opeengehoopte herinneringen
samen tot een amorfe massa
zoals vergeelde foto's
in een kille kelder gepropt
in uiteengevallen vergeten
kartonnen dozen zich gekruld
en gescheurd een weg
naar buiten wurmen
waar de hongerige duisternis…
Eens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Zonder haar woord,
zonder haar licht,
wandelen we in duisternis.
Met haar in ons binnenste zijn we
Vlam, Vuur en Licht!
Liefde laat zich niet verklaren.
Liefde gebeurt aan ons.
Voor haar is niets onmogelijk.
Haar glimlach,
Haar zwijgen,
Haar zachte hand.
Haar onuitputtelijk beminnen.
Eens,
ja eens,
zal alles liefde zijn!…
Liefde
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 384 zonneschijn
Het kan je laten stralen in het leven
Het kan je heel veel warmte geven
Liefde is als de wolken
Je voelt je lichtjes zweven
Je bent door een roze wolk omgeven
Liefde is als regen
Het kan je heel veel tranen geven
Tranen lopen uit je ogen, die over je wangen stromen,
als het einde van de liefde is aangekomen
Liefde is als duisternis…
venster op de wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 221 onder de kastanjeboom
temidden van dezelfde
grijze flats zingt een man
met gebroken stem
traag als kruiend ijs
liederen over het verlangen
om er niet te zijn
te verdwijnen in de zwarte
golven van de nachtelijke zee
uren onder die kastanjeboom
niemand staat stil bij dit
venster op de wereld
gesloten gordijnen sluiten
zonlicht en duisternis…
Waar een lichtje dooft
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 508 Als het licht het leven dooft
van het ooit zo waarachtig hopen
op dat sprankje eeuwig licht, dat de
duisternis voor geluk moest kopen.
Dan doet soms het onrecht verdrietig
pijn; en huilt het aan de achterkant van
het gelukkig zijn.
Dan vlindert soms de vlinder door een
te korte nacht; waar een lichtje dooft
in zijn laatste kracht.…
Iedere morgen bij het ochtendgloren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 In zijn duisternis voor het
komend daglicht op de vlucht.
Ben ik een liefhebber van de morgen?
Kies ik met eigen reden matineus?
Ben ik pas weer gelukkig, wanneer ik
onbezorgd het daglicht zie gloren?
Is de ochtendstond mijn beste keus?…
Voltooid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 345 Ach, help mij toch voordat ik breek
Hij noemt mijn zorgen hersenspinsels
Mijn duisternis en angst verzinsels
Hij maakt me met zijn taal van streek
Hij hekelt woorden, pleit voor daden
Zegt tot een hinkepoot, kom, ren
Ik ben een vleesgeworden pen
Gevuld met bloed en vloei balladen
Ik hoor hem aan, maar kan niet meer
De zieke, diep in mij…
nachtelijke reis naar Emily (4)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 95 in het onzichtbare
valies draagt hij
gehavend mens
geheimen mee
een masker bedekt
in het licht van de
dagen de ruïnes
de duisternis vindt in
het verborgene de
doos van Pandora
hermetisch gesloten
in de doorwaakte nacht
reist hij naar Emily
vandaag las hij haar:
'Hoop' is het gevederd iets-
Dat neerstrijkt in de ziel-…
IK BEN DE HAZEL-NOOT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 325 Ik ben die van mijn zaad een duisternis verzade.
En 'k word een leêgt', die klaagt noch vraagt.
'k Verlaat me-zelf; 'k lijd aan me-zelven ijle schade.
Ik ben 't aanhoudend maal, in een gesloten kring,
van ene domme, duldeloze, ondankb're made.
Maar raak' de vinger van een kind me, dat me rade:
hij hoort mijn holte; ik luid; ik zing.…
Bij daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 180 In de nacht dan ziet mijn geest
gemakkelijk haar verschijning, haar wezen
een licht, een baken, uit donkerte verrezen,
bij daglicht mis ik haar het meest
Niettemin blijf ik dan onbevreesd,
want zij heeft vele malen bewezen,
-en wordt daarom door mij geprezen-
op haar best in de duisternis te zijn geweest
Elke nacht brengt weer een nieuwe…
Lieve dingen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Liefde is aan haar denken
Nog meer wanneer ze er niet is
Een lichtje aan doen, laten ontbranden
Voor haar, in tijd van duisternis
Vast geloven in haar dromen
Al zijn de jouwe allang weg
Onvoorwaardelijk de deur uit gaan
Als zij weer ergens staat met pech
Liefde is ook kunnen luisteren
Als zij te lang tegen je praat
Herinneren waar ze was gebleven…