Alle inzendingen over Dag

langzaam opent zich een hemel slordig zwellend in ’t grijzige bed aantrekkelijk gevormde motieven wijzen op zoetere diepten van de avond; honing druppelt zacht en geruisloos geeft zich het landschap over romantische overvloed breidt zich.…

Hoop op een dag je te kunnen zien zonder dat tranen in mijn ogen ontstaan en het verdriet om mijn verlies van jou voorgoed zal overgaan....…

vertel mij van dromen, nog verborgen, maar waarin zeker het verleden wordt ontnomen ik ga nog één keer langs bij de velden van weleer die verhalen van droogte en diepe verlatenheid die nog steeds de huid bekrassen, keer op keer en waar mijn levensvocht verdampt in gelatenheid herinner mij aan de dag van morgen die vertelt…

15 november, de dag voor Respect Respect voor iedereen, geef Respect neem Respect, dwing het af en bedenk het is niet alleen vandaag Respect -dag Maar ook 364 dagen erna!…

mijn nat geluk golft in de dans van zeven sluiers en ogen bronsten waar schemer melkwitte parels vlecht tot een glinsterend net over adembruggen rode nevels aan verre horizonten druipend omstrelen de zoom van jouw mistig kleed trek ik het uit in naakte helderheid wil ik de dagen van deze herfst gemeenzaam met je drinken.…

Soms wil het hart iets anders dan wat het hoofd bedenkt. Dan blijft een mens proberen al is hij diep gekrenkt. Dan wil men zich vastklampen om iets écht niet te verliezen. Tot het moment weer daar is dat men voor zichzelf gaat kiezen!…

hoog stuift de sneeuw wit maagdelijk en er juicht een geschreeuw een lied in kinderlijk impuls sneeuw heerlijk sneeuw draag mij op je duinen kristal…. verstuif mijn ouderdom vervoer me op de oude sleeën die mij ooit in vervoering brachten.…

wolkjes adem achterna in de vrieskou auto’s met veel tinten wit het is ochtendmist flarden levenslied uit een café over een moeder hoog in de hemel kijk toch even omhoog onderweg naar vak D707 twijgjes treurwilg plukken vlecht een bezempje ermee veeg de geboortedatum schoon van vijftien jaar denkbeeldige resten vuil negentig…

Weer zijn de dagen oud De zon wil tegen vieren vallen Kouder dan koud decembernachten Langer kan al zelfs niet Het verdriet achter gesloten gordijnen De weemoed achter dubbelslot Geluk roert in de erwtensoep de worst erbij De bijzettafel langszij Met daarop de pronk van 'n kerstboom vol met zilver ballen.…

ochtendschemer hou ik tegen als ‘k in jouw armen wakker word en mij jou heel dichtbij dan voel in ‘t vage donker zie je ogen glinsteren tot zich de huid lustvol verwarmt en warme gloed zich uitbreidt over ons jouw hand beroert heel zacht mijn wang terwijl je lippen hunkeren naar mijn mond en ik jouw adem smaak wij beiden ons verenen nog voor de dag…

Of je Kerst nou groen is of wit zorg er steeds voor dat er in je hart altijd liefde voor je medemens zit. Peterdw.…

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

buiten de tulpenboom enkele bladeren slechts intens gekleurd geel het oude huis verstikt in loden leegte de trap naar het vertrouwde boven bezweek onder doodse stilte we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt de tijd kan niet helen ik hoor je in mijn verlatenheid nu je er niet meer bent buiten de tulpenboom er komt geen dag dat ik niet…

het volk het wil dromen bij dag en nacht meedraaien in een strofenkolk waarin het naakte bestaan tijdelijk wordt verzacht of de kunstenaar in het vlees steekt met uw eigen dolk als dan de avond valt en bundels zijn versleten doe ik de gordijnen toe ik wil van geen rijm meer weten…

Ik wist het, maar had me gezegd dat je zo vroeg vertrekken zou in het donker, ik sliep nog. Ik wilde nog iets kwijt over de pretogen van mijn broertjes verjaardagshond, kamperen in de tuin, stilzitten, kauwen op gras en klaver, de maan uitzwaaien in een warme slaapzak naast jou. Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien,…

als de kralen van een paternoster glijden de dagen gestadig door verveelde vingers nu alle uren even lang duren geen dwang bevatten noch vlucht nadert snel het geduchte moeras waar de jaren wegzakken in vergetelheid graaien handen vertwijfeld naar houvast maar verdwalen in het drijfzand der herinnering…

meesterlijk zonder twijfel de welving van je borst die ik verlang en ’t leven stroomt iedere morgen dans ik mij dichter- bij het dal dat jouw schoot op mijn buik vormt barst blindelings open - ik wil ons elke dag.…

en zo worden zelfs onze lichtste dagen bezwaard met leegte…

Ik wilde dat je praten kon, dan zou ik luisteren Ik wilde dat je horen kon dan zou ik vertellen Ik wilde dat je kijken kon, zodat ik je kon laten zien dat de wereld nog zo naar niet is. Ik wilde dat je voelen kon dan zou ik je aanraken Ik wilde dat je wereld groter werd in plaats van kleiner Maar ik neem je mee zolang niet…

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

in de hoop dat groen opnieuw geboren wordt ze kromt haar rug en graaft dieper trekt brede vorens in het land plant haar voeten tussen de regels en poot kleuren in het rulle zand kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje het is de wereld, de wereld draait door zegt ze, en even zie ik in haar ogen weer het licht van wijsheid, groter dan de dagen…

Wie ’t leuk vond, en wiens dag ik soms verpestte: u allen wens ik hier het allerbeste.…

Een ruikertje of een delicatesse Een live-album cadeau van Lynyrd Skynyrd De baas wordt vaak aan deze dag herinnerd Door zijn eigenste secretaresse Want al is het dan vandaag opnieuw dé dag Een beetje prijzengeld afdwingen mag…

in de lentezon vertoeft dagpauwoog tussen winterviolen…

Gein moet je trappen, gewoon omdat je dat wilt en lachen vanzelf omdat een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.…

Ach moeder toch, ach moeder lief, wat ben ik razend op die dief die elke dag een stukje pakt van jouw verstand, eens zo intact.…

Ik word door camera’s geregistreerd Durf wat ik vind nog nauwelijks te zeggen Men weet mij duizend regels op te leggen En in mijn stad word ik steeds gefouilleerd Hoera het is vandaag de vijfde mei Ik woon in Nederland, dus ben ik vrij!…

Ik staar naar het laatste teken Dat jouw aanwezigheid verraadt Een afdruk in een stoffig pad Herinnert mij aan het verraad Gekwetst door zielen Gillend in het duister Kruipt ze door kamers Hopend dat er iemand luistert Zwakke woorden Proberen verdriet te overwinnen Je ziel geef je weg Opdat we opnieuw kunnen beginnen Duizend demonen…

Over de dwaze dagen van hartenkreten die navrant verstilden over glooiend land en in de storm van een hand zich stoeiden met de som van vragen En zo de dagen zijn vergeten en een glimlach zich verbrandt aan dat wat rauw versleten door de zeug werd doodgebeten en in weemoed, schooierij door honden werd bestand Over de dwaze dagen van…

meer krijg je niet net voldoende voor verdriet en dan moet je kiezen na een leven verliezen wat laat je achter voor de eenzame wachter word je gemist liggend in een kist of ben je het gesprek van de dag verbrand tot op het bot, fijnstof mag ?…