1821 resultaten.
Kracht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 2.876 Door jou werd ik wie ik ben en verder worden zal
Wees dus fier, ik kom uit een heel diep dal.
Als mens ben je echt zeer rijk
Verbaast het je, dat ik naar je opkijk?
Uur per uur en dag en nacht
Put ik ten volle uit jouw... Kracht.…
Nu zal ik wel moeten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.680 Ik daal even af naar de prachtige jaren
toen de zon nog over mij heen stroomde
ik mijn gevoel op goed vertrouwen liet varen
en ik nog liefdevol over ons droomde
Die tijd van verlangen naar elkaar
is in een storm van ontrouw vergaan
vervolgens brak onze gevoelige snaar
en heeft mijn tijd heel even stilgestaan
Een warme periode is abrupt afgesloten…
Onder 't helder koele laken
poëzie
3.0 met 5 stemmen 662 Onder 't helder koele laken,
Waar ik op de sluimer wacht,
Lig ik tussen droom en waken
Voor de drempel van de nacht,
Turend, hoe de beide schalen
Van het duister en het licht
Beurtlings rijzen en weer dalen
In een aarzlend evenwicht.…
Stap voor stap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 277 Die kant op, waar het lichter is,
ontsnappen aan de duisternis,
zo snel als kan het dal weer uit.
Vergeten wat ons vast wil houden,
niet denken aan de eenzaamheid.
Ogen dicht, geen angst, geen spijt,
geen twijfel aan wie we vertrouwden.
De weg is steil, het pad vol stenen.
Waar ben je? Hoor je me niet klagen?…
Kleine dingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 209 Mijn dromen gaan over meren
verder dan schepen kunnen gaan
valt mijn hartstocht niet te keren
tot aan de horizon van mijn bestaan
zweven wil ik over bergen en dalen
stil genieten van een vergezicht
zelf mijn vrijheid te bepalen
dat mijn levensdoel verlicht
met de duizenden vogels zingen
in bossen en bomen her en der
van het geluk en nog…
lagune
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 550 op het klamme strand van haar huid
waar de lagune zich opent
huist het weekdier
in wier dat deint
op de hijgende ademhaling van een zee
die het akkerland verkleint
spiegels waarin wij herkennen
spatten uiteen en in scherven dalen wij
langs atonale toonladders,
happen naar licht dat zich nestelt
in haar vergezicht
jij, stamelt zij
met…
Op het smetteloos wit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 660 voor mij het met
sneeuw bedekte dal
een vage droom
van arrenslee en dennengroen
de sfeer van toen
een klare lucht
met heldere ster
maar achter mij
bourgondisch feestgedruis
uit het fel verlichte huis
waar kerst in overdaad
op tafel staat
zij schuiven aan
al licht verhit snel knoeiend
op het smetteloos wit
ben niet terug gegaan…
De wereld draait door
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 365 Alle mensen, alle landen willen
klimmen uit dat dal, maar niemand
weet vandaag de dag of dat lukken
zal.
Is de weg terug een optie, terug
naar de oorsprong van weleer?
Laten we dan niet langer wachten,
want straks kan het niet meer!…
Het dromende kind
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.044 Gods Englen dalen naar beneden
En blikken door het venster heen.…
GOEDE BEDELING
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 voor het vee
dat rijkelijk gedrenkt wordt
door kleine rivieren
als de Reuss en de Neckar
wilden deze stromen méér zijn
wellicht al het water
van de Rijn vervoeren
dan
schiepen ze gevaarlijke moerassen
armoede om hen heen
spoelden zichzelf
naar hun ondergang
moge tevreden bescheidenheid
voor altijd beide levengevers
van welvarend dal…
Het is zo vandaag
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.034 altijd de dagen, als altijd
smelt elke dag te vlug het blokje ijs, terwijl
men nog dagen kijkt naar zijn huid, overal
gaten die er gisteren niet waren, overal
heden ontwaart, af en aan snelt met afval
en water, als razend de lieflijke geile
maagdelijke wijnranken bijsnijdt, is het
plotseling tijd
met de misplaatste snoeischaar
in het dal…
Overspannen.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 665 Het is schemerig
stil en koud
op de heide waar
een eenzame berk
buigt in
de straffe noordenwind
bladeren dalen neer op de grond
richt mijn hoofd op en
zie in de verte een vrouw lopen
met een kind
flitsen voor mijn ogen
licht en donker
spookt weer in mijn hoofd dat
nu wat zwaar weegt
gedachten slierten en
vreemde beelden…
Depressie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 56 zorgen
Telkens vraag ik me af
Komt er nog een morgen
Ik leef telkens van dag tot dag
Dat zie je wel aan men gedrag
Binnenin ben ik aan het schreeuwen
Langs buiten zie je alleen een lach
Hoe lang hou ik dit nog vol
De depressie heeft me in z'n macht
Een oplossing die ik niet vinden zal
Het ontbreekt me aan kracht
Om te klimmen uit dit dal…
Want hij is de man van de zee die woont onder zijn huid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 218 bergen zijn mooi zegt hij
en bossen en dalen
en vreemde landen
met woestijnen van droogte
maar niets kan het halen
zegt hij, bij de zee
zij is woest en wild
vurig en ontvankelijk
en vooral altijd anders
hij is de man van de zee
die woont onder zijn huid
zelfs wanneer hij over het mulle zand
tegen een schrale wind opklimt
staat hij…
jij en ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 Zichzelf vergeten
stroomt hij door al haar dalen
de zee tegemoet.
De schaamte voorbij
drinkt zij de eeuwige bron
zo blijft zij nergens.
Stamelend schreeuwend
klanken van over de grens
klinken zij samen.
Dan breekt de hel los
of gaat de hemel open
wat maakt het hun uit?…
Barentszzee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Aan bergen en aan dalen.
Aan fouten die ik als falen zag.
Aan lessen niet geleerd.
Op weg naar het Hoge Noorden besef ik,
dat foute schepen niet bestaan.
Zij varen.
Water stroomt zoals het leven stroomt.
Wolken drijven, gedreven door de wind.
Draag geen water naar de zee.
Op weg door de Barentszzee danst ons schip.
En wij?…
Ho, ho ik ben bezig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 242 wat waren zijn laatste woorden dan
ik ben zo blij voor jou
blijf op je hoede voor de charme van mooie volzinnen
dankbaarheid is nu op zijn plaats
dus toch een doorbraak in je leven
dus altijd weer pieken en dalen
vertel verder, waar was je gebleven
wees trots op je leven
samen dus weer op pad
voor ik het vergeet, wil ik je nog vertellen…
jouw slankevingerhand
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 392 je verkende zacht
mijn land streelde met
je slankevingerhand
mijn bergen zocht de dalen
herkende de verhalen
van het leven aan de top
de eenzaamheid van afgrond
het magnifieke uitzicht in de strop
je weet wat wurgen is
nee niet het nekkebreken
na de val maar de pijn van
doodgaan zo te voelen overal
je trekt het touw
wat…
Greta Thunberg
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 88 De mintgroene dalen
omsloten door heuvels
van noordelijk Zweden in
midzomernacht
schijnen als rendieren-
reeën te baden
in 't gloedvolle magische
schijnsel der nacht
toppen en kammen
verlenen de wanden
een tondeldoosvuur als in
sprookjes gedacht
de jeugdige Thunberg
zag met lede ogen
het slinken der sneeuwranden
als het bewijs…
Zegeningen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 238 Vrees niet... dat er schaduw komt
als de zon gaat stralen:
weet dat in de lommerte
ook warmte neer kan dalen
Vrees niet... dat het onkruid wordt
als het zaad gaat groeien:
weet dat op de…
Samen 2020+1
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 191 Kerstavond Samen
Nog 7 dagen om achteruit te kijken
Verdriet, isolement en virus - maar ook verbondenheid en plezier gevoeld in 2020
Samen beleefd
2021 dient zich aan
Uitzicht naar fijner leven geeft kracht
Samen gaan we het doen
Ieder op zijn eigen tempo en karakter
Top en dal en alledaags
Maar vooral als gezin
Dat telt
Geef steun gevraagd…
Cultuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 vertelden over liefdes,
kinderen en hun daden
en gleden door een dikke blubberige klei
kluiten bleven plakken als een loden brij
We zagen medewandelaars
en praatten, vroegen welke kant,
ze waren vrolijk zoals wij
en groetten terwijl wij voort,
ik me verdiepend in een woord
De late zon tussen de wolken,
toverde een zilv'ren rand
over dal…
je ziel straalt een hemel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 461 ik wilde je lezen
in het strelen van huid
kraste met nagels
mijn liefde voluit
je voelde de pijn in
het zien van de sporen
jouw naam werd in rood
heel langzaam geboren
ik zocht naar je ziel
in onherbergzame dalen
we slechtten de bergen
om waarheid te halen
ik peilde je ogen
in een landschap verdriet
door het grijs van vergeten…
ik sfinx je voeten
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 671 ik breek geen muren meer
zoek zand in de woestijn
door wind gedragen
vluchtig in herinnering
het is een nieuw begin
waarin ik bergen breek
dalen aarddiep erodeer
met water van vergeten
de zon mijn toeverlaat
weet hoe jouw sarcofaag
zich toekomst graaft in
een piramide zonder zicht
ik sfinx je voeten
met geschiedenis
weet dat de tijd…
Veluwse beek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 62 Veluwse beek
In gemoedelijke natuur
Waar rust heerst
Nabij een verlaten kreek
Flonkerende lichtval
De beek op weg naar het dal
Merels zingen
Een juffer dwarrelt voorbij
Stroom maar
Neem het mee naar binnen
Rust stroomt je tegenmoet
Door zachtheid van oevermossen bevangen
Kolossale beukenbomen al eeuwenoud
Iedere keer voelt het beeld…
Treurend oog
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.337 Treurend oog,
zing uw spijtzangen
en voer de bezieling van uw gaan
terug over de wegen van uw verlangen,
over de wateren van uw tranen,
en laat u door uw moed bedaren.
Treurend oog,
uw hart ziet wat uw zicht belicht
en zwicht niet voor het gif,
van de dwalende heugenis,
die uw streven heeft omgeven
en uw lijdenswegen heeft geweven.…
Toscane...
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 2.383 Toscane
Hart van trotse schoonheid
Cipressen langs de horizon
De warme wind
Zoekt zijn weg door de dalen
Toscane
Wijngaarden luieren in de zon
Olijven rijpen langzaam
Sereen is het landschap
De zon kleurt de velden
Toscane
Land van heerlijkheden
Genietend van rust
In schaduwen van stilte
Bergen sieren de aarde
Toscane
Tijd staat stil…
vast wel!
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 690 ik geloof in zonneschijn na regen
na ieder dal toch weer een top
en zit het eens een keertje tegen
lossen we dat samen wel weer op
ik geloof soms tegen wil en dank
na één stap terug: twee vooruit
is er van hoop een laatste sprank
komen we er samen wel weer uit
in: we slaan ons er wel door
of: gaat vast beter volgende keer
en…
Voor Jou
hartenkreet
4.0 met 39 stemmen 5.954 Mij de ruimte geeft, adem te halen,
mij niet vasthoudt, als ik wil gaan,
die mij leidt over bergen en dalen,
mij de zin in doet zien, van het bestaan.
Vaak zijn woorden overbodig, begrijp je
mij meteen,
je steunde me daar waar nodig,
sleepte me er zo vaak doorheen.…
weer
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 635 Weer geeft de wind
en reiken wolken over
en flarden wol
van schapen vaal
geschuurd
aan rotse randen
Een beeld van gras en vlak
en langzaam stijgt een dal
Het klettert kort
en amper raakt
één zonnestraal
het vochtvervulde land
Een vale damp van zee en ver
omhult
en hevig trillend
klinkt de lucht
en dempt
het grommen van
de zwav…