Alle inzendingen over Dankbaar

Ik heb je goed gekend het geeft me geheel geen spijt ik mocht je graag ook ik wilde jou niet kwijt Zwaar waren de jaren voor je gezin, maar vooral voor jou je vrouw en je gezin moet je nu loslaten zij waar je zielsveel van hou Jarenlang vechten tegen een ziekte zo gemeen uiteindelijk geen kans toen de kracht uit je lijf verdween Ik ben dankbaar jou…

gelukkig jaardag jou van harte wens is er zoveel meer dat ik zeggen wil de juiste taal echter in zinnige woorden is lastig te vinden die moet je lezen dus tussen mijn regels door omdat jij meer bent dan zomaar iemand van klein tot groot voor al die mensen die er om jou zijn zij die jij betekent of juist betekenen laat die jou dankbaar…

Tanend schijnsel van het licht door hoge koepelring nu zij het dankbaar hart vult der ontheemde vreemdeling, en met een vreemde siddering de kerkverweesde stedeling in zijn geloofsontreddering.…

achter een brancard, of een rolstoel duwen gehuil en gejammer en het staren droef en stil doffer dan het rouwgeklaag verdwenen is de hoop 't lichaam kil 't gezicht vaal het bloed koud dat stroperig door 't lichaam kruipt ik hoor mijn naam roepen uit de verte; nog een beetje uit het loot geslagen ga ik opgelucht en dankbaar…

Laten we fladderen en dansen in de lentebries voor ik dankbaar de handen samenvouw.…

Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Geen woord van hun zijde wordt gehoord. En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

En hielden trouw de wacht Je gaat nu naar je broertje toe Hij wacht al een paar jaar En als het eens mijn tijd zal zijn Dan zien wij elkaar daar Daar waar dieren spelen Bij de Regenboogbrug Daar waar Licht en Liefde woont Zien wij elkaar terug --- --- --- Je bleef zolang je kon Het leven was op 21 april 2004 - 29 mei 2021 Dankbaar…

Maar zie, ze ontwaakt en 't lacht haar aan, Zij is nog diep bewogen, En voelt het hart nu dankbaar slaan, Terwijl een traan Komt schittren in hare ogen. De nacht is stil, en kalm en klaar; Haar bange droom is henen; Maar is voor 't rustend kindje daar, Ook al 't gevaar, En alle leed verdwenen?…

Maar wij voelen jouw einde nabij Een aai over je bol en 'n warme blik Dankbaar kijk je me nog een keertje aan Dan slaak je een langgerekte snik En ben je zachtjes van me heengegaan Lief, warm mens wat zal ik je missen Zoveel moois wat je hebt kunnen geven Jouw vriendschap is niet uit te wissen In mij heb jij jouw eeuwig leven…

vanavond heb ik mij gelaafd op plekken in de stad verspreid heel dankbaar voor het degusteren van wat geestrijk vocht een eeuwenoud recept dat doorgegeven werd in dienstbaarheid en dat tedju door weet ik wie in kwade trouw werd doorverkocht ik weet ook wel dat nuchter zijn vandaag mijn part niet is en dat mijn oordeel wat gekleurd is…

donkere kleine ogen, dankbaar en gelukkig, niemand kan mij meer vertellen dan die glimlach op jouw gezicht, waar sporen van honger en geweld even in 't niets verdwijnen, donkere kleine ogen, ik geniet van heel jouw lach, donkere kleine ogen, morgen is er weer een dag.…

Het trommelgeroffel van mijn leven zal in stilte achter blijven in de ceremoniezaal Als ik afscheid neem zal mijn hart overlopen van dankbaarheid voor alle mensen die ik in mijn leven heb ontmoet. Als golfje zal ik voor altijd opgenomen worden in de oceaan van het eeuwigdurend zijn.…

Vanuit de diepte van gekweld verlangen dwars door de stille tranen van mijn geest zie ik een licht in het zo schimmig duister een licht van dankbaarheid voor wat jij bent geweest…

III 'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen En de geleidelijke gang der weken, Waarin geen stoot de teed're rust komt breken, Geen winterleed de najaarsstilte plagen.…

zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke handen pakken levenstaken verantwoord en met pure hartstocht aan Elke vezel in haar lijf ziet en voelt de kleine wonderen in dit universum Wanten slaan tegen elkaar aan om koers te maken om de dagelijkse tocht weer te aanvaarden Dankbaar…

Zij weet het dan: de wereld is een woon van rust en stilte, en schijn is al 't gewemel, zij voelt zich opgetrokken in de hemel en dankbaar prijst zij alle dingen schoon.…

zoals zij moet zijn verruilde zich stilaan het latten tot gedeelde voordeur waarachter wij nu weten dat thuis is waar het hart woont met naast zich de een voor de ander is zo de gemeende belofte aan en voor elkaar ‘jij bent mij zoals ik ben jou’ in dat weten dansen wij gelijk de zonnebloemen op het veld in de zon van gehechtheid dankbaar…

je ontvangt verdien je niet je krijgt het als toegift net als liefde en vriendschap om wie en wat jij bent je gedraagt je al een winnaar ook als je verliest want wie in zichzelf gelooft hoeft zich niet te bewijzen de jaren die jou tellen zijn optelsom van momenten die sinds jouw geboorte steeds in het nu ingaan dat jij vandaag met dankbare…

De films, die ik van hem heb, zitten diep in mijn geheugen opgeslagen en die bekijk ik geregeld terug en o ja, ook met dankbaarheid, zeer zeker, maar het zou zo mooi zijn om nog eens met hem vakantie te vieren in een bos bij Ommen.…

contacten als buren met altijd een vrolijke lach maar als ze er waren ook jaren nog daarna hartelijk en welgemeend daarnaar omkijkend zeert ons jouw verscheiden dat jou en jouw loten net als die graag jou zagen kanker woekerend ontneemt wat eigenlijk leven moet wat jij ons laat het vanzelfsprekend zijn voor iedereen een moeder dragen wij dankbaar…

'k Noem mijn mature gast nog steeds - kindje - Of liever venteke van goud Vorig jaar erg close met elkaar geworden Jawel door toedoen van een knus huisje en een Spike Feelings dikke troef, woordenvloed zo overbodig Zo dankbaar om harten die vaak bloedend rijk roos worden Steeds geloofd in wonderen en toeval bestaat niet Die fraaie Engelbewaarder…

Laten we de bevrijders blijven waarderen En zij die hun leven lieten in de strijd Blij dat we nu in vrede mogen verkeren En dankbaar mogen leven in vrijheid…

Bij de mooie dingen die gebeurden in overvloed gelukkig wel de humoristisch waren er veel daarop teren kun je wel gelukkig In het heden dat van NU, bol van overdenken, bedenken en overzien ben ‘k dankbaar dat de tijd me leerde inzien dat ware rijkdom en liefde zit: in de mensen om ons heen, in de aarde en de lucht in de vogels, vogelvlucht…

Was ik dankbaar en blij met mijn kinderen? Zeker en vast. Voelde me soms benauwd en overweldigd? Vast en zeker. Doch, nu de meest intensieve jaren voorbij zijn, dat iedereen zijn broek kan aantrekken, begrijp ik steeds beter mijn eigen moeder. Zij was gewoon graag moeder. Wat krijg je allemaal niet vanzelf, door de jaren?…

nu wij jou node maar dankbaar uitzwaaiden opent ons zich in ieders eigen hart bewaard een kleurrijke encyclopedie aan momenten die ons jarenlang het hoofd in stilte vergaarde elk moment is een foto vol van herinnering met een persoonlijke kleur en perspectief van en op de gedeelde dromen en avonturen die wij als kostbaar goud koesteren blijven…

ik mis wat mis ik dan er is niets te missen waarom mis ik dan wat er niet was en nooit zal komen natuurlijk houden van ik kan het wel het vallen en opstaan vasthouden en loslaten het is goed en ofwel er is nog zoveel wat mis ik dan wat raakt me ervan als ik het zo ook wel kan ik kan wat ik doe en doe wat ik kan zo af…

Een wereld ging open zo mooi en zo fijn Ik zal je er eeuwig dankbaar voor zijn. Ik laat de liefde nu gaan via mijn tranen, Via deze woorden op dit papier Maar ik hoop dat eens na een tijd geen contact Mijn liefde verdwijnt maar met een vriendschap intact.…

Over ons ben ik een boek aan het schrijven maar ik ben nog maar bij het begin ik verdiep me vandaag de dag steeds meer in jou ik leef me helemaal in Ik ben nog maar pas begonnen vanaf het moment dat ik je zag ben zo dankbaar en voel me uitverkoren dat ik over ons schrijven mag Wat er verder gaat gebeuren is niet bekend daarvoor…

Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên zich verspreiden; ’t Is niet al voor hand of mond. Ieder zintuig heeft zijn waarde; Ieder heeft zijn deel op aarde: Ruik het bloempje; smaak de vrucht; Zie Natuur haar kleed schakeren; Hoor het boskoor kwinkeleren; Voel de zoele kus der lucht!…

van eenieder van alle tijden zijn Je beeldde eerlijkheid en spontaneïteit voor ons samenzijn met alles om ons heen overtuigend om geen dag te kunnen missen Dat we ons leven vanaf moeders schoot hoe ook getekend door gebroken spiegels die wij zoals jij nooit mogen ontkennen door liefde kunnen zoenen met de dood Jan treurig en in rouw dankbaar…