Alle inzendingen over Dapper verhaal

dan zal de hele waanzin terug komen in mijn geest tijdens de donkere nacht ik zal me elke dode herinneren en mijn tranen zullen stromen ik heb geen mooie, dappere verhalen. ik heb de hel betreden en dat zal ik nooit vergeten…waarom u er over vertellen? ik was bang voor de vijand die ik goed beschouwd niet kende.…

Chapeau voor je verhaal, onder de indruk zijn we, ALLEMAAL!…

Wachtend met oude boeken ben ik een oude man zonder verhaal en staat alleen het bord met vragende kinderen naast mij en zwijg ik dapper over het einde dat ik zal lezen in het boek van mijn verloren kindergedachten.…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in het verleden blikkend dat vandaag wat tranen weent toch is jouw verhaal…

en met trillende handen ruk je de sluiers af dappere vrouw!…

In vreemde bossen groen en schemerig Valt stilte als de zon verdwijnt Het gevecht is nog in volle gang Dan sluit de dag het bosgeluid En grijpt de duisternis haar kans Tot niets meer is of schijnt Dan wordt hij bang Hij is verdwaald en helemaal alleen Ontspringt hij nog de dans? Zijn voeten lood Zijn kop van steen Heeft hij nog wel een kans…

de hand op zijn rug duwt zachtjes naar voren zijn ogen zien schoenen glimmend lakleer een stem uit de hoogte bevriest rode oren hij stamelt excuses ontvangt nog een sneer de hand op zijn kin duwt zachtjes naar boven gloeiende wangen hoofd vol met storm de glimlach van moeder doet dromen beloven weerspiegelt zijn tranen en raakt mij…

Ik aarzel lang, rechtop in bed, bedenk dat net als ja of het het woordje bang vaak in mijn dagboek staat, maar dapper is mijn broer en zelf ben ik een held. Dat helpt. Opstaan is de kunst. Meer dan een paar ochtendzoenen heb ik nood aan stoute schoenen. ----------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Een heel mooi en dapper tropisch vogeltje, haar gekleurde veertjes parmantig en fijn. zij kon de hele grote wereld aan, want zij moest en zou de sterkste zijn... Niets bedreigde haar onbezorgd bestaan. Kwinkelerend zong ze, jolig en blij. overdag voor de zon, 's nachts voor de maan en 's middags voor haar mooie bruine ei.…

Zij, dreigend met een zwakke poot blies naar de naderende dood en ging haar laatste brug boos, met een hoge rug. Gootkat, dievegge, tijgerin die nooit vergeefs iets vroeg had aan zichzelf genoeg. Haar snauw bevroor, haar oog besloeg, haar zijden pels werd hard en droog - een lieflijke vriendin keert tot de wormen in. Maar ik vergis…

wordt het niet eens tijd voor de "dag van de dapperen" die durven met je mee het donker in te gaan met net zoveel vrees voor 't miese nieuws of de rampspoed maar ongeacht je ongeluk oog in oog met je angst willen staan…

zonder wegen waarop de kans van overleven zo drastisch laag was en maar een mogelijkheid gaf de operatie was een gok en toch hebben deze mensen als leeuwen in een kooi zo emotioneel en diep gestreden dat we deze mensen nooit meer vergeten en ook de mensen die gestorven zijn een plekje geven in ons hart en ze de titel geven van de dappere…

Waarheid die Ik geef, en dat is wél waar, mens, wees dapper en leef.....…

zo dapper Spinnetje zo dapper Spinnetje zo dapper Spinnetje zo dapper) Nooit alleen Nooit alleen Nooit alleen…

zal ik je verhalen verhalen over de nacht waarin ik mijn kind-zijn verloor daar ik onmogelijk op kon boksen tegen de manipulaties van hem mijn lichaam niet meer ’t mijne was maar te grabbel en te grijp voor hem gekocht werd ik gekocht middels cadeaus er even samen op uit zodat ik hem dan gedwongen kon betasten met z’n allen op…

Ik zal daar staan zonder er te staan. Ik doe mijn werk zonder het te beseffen. Ik leef alléén vanuit geven. Ik besta, zonder dat.…

Een leventje later hing de dappere jager aan een haakje bij de slager.…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…

Ik hou van de vernedering, de beleving van het verhaal wat verklaart dat alles mijn schuld is. Ik ben het niet waard me in jou leven te begeven kun je het me vergeven?…

Een gat om in te verdwalen Alles verandert daar De aarde staat niet stil en de hemel jaagt voort, vlucht van mij vandaan, ik begin een volgend notitieboek, vlug vlug, voor de dingen verdwijnen en ik niet meer weet of ze er wel geweest zijn en dan ga dwalen in mijn herinneringen Jouw fantasie is het bewijs van de waarheid van mijn verhalen…

toen ik omkeek zag ik een man en in de leesbaarheid van zijn rivieren kwam ik poëzie tegen niet in schalen of langs de zee maar in alles wat mijn woorden overbodig maakten het werd winter tijdens zijn reizen en ik liep met hem doorheen de stilte passeerde schemeringen, rondgezonden door oude vloedlijnen dichterbij en soms weer…

altijd geborgen Ik werd van hem en hij van mij Gebonden in een taal die ons verhaal Verstaanbaar maakte…

Vergeten verhalen zijn verhalen die niet meer worden voorgelezen of verteld vergeten verhalen die niet meer in het hoofd zitten, zijn verhalen die hebben bestaan, waarvan men het verhaal niet meer vertellen kan. Verhalen vertellen blijft dus net zo belangrijk als eten en drinken, want vergeten doen we allemaal!…

in de eerste zoen van het elkaar vinden is het thuiskomen elke dag opnieuw is een ontwaken met jou naast mij van elke rimpel in jouw gezicht ken ik het verhaal jaar na jaar sta jij op wacht bij mijn vallen en opstaan…

Wat als mijn verhaal al een einde heeft maar geen begin Heeft het leven dan wel zin Zou ik dan voor het onmogelijke strijden Of juist alles gaan mijden Opgeven staat gelukkig niet in mijn woordenboek Dus ga ik zelf naar mijn begin opzoek…

Zo eigen zo trots zijn alles uit het leven halen altijd fijn Doorgaan niet verzuimen dingen doen puin ruimen Interesses overal intelligent en sociaal streven naar dat ultieme een boeiend verhaal Iets laten zien en voelen wat het leven inhoudt samen sterk klinkt zo vertrouwd Ook is er pijn om wat mensen zeggen dan geen vergelding…

Opa vertelt graag over vroeger, maar pas op! – hij maakt ook grappen!…