Alle inzendingen over De ironie van onze tijd?

tijd.…

Of blijven wij als spartelende vissen in de ebstroom onze ademhaling redigeren vanuit het besef dat de essentie vanuit de ziel gelijke tred zal houden met materie, wat we denken te zullen missen? En dat waterwiel dat wordt aangedreven door de ironie van tijd, die verschoning die zal slechts een klein begin zijn wat ons werkelijk bevrijd?…

lachende ogen puberale ironie de zon houdt haar in tegenlicht de rivier verglijdt net als de tijd veel toekomst nog talent wellicht wie zal ze zijn belofte…

het Godsvolk zich thuis Om Hem te loven met betraande ogen En een blij gezind hart naar boven Dat kan in de binnenkamer Maar in zijn huis daar is saamhorigheid Om te drogen elkanders tranen ook in Corona tijd Allen tezamen roepen amen Getuigen van Jezus Christus onze Heer Prijs de Heer O God zie op ons neer In Gods grote huis Zijn kerk niet…

Wat zijn gevoelens op papier? neergeschreven en weegegeven hier ! Geladen woorden vol venijn geluk, leven en angstig zijn? Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…

Als goed en kwaad samen konden gaan zou deze wereld bestaan uit voorbeeldige mensen en crimininelen die rijkdom en armoede met elkaar zouden delen...…

Volop in het nieuws: het aantal zelfdodingen loopt terug, echter in slechts 1 week tijd, plegen drie mensen zelfmoord. SBS presentatrice Ariana, Joost Zwagerman en een onbekende knul, die dinsdag van een flat sprong. Maar: het aantal zelfdodingen loopt terug!…

De culturen, die we verslagen hebben. De vijanden, die we hebben gemaakt. Oorlog. Hebzucht. Slaverij. Waanzinnig geraas. Mensen die eerder leefden, konden het niet weten, Mensen van vandaag, snappen welzijn wèl. Gelukkig en helaas. Wij zijn zeer bewust geworden. We weten zoveel meer dan toen. We zijn veel wijzer vandaag. Wij weten…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht om aandacht, tussen druk doen en rustig laten in. Tegenwoordige tijden zijn hier nu. Zijn even eeuwigheid geworden.…

ironie ziet…

Zie ook het gave, weldoordachte, humorvolle, bol van ironie staande, schertsende supersnelsonnet van Theo Danes dat vandaag onze site siert, vormt mijn inspiratiebron voor onderstaand gedachtenspinsel En dan die feestjes van die hoogbejaarde Met Marokkaanse sloeries in het duister Nog hoort men langs zijn doodskist het gefluister Dat…

Ooit, in een tijdloos verleden geboren, Door iets of iemand nauwkeurig bedacht, Of gecreëerd door een nog hogere macht, Nooit hebt U iets van Uw precisie verloren. U plaatst ons passend in Uw eeuwig bestaan. U bepaalt de uren, geen seconde te koop, Hoe groot ook de wens om U te manipuleren, te rekken, te verdoen of te een lesje te leren…

Met dank aan Jan de Woordenaar voor 't actualiseren Van een van onze meest beroemde vaderlandse heren... ___________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug…

niet begrijpen En wil het ook niet zien We zijn beiden zo veranderd Zo na een jaar of tien Ieder ging zijn eigen weg Steeds verder van elkaar vandaan En toch komen we steeds opnieuw Tegen over elkaar te staan Dan voelt het niet als toen Niet meer goed en vertrouwd Het voelt heel erg anders Zo onherkenbaar en zo koud Ik mis de leuke tijden…

tijd heeft hij gebroken tegen het helen van de wonden tegen het ontlopen van mijn straf je handen zijn nu gebonden met het touw dat ik je gaf…

Wanhopig staat hij daar Schuddend met zijn hoofd Als leraar onbegrepen Zijn woorden niet geloofd Hij heeft dit stille meisje Alles drie keer uitgelegd Maar als hij vraagt: Begrijp je? Wordt er niets teruggezegd Hij is nu moedeloos, Een lam geslagen hond Negeert ook achteloos Het kaartje 'DOOF' daar op de grond Hij recht nog maar zijn…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

In de nacht zwijgen alle mensen als brood dat ligt te schimmelen onder donsdekbedden. Kruimels die kietelen – zij een saucijzenbroodje hij een croissant – zullen ze elkaar ooit vinden? Ik denk van wel want in de bakkerij van het leven bladert deeg de boeken gist altijd het bloed rijst lust de pan uit poedert meel als sneeuw spat…

Op de menukaart van de Titanic die nacht stond ijs als dessert…

Ik heb nooit kunnen zeggen Dat ik voor jou zou kiezen Geen kans gehad Om dat te doen Je zult het nooit weten Je nam de biezen Ik had voor jou gekozen, toen Ik kreeg geen tijd dat te bewijzen Ik kreeg geen kans te laten zien Dat jij het was die mij zo raakte Ik bleef hoop houden, heel misschien Je was verliefd en zo onzeker Je was zo jong…

Het volk heeft gestemd op een geweldige vent een moord president…

wanneer ik er niet ben- kruip je uit je hoek en spuugt wat draden vuil langs witte muren hangt nu een gordijn vol dode vliegen rond de glimlach van een dwaas verrijst het spiegelbeeld van goed fatsoen de opgepoetste norm verhult slechts zelfgesponnen onschuld die niets anders meer mag doen dan eeuwig vaster liggen, in de zomen van…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

mijn vingers zijn al afgebeten stompjes schrijven poezie ze kauwen lang op mijn geweten slikken doen ze echter niet mijn teksten blijken geniaal te zijn alleen hun geesten weer te klein ik schrijf met bloed in ieders hart, dat voelt vertrouwd en heel apart ben de blauwe bloem in het koren, ze maaien maar die kleur gaat niet verloren…

maar niet naar jouw ironie en het onvermogen om te zwijgen over de zinloze leegte die je met jouw ziel had vermoord.…

De bouw zag vele werknemers verdwijnen Dus situationele ironie Ontvouwt zich: Israëls economie Gaat zonder Pale- naar de filistijnen Het is onmogelijk iets op te bouwen Met mensen die je niet durft te vertrouwen…

Commentaar van Signor Berlusconi: “Die Duitser snapte niets van mijn ironie!”…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…