Alle inzendingen over De stilte gedragen

Zoeken, twijfelen en vragen, door de liefde toch gedragen durf ik weer op pad te gaan; ook al blijft er duister staan, ook al blijft er duister staan, en het vragen onvoldaan; leven moet bestendig groeien, in de lente weer ontbloeien in de lente weer ontbloeien, als het water verder vloeien door nabijheid warmte geven en zó zin en hoop…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…

Niets krijgt me nu nog stuk 'k ga dansend door het leven en lach de zorge-lijken uit geen oordeel laat nog beven Ik dans de wereld door gedragen op de stralen van zonlicht in mijn hart voorbij de ziekten en de zorgen, na pijn en lijden, dood en smart glanst weer opnieuw de dag haar zoemend pad langs glanzend licht en bloemengeur naar morgen…

waar de hemel lichtjes kiert en liefde je beweegt meer te geven dan te nemen begint het paradijs in licht dat warm gedragen wordt door akkoorden die in het wereldse nog nimmer zijn gehoord waar schepping in vernieuwend groen kleur en vormen schildert van het komende seizoen daar zal jouw lach de zon doen schijnen met ogen stralend…

de zoete wind strijkt van genot de wangen in een tastend verlangen hij aait de huid met zachte hand en ik, wuivend naar meeuwen, word badend gedragen in het warme zand boven mij spant zich in azuur de hemelse weide uit, weids en sprakeloos puur in mij drijven, weliswaar bij vlagen, nog losse wolken totdat ook zij vergeten…

Ik heb al zoveel gedragen, al zoveel pijn geïncasseerd. Had ik het dan alle dagen telkens weer verkeerd? Open toch in mijn hart de deuren om Uw Naam te willen loven en niet langer meer te treuren. O God, laat mij toch geloven dat wat mij ook kan gebeuren: U ziet op mij van boven.…

Als ik me gedraag mag ik als halfwas half meedoen alsof het leuk is in die wereld op zijn kop die mij denkt op te beuren met een lachje, joh de leukste tijd van je leven... Cynici! Weg ermee! Weg met nep!…

In Morheus's armen gedragen door droomland spint ze garen weeft nieuwe plannen slaapdronken nog bij het ontwaken breekt de glimlach van de zon door in haar hart zelfvertrouwen recht haar rug en schouders de uitdaging aannemend stapt ze in het beloftevolle van de nieuwe morgen de wind streelt heel even door een warrige bos krullen…

Nu zweven wat laatste bladeren in het rond gedragen door de wind, straks reiken hun kale takken als armen naar de hemel. Hier ademt alles rust en vrede een vogel klinkt in de verte het voelt als een late herfstgroet.…

Zolang een last mee gedragen steeds was het verlangen eruit te ontsnappen zat gevangen tussen beelden van verleden. Wilde ruimte mezelf ontplooien leven in het heden door liefde omarmd aanvaarden dat verdriet ook hoort bij het bestaan.…

ik hoor hem ontbloot aan zijn stem raakt verjaarde plooien van mijn huid lijken zich te berusten in klanken van snaren gespannen op nobele pilaren dan wel gedragen door levende liefde hij kijkt mij diep aan door zijn verre kijkers; de wijsgeer voor ongrijpbare zielen schenkt mij noten in kracht en melancholie op weg naar…

zacht zoekt de vlam rust van de kaars die ik heb aangestoken op de achtergrond brengt stille nacht in gospeluitvoering herinneringen naar boven het kerstpanorama ontrolt zich met boom kerststal herders en schapen ik zie de ster zoals ieder jaar weer helderder met hoop op vrede die boodschap door velen gedragen ook ik was…

De burgemeester hecht aan goede vormen, Hij tolereert geen hufterig gedrag: "Je zegt elkaar op straat gewoon gedag, Dat is een zaak van waarden en van normen". En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…

De veelkleurige spanningsboog in je levenslicht, wordt gedragen met gelukzaligheid betoverend mooi… dat licht. Claire Vanfleteren ©…

Zijn kansen leken lange tijd verkeken zoals hij naar haar haar keek keek zij niet maar ontweek Tot op de dag van vandaag daagde zijn gedrag haar lach uit haar mond tot het ondraaglijk begon te dagen Morgen zijn weken emoties verweekt devoties verbleekt grijze haren gebleekt als een liefdesbij steekt en het broze roze rozenhart…

en het wandelt mee meandert door jouw ademhaling, eigentijds gedragen in de hartslag van vandaag pulseert het leven wonderbaar precies ik zou het graag wat milder weten als ik terugdenk, aan het zwaard, dat Damocles gelijk mijn tekens ijkt op het scherpst van elke slag rust een aangemaakte dag in nu en ooit nooit meer zal mijn…

met een rugzak vol familie loopt zij vastberaden het strand op de hond danst ongedurig om haar heen zand stuift op ze ritst haar jas open en ontdoet zich van haar kleding even bibbert ze kijkt stoïcijns naar golven die dansen als door engelen gedragen loopt ze loodrecht op de zee af eindelijk voelt ze zich verlost en loopt…

hoog reikende hoofden schudden rond in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis twijgen laten hun zomerlast vallen of liggen reeds stuiptrekkend voor dood op de grond kleurende bladeren tonen gedragen door de wind terstond in bruin, geel en groen aan afhangende takken vogels vliegen weg in het besef dat er weer een seizoen aan zijn einde…

ik wil alleen nog huilen maar 'k heb geen tranen meer ik wil alleen nog huilen want m'n hoofd doet zo zeer zo zeer van alle pijn die er in de wereld is voor alle leed weer aangedaan aan mensen, 'n kwetsbaar bestaan van kinderen, vrouwen, mannen die zich wel gedragen als een heer ik wil zo vreselijk huilen misschien komen morgen…

Negen maal negen Maanden heb ik je Bij mij gedragen Het liefste waar ik Ooit naar heb uitgekeken, Alle woorden van verlangen Samengebundeld in één enkele Vrucht die maar niet wilde rijpen - De pit bleek te zwaar voor het Zachte vlees dat langzaam Maar zeker versteende, Het ontbrak jou Aan een gunstige wind, Mijn innig gekoesterde…

De bedrogen partner kan bijvoorbeeld beseffen dat hij of zij ook wel méér uit het leven wou, maar dat hij of zij de vervreemding stilletjes heeft gedragen. En misschien wat te braaf is geweest. De bedrieger kan dan weer sneren dat elke avond moe zijn ook een vorm van bedrog is. Plots wordt er eerlijker gesproken dan jaren voordien.…

Het gedrag, dat wij mensen vertonen, is niet wat wij ten diepste zijn. Het gezicht, dat wij anderen laten zien, is niet ons oorspronkelijke gelaat. De meningen, die we elkaar mededelen, bewijzen dat DE waarheid niet bestaat. Mensen zijn als ziende ogen, die naar hun eigen ogen zoeken. Zij weten niet dat ze bestaan.…

Verhalen ontstaan geplukt uit een verre ster gedragen zetels. Bloesem in wolken, lotussen aan de hemel, verdiepen de Melkweg. Purperen druppels traditionele horizon, de aarde geurt op. In meditatie vertaalt in een oogopslag innerlijke schoonheid. Rode klaprozen geanimeerde Geisha’s rouge aan de bron.…

gebogen en stram leun ik op mijn wandelstok en zie vanonder mijn wenkbrauwen naar haar de grijze duif die nog kan vliegen door mij heen het ontmoeten is een fantasie voor twee doch gedragen door een speelse lok even vangen we elkaar in een ooggebaar schalks wordt weer een glimlach geboren iedere dag kent zo een hoogtepunt door een weinig…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken sierraad om schone vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de…

Men nam de stilte één minuut in acht, Dat is per dode bijna vijf seconden. Wat dus voor India, snel omgerekend, Een stilte van een hele dag betekent.…

Een kind in stilte, zegt geen ene woord Lijdt zo in stilte en intens verdriet Doch gedachten gevleugeld als een lied Wacht ‘t kinderhart tot het wordt gehoord Het leeft in gemeenschap met iedereen In liefde waaruit het komt, doch alleen…

Als stilte weerklinkt in gebroken ogen pijn onversaagd steeds opnieuw toeslaat zo geliefd maar zo eenzaam zal de jasmijn zijn geuren niet meer verspreiden bloemen op jouw graf als tranen strooien je voor eeuwig omarmen in ongekende stilte…

zij zit in stilte, langs het raam schiet de wereld voorbij foto's getuigen van een heftig verleden, ze kijkt er niet meer naar zij zit in stilte, haar leven is zomaar voorbij gegleden als afscheid glimlacht ze en zwaait achter het raam…