Alle inzendingen over Delta

alletijdse begeerte overleeft en bewust wordt van haar kwetsbaarheid, geeft zich over aan erbarmen als de dromen zich verdiepen om zonder spijt door de groene delta…

De grote onbekende variant Ontsnapt uit 't Nyosmeer in Kameroen En meegezeuld onder een reebokschoen Is onder ons, onzichtbare mutant Lang hield hij zich verscholen in de delta, Het Meer van Okavango, nu moeras Waar al het water heenging en het was Is werelderfgoed in Noord-west Botswana Die 'delta' hebben wij nu ook gekregen Dat microscopisch…

Het bleek een stunt van Delta Lloyd te wezen Bejaarden in de Koepel van Breda In kleine cellen met een camera Waardoor bij mij gewetensvragen rezen Je stopt geen senioren in de cel! Maar bij mijn schoonmoeder denk ik: ‘Hoewel...’…

Ik hoop dat wat ik deed (wat Lewis doet) Door Delta Lloyd volledig wordt vergoed.…

De afstand het fysiek de hand die er niet is Afhankelijk kwetsbaar Die ander een stuk van mij al die anderen stukken van mij Van mijn zelf Ik snij ze niet los van me af Ik zou dood bloeden Eén rivier vele takken in de delta naar de zee van het één zijn Water draagt de kern van onze ziel Verbonden zijn in de pijn van…

waar eerder grijze klei gebarsten door brak water drooggelegd woont het ritueel van komen en gaan zijn zijarmen in donkere contouren dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt de delta versteend, verstild, verlaten maar niet de branding die straks zijn zilte water zonder voorbehoud over de gebroken aarde laat vloeien.…

Ik pas … Staren in de lucht en zie: een delta van gevoelens, ertussen donkere eilanden om verlaten te stranden. Met of zonder kaartje.…

't Is uitgesteld, die tweede kerncentrale Men vindt het nu te duur en te riskant Gezien de financiële wantoestand Maar men verschuift het reeds ten tweede male Dus laat die crisis maar wat voortbestaan Er zit bij tijd en wijle mazzel aan…

de woorden glijden naar je hand, daar spreiden ze zich in opwaartse kracht naar je vingers, zoals in een delta ik kan ze vangen, tot me nemen en voel het water van de Eufraat -of was het de Tigris-, water uit het paradijs de hand is open om gevuld te worden met zoete dadels rijpe vijgen, een enkele pittige olijf: vruchten van het landschap dat…

Alfa bèta pi epi lepsi Zèta èta thèta thematiek Euro euritmie eugenetiek Pfizer contra posi covi testi Jota umma gumma dai ne tab Kappa tosti rumba stella maris Mega formuliris fulmedaris QR halal G2 frontale kwab Pandemoe van delta-plus mutant Microcel en hersengymnastiek Liep Calvados op de polikliniek Omíkron afrikaanse variant…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

De rest zoekt u maar zelf op internet Maar in ons kleine fijne polderland Daar waart als nieuwe Delta plus-variant De Alpha Ypsilon 4.2 mutant…

Dit is geen gewone rivier Die zoals van haar verwacht wordt Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt…

glanzend zwart afgekante deining dwingt de delta in broei tot glanzend kwel amper verholen in zilte zindering wacht op ademwarme wind gestrand in tongrollende vlagen vederlichte vingertippen toetsen over rotsvaste toppen en prikkelzacht zeewater doet schokkend ontdekking van stralend witte kleuren die blanke flanken doen verschieten…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig, transparant, waarin regens licht door alle bloedbanen stromen, om uit te uitmonden in de delta van mijn amazone en in de druppels van haar regenwoud, overleeft ze voorzichtig in de parelmoeren palm van mijn hand.…

Wij huilen tranen omdat iets ons raakt het is een teken dat het hart ontwaakt Het kan zowel bij blijheid als verdriet bij het laatste voelen we ons een vergiet zodra de delta van onze stromen door gebrek aan water zich in gaat tomen volgt een dorst naar wat eens was door verbondenheid waren we zo in onze sas zelfs de zon kan ons…

De mysterieuze aanblik van jouw maangezicht zie ik hier bij de rivier waar mijn ogen dwalen over ons zompige verleden mijn gitaar met gebroken snaren is onze laatste hoop hier in de delta met de voeten zwaar door de katoenpluk lippen gebarsten door de zon nu ben je nodig, meer dan ooit om op te staan tegen racisme het kleineren van anders…

in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend in de delta…

Verkaveld onder ‘t lage wolkendek tot in de verste uithoek ingemeten door paal en perk uiteengereten: de delta Hier ligt becijferd en beschreven in meters, aren en hectaren met hypotheken die ‘t perceel bezwaren: het eigendom.…

Doet u mij maar een broodje met een bite En om te drinken graag een glaasje prik Je krijgt het en je voelt meteen een kick Maar je mag toch geen sharp objects op een flight? Als de broodjesberging op het noorden was Dan waren het de naalden uit ’t kompas…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk laagland van getemd gemoed zonder opzichtig kabaal voelt zij haar einde komen in de delta…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt ons toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie gevoel soms tijdelijkheid, blijkt de eruptie slechts een krater, om daarin te verdrinken, lijkt de weg van eindigheid maar smeekt weer voor de beleefde associatie in een nieuwe stap de brede delta van gestreden…

evenaar kies landen aan de stranden met een goddelijk gebaar soms laat ik woestijnen verdwijnen in de regen van een ogenblik, in even lente ben ik al in mijn schik ik breek de berg tot rots storm stof door de ravijnen zorg dat ze verdwijnen in een laagland zonder dijk dan heeft de zee het rijk alleen en mompelen rivieren in hun delta…

Een mysterie fluistert door de duinen op wiekslag en verpakt in glinsterend zand over kale rotsen, langs weelderige tuinen vast gestuurd door een onzichtbare hand Dromerig glijdend door de lage delta verlaat de vlucht de zware wolken aangezogen door zee en laaglandflora komt de plevier de pier bevolken Het gepolijste glas op een verlaten…

al een tijd lang hoor ik kinderkoren breken takken in verbaal geweld van bomen die maar niet tot lente willen komen ik kan geen rots verpulveren zoals ijs, mijn waterstromen worden steeds gespleten door obstakels op hun lange reis ooit gaan ze weer samen vloeien in de delta bij de zee water zal zichzelf herkennen want het kabbelen…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig transparant, waarin een regen van licht in mijn bloedbanen dromen, uit te monden in de delta van mijn amazone, in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt,…

kijkt omhoog en iedereen .....kijkt met hem mee .....naar de valk in de lucht Het moet een teken zijn een opdracht uit de hemel en de zoektocht begint .....Het welzijn van heel de natie .....staat op het spel, de vraag .....is: vinden of verloren gaan Het hof trekt van huisje tot huisje langs de vrouwen en de meisjes heel de wijde delta…

strakke lijnen van weleer meanderen als rivieren in een delta: huizen en gebouwen maken abrupt een slag naar rechts veranderen in duizelingwekkende spiralen waarin bedeesd jouw hand met onbekende tekens: samengaan van hoofd en hand laat zich voorlopig niet ontvouwen plotseling roep je dat we schilfers zijn in een oneindig universum, met…

Expats, gastarbeiders, mensen die geen kant op kunnen en blijven dromen van een vrij leven als herders en veeheren in een eigen land van grazige weiden, melk en honing de oude belofte De jonge mannen verlangen naar de mooie meisjes van het noorden terwijl zij hier het werk doen in de delta, waar ze zich thuis voelen in de verhalen…