Alle inzendingen over Dichter Kaarslicht

bij kaarslicht Op schrift een vergezicht van klonen…

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

De spreker de dichter zijn gedachten leert. En U U verlonkt fonkelende wijnen; U de uwe hij de zijne Als U gaat, de geur van het gesprek. Het glas dat naroodt en door kaarslicht over de toog vlekt. Ziet, Een stoel, die nonchalant naar achteren staat. De herinnering die u achterlaat. Dat is The Art of Memory…

het kaarslicht danste stilte in ons woordeloos gesprek handen voelden vingers gebogen en gestrekt bewegend in passeren van de maanden van het jaar wij zijn begonnen maar nog lang niet klaar dan barst het vuurwerk los verbrijzelt onze dromen onmacht knalt om dichter bij elkaar te komen rode stank verlamt het zicht gods…

de schaduw op de muur bekent geen kleur geen woord de wenskaart is vervlakt tot een soort geometrische figuur die uit haar lijnen beeft bij elke flakkering van licht de hoeken (telkens anders uur na uur) tasten de warmte af van het bericht spelen tenslotte open kaart en kringelen het duister in met op mijn netvlies jouw gezicht…

Ik mag niets zeggen dus ik fluister woorden In de schittering die kaarslicht heet Alles om ons heen lijkt donker en verlaten slechts een viool speelt een zachte melodie Je hand in de mijne verstrengeld samengebonden, krachtig je lacht van binnen waar vlinders huizen Elke kriebel of iets dat raakt is heftiger dan ooit maar in de kilte…

Spelende vlammen, Dicht bij elkaar, Flikkeren zonder samenhang, Piekende brandstof, Kleine wervelingen, Touw met kaarsvet verbrandt, In de kleinste ruimte, Een universum rijk aan toeval.…

in het donker schijnt 't duister maar van binnen is het licht geeft een kaars ons iets van luister en ook vorm aan het gedicht…

(Adem voor mij (II)) In tijd is leven slechts een fractie waarin wij alles willen en moeten doen Wij willen dus volop geleefd hebben De jaren hebben mij ge- leerd dat geduld de schoonste zaak is voor mij voor jou, ons en iedereen Wij vormen samen in flakkering van het allermooiste kaarslicht 'n perfecte eenheid Een apothe- ose…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

in glans van kaarslicht schuilt kunst van het verdragen en verwondering…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

Schuchter wilde je vragen Om licht -om 't even zon of maan- Zelfs met kaarslicht zou je tevreden zijn Mist die je omhulde zo vreselijk zat Genoeg had je van regen die op je neerstreek Kortom: neerslag was ergenis alleen licht van betekenis Licht,licht al was 't maar kaarslicht in deez donk're dagen.…

Doordat het kaarslicht het zwart van de nacht doorbreekt glinstert het zweet tussen ons en die geur spoort aan. Ik word door jouw blik gevangen en verdrink van liefde al jouw huid is mijn verlangen als het kaarslicht langzaam dooft.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Zie door het zachte kaarslicht de schittering in haar ogen de blijheid op haar gezicht wat is ze opgetogen! Zie door het zachte kaarslicht de schittering van een traan de droefheid op haar gezicht wat is ze aangedaan!…

maken kennis maken de liefde waarneembaar twee bewegende glimmende plekjes spiegelen het kaarslicht in jouw ogen alsof ze tranend van plezier en geluk jouw hartslag onophoudelijk verhogen haast zichtbaar emotioneel spiegelt het kaarslicht in jouw ogen…

in glans van kaarslicht de kunst van het verdragen krijgt tijd van geluk twee dagen respijt... Lejo…

27 12 1989 je graf is een zwarte steen met flakkerend kaarslicht in een nevelige tuin verkeer raast langs de heg letters lees ik niet meer de tekst is nietszeggend alleen herinneringen spreken over geborgenheid en liefde waarvan het gele kaarslicht het warme symbool is het licht op die natbesneeuwde steen verwarmt hart en handen…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…

Doorschijnend haar nachtgewaad baadt ze in een zee van kaarslicht Transparantie blijkt bij dageraad minder helder misleidend als een dwaallicht…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

Glinstering door het kaarslicht dat danst op je wangen die lachen speels. Waterig door gewoon geluk sijpelt traanvocht in hartstocht naar benee.…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

bij kaarslicht Een stoel met houtworm afkomstig uit 't boudoir.…

kaarslicht in pompoenen spooknacht van Halloween heksen en draken die door het luchtruim zweven griezelende monsters huiveringwekkende dracula' s en vampiers die van schrik doen beven…