Alle inzendingen over Diep gemis

Een uur met jou lijkt welhaast "niets" een week met jou zelfs evenmin omdat ik jou met heel mijn hart voorgoed en levenslang bemin Een leven zonder jou is een onzegbaar diep gemis omdat met jou dat "niets" voor mij eigenlijk alles is…

ik wist dat ijlte en kou met hoge tonen door mijn ziel konden snijden zonder muziek in de melodie van rouw is herhaling als refrein een remedie tegen existentiële pijn omdat schaduw als fantoom nog altijd zichtbaar is in het licht van diep gemis juist als loslaten het kwetsbare toont van de eenzame verwerking van een…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

gemis…

In angst en onzekerheid liet je mij achter verdriet en diep gemis, een leegte, niet wetend waarheen... Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen...…

Er waren boten, bruggen, bouwterreinen vervelend braakgelegen.Ik ben daar naar een stadsrivier gelopen om aan zijn kaai en waterkant te overdenken: Onder de zon niets nieuws: altijd ruimte waar water is en waterland, daar zoeken uit een diep gemis aan verte toch nooit worden bevrijd uit plaats en tijd van alle oude dingen… Ik…

De antieke, Franse spiegel, die ik aan haar cadeau wilde doen, toont nu mijn sombere en wenende gelaat. Ik zie nog hoe ze ervoor ging zitten en hoe blij ze er van werd. Hoe ze haar haren kamde en een knoetje maakte. Ze is weggevlucht naar een beter oord, de dramazone uit, de frisse heuvels in, terecht, dat doen pubers, maar later, later…

Het gaat te diep om er überhaupt woorden aan te spenderen, daar die de lading niet dekken en de pijn beter in stilte gedragen wordt, omdat stilte de taal van God is.…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

Diep kijkend in haar ogen, zie ik alle emoties aan mij voorbij gaan. Verdriet, pijn, gemis en rouw. Met betraande ogen draai ik mij om Ben ik deze rouwende vrouw?…

Duizelingwekkend gewaagd hoorde ik ook zeggen 'k zag ze bekvechten gisteren op tv te diep het decolleté…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Kijk daar loopt ze goudblonde haren glanzend maar haar ogen diepgroen die mysterie kunnen uitstralen zijn nu leeg haar glimlach geforceerd alsof niets haar kan raken ze gaat door praat door betekenisloze woorden ze hoort betekenisloze woorden niets dat raakt ze wilt gezien worden haar ogen zeggen me: Kijk me aan en kijk iets dieper…

Soms voel ik me zo diep, sluit ik mijn ogen, en zie het vallen van mijn tranen, tranen van verdriet; soms verstop ik me van de wereld, opzoek naar de waarheid, opzoek naar jouw sterren en dat heldere licht, ik voel je warmte en zie je gezicht; soms wil ik naar je toelopen, ik wil je zoeken in alles wat ik doe, ik wil je volgen, ook al…

verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit echt iets anders als de klokken in het diep…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

In mijn diepste binnen zeg maar binnenin komen soms woorden voor die ik niet verzin maar ook niet uit! In mijn diepste wezen, zeg maar wezenlijk, komen gedachten bovendrijven die maar beter verborgen kunnen blijven! In mijn diepste ziel, zeg maar zieleheil bewaar ik al die peins momenten, zonder ooit een moment te denken: Om ook te uiten…

Zo'n lief klein hoopje Het kijkt je aan Je voelt een lach Maar ook een traan Het voelt een beetje Of het jouw kind is Al na een paar dagen Is er het gemis Het voelt zo speciaal En ook heel diep Het is alsof het je binnen In zijn hartje riep…

Zo'n lief klein hoopje Het kijkt je aan Je voelt een lach Maar ook een traan Het voelt een beetje Of het jouw kind is Al na een paar dagen Is er het gemis Het voelt zo speciaal En ook heel diep Het is alsof het je Binnen In zijn hartje riep!…

Een diep innerlijk gemis, diep gevoeld verlangen een glimp te mogen ontvangen van wat Waarheid is, richt de blik naar boven met vele open vragen, laat mensen licht versagen en in Antwoorden geloven.…

Ogen stralen verdriet machteloos zie ik de pijn woordloos lees ik leegte wanhopig voelt het gemis krampachtig verscheurt het behouden tijdloos in verleden gestruikeld over zinnen gevallen in diep duister wentel ik mij in eindeloze leegte…

heb mij lief vertrouw mij toch ik weet het zijn woorden diep en ver verborgen huilt je kind ze wilden het vermoorden het gemis is jouw levensweg eeuwig zoekend naar dat verduisterd licht telkens weer die ongelijke strijd en telkens weer gezwicht…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

je kunt het zien ooit was ze daar een voetafdruk een enkele haar waar is ze toch een diep pijnlijk gemis haar lach haar stem haar traan men zoekt naar haar wanhoop kleurt ogen wurgt hals en keel angst klauwt handen elke seconde duurt een eeuwigheid…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

Ergens tussen hoop en vrees Ondergedompeld in diepe pijn Hoor ik de echo van je stem Het geluid waar ik wil zijn Als ik mijn ogen sluit zie ik jou Mijn liefste mijn verlangen Onbeschrijfelijk is het gemis Tranen beroeren mijn wangen Waar jij leeft zijn mijn gedachten Diep verweven in mijn hart en ziel Jij vult mijn dagen onbewust Vanaf…