Alle inzendingen over Diepgeworteld

Verwacht niets meer wacht niet langer neem het lot in eigen hand zo heeft ieder mens zijn eigen beslommeringen maar grijpt het leven aan hebben ze ooit anders gedaan bomen laten hun bladeren vallen tulpen bloeien maar even maar ze zijn niet dood van nature hechten ze zich diepgeworteld aan het leven dankbaar welke kans hen dit bood…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

Diepgeworteld Zijn genen waren bepaald Wachtend op de teerling In reinheid van de schoot Tot vereende lustgevoelens De dodelijke versmelting Voorbestemd tot waanzin Oneindig in bestemming Plant hij ongehinderd voort Onwetende moeders huilen Schrijver Ivan Grud…

Dagen worden langer uit verlangen waar ook sterven steeds meer nadert ondanks de lach en het plezier klanken van Vivaldi met verf van Vermeer geschilderd. Het palet des levens kent naast kleuren ook zwart en wit. Begrijpen van het leven volstaat niet altijd meer ook omdat liefde verder reikt dan eigen wil en wederzijds respect…

toch ontstond er twijfel wantrouwen groeide aan de boom die zijn wortels onder haar voeten had gevestigd zij brak een tak nam een blad las de nerf en begreep…

stille getuigen diepgeworteld in verleden bloeien nu vrijheid ©MaMo…

Wolken kunstsneeuw drijven behoedzaam binnen, het zijn de souvenirs van onze openbaringen, de wereld lijkt onvruchtbaar in mijn glazen aardbol tussen beide polen wordt hij gevuld met winterlicht, in omwentelingen van de mooiste wensen ontkiemt in het Noorder – en het Zuiderlicht gebloesemde herinneringen van een laatste rustplaats…

Ik haat het om boodschappen te halen een diepgeworteld probleem, want niet alleen zal daardoor mijn saldo dalen, tevens weet ik dat: wat je ook haalt het uiteindelijk in het riool afdaalt.…

Diepgeworteld in mij Schuilt Mijn hart Die in duisternis kiest Naar Een wens Gebonden naar vrij Tranen van de geest Vervullen Mijn ziel Overheersen Mijn lichaam Binden Mijn leven…

Dit gevoel zo stug, als diepgeworteld onkruid. Verdomme, ik wil je! Want het gevoel niet gereduceerd.. Het is net alsof de liefde tegen me keert. Verdomme, waar ben je! Als een geest zo onzichtbaar. Blijf op zoek naar de weg, voor ons samen begaanbaar.…

Onderschat maar onbewogen Onomstreden, onaantastbaar Veelbetekenende blikken Onmacht in een strijd van woorden Blind starend op een uitzichtloze toekomst Ogenschijnlijk wezenloos En geruisloos maar oorverdovend Schuilt daar de diepgewortelde kracht Om grenzen te doen vervagen En bergen te verzetten.…

Een vertind landschap verbergt morsige schandalen verzonken in bladgerande meertjes op de oever staan roerloos diepgewortelde bomen ze brengen gebroken kleur en chaos aan het licht alleen de woorden hebben geen wortel ze zingen vloeibare slaapliedjes wat ooit gestold was wordt weer vloeibaar.…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

dag jij het donker is voorbij de rozen zijn vanmorgen ontloken ze kleuren zo rood ze geuren zo zomersgroot regendruppels parelen zich op het ontplooiende blad de zon, ze schrijft weerkaatsende verlangens een spiegelwandjeshart glanzend op het meer het beeld van bekoring raakt het diepgewortelde je bent me hierin zo wonderbaarlijk…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Zielig sta je daar te staan eenzaam starend uit mijn raam Dit is veel te kort dit hoort niet zo te gaan In de stralen van de maan en van schone schijn ontdaan word je een schim van je schamele bestaan Met je laatste restje kracht diepgeworteld, onverwacht beloof je mij dat je nimmer zal vergaan Maar je geel wordt nooit meer groen…

spelen met de klanken ongeweven patronen laken hier iets dikker, daar juist slanker stellig nooit echt klaar te maken proeven van een zoete wijn rood als diepgeworteld zijn zoeken naar dat eeuwig raak schrijft de pen, ontpopt een weg langs uren vermaak daar schuilt de kameleon rood als, fruitig als, giftig als stil verlangen…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij en ik struikelend over mijn diepgewortelde…

rennend door de duisternis met ergens voor mij vrijheid achter sluiers van witte vlammen Daar durf ik weer te ademen met open ogen, open armen ontsnapt aan een vergeten droom Of ben ik toch gestruikeld over diepgewortelde verwachtingen en viel ik al die tijd mijn granieten einde tegemoet Hoelang zou ik al vallen?…

hoe kun je iets woordenloos vertellen, diepgeworteld in oude grond zonder het hart te kwellen door een glazen afstand die diep in de ziel snijdt ergens ver weg vangt een maaltijd aan met linzensoep wist je dat zonlicht er acht minuten over doet om de aarde te bereiken dat getallen een verzameling zijn van gedachten, netjes op een rij…

De lach wil de strijd niet winnen van elke diepgewortelde angst Want zijn haat, zal haat verzinnen en zijn hart zorgt voor ontvangst. Gespeend op de destructie van de film waarin hij verscheen.. is de wereld de slechtste versie waaruit hij het liefst verdween..…

Mijn houden van meer dan woorden dieper dan liefde alleen leeft gegrond in mijn bestaan diepgeworteld droeg prachtig blauwe bloesems onze liefdesvruchten zonder ons zou mijn uitzicht mistig zijn de zon zijn stralend krachtig warm verliezen maar `s avonds stil slapend op de bank masseer ik zacht jouw slanke vingers reageert als ik in…

De moeite om duidelijkheid te onderkennen, is de basis voor regelrecht ontkennen, dat de liefde diepgeworteld, enigszins zal vervagen en daardoor afziet van behagen... Mijn verlangen tot de hoop, laat dissonantie op beloop.…

uitmaakte van mijn jeugd en leven nog zijn er muren dak en schuren buren waren al gegaan welig onkruid bleef hoog op de paden staan het familiehuis van meerdere generaties bewoond met werk en deugd het spelen van de kinderen in een toch zorgeloze jeugd die horizon van vele jaren wordt nu snel geslecht nieuwbouw op de plek maar onze diepgewortelde…

Oppervlakkige sprieten bederven mijn uitzicht terwijl ik zoek naar diepgewortelde strohalmen. Aan de rand van het meer zit jij. Stevig geaard. Je ziet mij niet verdrinken. Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken? Vechten tegen de stroom die maar blijft komen.…

als bomen naar me kijken ik hun houten ogen niet meer kan ontwijken word ik panisch bang voel de takken komen die eerst nog naar me reiken maar me later onverbiddelijk grijpen in het raken van de bast hoor ik het kraken van hun knoesterige lach waarin de sappen stromen las de oudste jaarringen in het diepgewortelde bestaan door…

TUSSEN DE AVONDEN Eens zullen we ons afvragen wanneer wordt de aarde één zoals hij dat heeft bedoeld kijken elkaar in de ogen zien de rechte weg haten de met bloed doordrenkte aarde zien de vooroordelen geen leugen uit de waarheid is gekomen om fouten toegegeven in het eigen geloof diepgeworteld in het jong alkoof bitterheid en…

In de twaalfde eeuw al werden sterren van 't gewelf geplukt en werd liefde met de muze bedreven in schraal licht Dichter koos zorgvuldig uit alle hem ingegeven woorden; schoof en schrapte tot uiteind'lijk verzen in vorm gieten Een fluitje van die veel besproken cent bleek te zijn Van dimlicht naar donker en vale avond naar diepgeworteld…

De meeste wonden helen Maar sommige wonden niet Diepgeworteld in het hart Voeden zij zich met verdriet Ze lijken te verdwijnen Met de jaren raak je ze kwijt Maar de herinnering is sterker Dan de werking van de tijd Zo keren schimmen uit het verleden Terug in jouw bestaan Nestelen zich in je gedachten Stilte is niet te verstaan de kalmte…