Dinka Toelep
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
141
141Ik laat je los
jouw vluchtige taal
zal nooit meer verwonderen
al zie ik het sierlijke
als ik achteromkijk
en nog eenmaal een teken
geef voor ik zachtjes
de klink vastpak
een groet wordt
al wuivend opgenomen
door herinneringen
wanneer los zand
de laatste roos bedekt…
Bezig met laden