Alle inzendingen over Doorheen

Tussen bloemen fladderen kapoentjes Op het pad onder de zon komen De herinneringen boven met de adem Dat zweeft door kale en volle bomen In het duister van de koude wintertijd Een volle boom wit bevederd in 't hemellicht Zangers zingen het lied van alle tijd Dat U wil geschiede tot in alle eeuwigheid Doorheen verdriet en lijden de hongerige…

Op weg Doorheen ons leven Komen we elkaar tegen Nietsvermoedend Op modderige wegen Door diepe plassen Kleine meren Houden we elkaar tegen Even Kopje onder gaan Langs zonnige weiden Genieten we Van de stralende zon En van elkaar Samen op weg Hand in hand Doorheen ons leven Genietend van elk moment Elkaar…

We worden misschien zachter doorheen de jaren, minder zeker van eigen gelijk. We worden misschien milder doorheen de jaren, barmhartiger en zonder oordeel. We worden misschien stiller doorheen de jaren, bewust van veel dwaze woorden. We worden misschien mooier doorheen de jaren omdat de kern vanbinnen gloeit.…

Al die negativiteit Is geheid Een teken van de tijd…

doorheen het duister kwam het Licht te zweven de dood was niet echt werkelijkheid geweest in de ontluistering ontwaakte het nieuwe leven doorheen het duister kwam het Licht te zweven waaraan wij onze pijn en smarten mogen geven de Japanse kerselaar bloesemt tot een lentefeest doorheen het duister kwam het Licht te zweven de…

ik slijp mijn dagen aan botte stenen vlak en nauwelijks door te zagen het is geen tijd om te wagen het is van binnen in stilte wenen de lente is vals gestart ondergesneeuwd met wit en zwart een vleugel is al vallend gebroken lijmen ligt niet voor de hand ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken zal moeten wachten op het licht dat landt…

De zonsopgang en de avond, lente en zomer en alles wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het…

overal zit het - in de keuken de salon het Vereenigingsgebouw op de televisie en van lieverlede heeft het een duivels lang verleden klopklop op de wanden van het denken je hoort de leemte gekroel van kleine griezelbeesten zoekend naar houvast in de kloven van draaien-maar-alles- is-bedrog soms dan beuk je er op los je pikt het niet…

Als ik er doorheen zit dan bid ik tot de Heer Heer helpt u nu even ik kan niet verder meer. Ik red het nu niet verder geheel op eigen kracht toon mij uw veelzijdigheid een beetje van uw macht. Laat mij hier niet zonder uw steun en hulp staan zonder dat u ingrijpt kan ik dit al niet aan.…

Als ik er doorheen zit dan bid ik tot de Heer Heer helpt u nu even ik kan niet verder meer. Ik red het nu niet verder geheel op eigen kracht toon mij uw veelzijdigheid een beetje van uw macht. Laat mij hier niet zonder uw steun en hulp staan zonder dat u ingrijpt kan ik dit al niet aan.…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

Kijk naar die wilg een bos van twijgen op wat zijn kop zou moeten zijn uitgehold om er doorheen te kijken getordeerd de dood op 't lijf stilzwijgend gehavend de toorn voorbij op de hoek van een wei op een kruispunt van twee wegen…

wat je ziet, ben ik maar ook weer niet mijn stem is in de tijd het kind in mij zingt nog immer zijn lied wat ik zie ben jij maar ook weer niet ja, voor een moment mooi, elegant en speels dan weer de ouder op je schouder; aan de schuivende panelen raakt een buitenstaander niet gewend wat ik voel, ben ik ook voor jou kan dat zijn als…

De rijzende Zon Op rijdende horizon Bestrijdt het ozon.…

je aanrakingen druppelen doorheen mijn nylon kousen doorheen mijn huid tot in mijn bloedstroom voel ik je tedere strelingen hartkloppingen ik krijg hartkloppingen gek ik word gek maar hou vooral niet op ik wil ik wil al jouw liefde vannacht…

voorbijvlogen… ik weende stille tranen doorheen je laatste glimlach… omdat ik wist dat hij je in de eeuwigheid een hand gaf…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte.…

De grijze blubber waar ik nu doorheen wandel was gisteren sneeuw…

Het is het weer herkennen van de vrede die waait doorheen de herfst en die ons leert hoe we met open handen kunnen leven omdat er telkens nieuwe vreugde groeit. Hoe ademt dankbaarheid doorheen dit uur, beamen van de bloei van late rozen.…

Elk mens moet er doorheen, of is er al doorheen gegaan. Door het vuur, dat ons wil verteren. Door grotten en spelonken, naar de duisternis. Door de onpeilbare diepten, van de zee. De dapperen zullen ons troosten, maar niets of niemand, geen mens gaat met ons mee. Alleen de liefde in ons hart, zal bij ons blijven.…

Je kind weerspiegelt jouw fouten, kijk daar doorheen -- als je het wilt zien.…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Het komt, zomaar uit het niets het doet o zo veel met je als je het krijgt, of als je het geeft het is niet zomaar iets Het is de kus uit het niets je voelt je als een gezonken schip je zit er helemaal doorheen dan die kus, die doet iets Het is de kus uit het niets zij voelt zich als een gezonken schip zij zit er helemaal doorheen…

verheven neem je me mee laat me zonder barsten en voegen doorheen het moment de hoogte raken…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Mijn ene oog bekeek schuin geluk door rijkdom Mijn andere kijker zag er dwars doorheen en kende…

in de tijd van nu blijven indrukken achter vol mooie beelden niet alles is wat het lijkt ik kijk er liever doorheen…

Doorheen het vierkant in de grijze scheidingsmuur zie ik het wasgoed. Mijn buurman vindt het maar niks, dat gat in de betonplaat.…

Toch heb ik je nog lief maar doorheen de witte schittering doorheen de witte kamer der verbittering. --------------------------------------------- Uit: 'Omgekeerde volgorde', 1961.…