Droomschip?
netgedicht
In een krans van nevel stift de
lippen van het avondrood
de wimpers van de horizon
het getijdenwerk van gesmolten
sterren in het verleden
ontsprongen uit de geest
uit de grond gehamerd,
die van honger is overleden
door de zonnegod geraakt
zwellen trommels aan
waarin de mensen hun
ware krijgskleuren tonen
en smaakt altijd naar meer…