Ik leef steeds in het leven
van liefde, hoop en verlangen
als het ware in een droomverhaal
van hunkering naar echte liefde
het intieme van een eerste zoen
en het is geen publiekelijk geheim
jij hebt mij in die droom gevangen
ging met mijn mannenhart aan de haal
plaatste jouw ogen in het droomverhaal.…
jij noemde mij Suzanne, omdat dat mooier klonk
en je vertelde droomverhalen, waar ‘k dolgraag in verdronk,
over later, later, strakjes
als we ouder zouden zijn
en dan sputterde ik zwakjes
want ik vond je nu zo fijn
ik voelde me tevreden met jouw arm om me heen
met Brel heb ik gebeden van: Laat me niet alleen
ik dronk je droomverhalen
over…
ik speel met
vlaagjes wind
en draai in lucht
mijn hoosspiralen
met warme
lucht schrijf ik
in zand mijn kleine
droomverhalen
het overzicht
vlecht ik van
schaduw en het
licht van zonnestralen
ik vlij de sprookjes
op de laatste zuchten
voor de wind gaat rusten
en de avond ze komt halen
lees ze als je kunt
in het nazomerschemeren…
Ik verdwaal wel eens
Soms en regelmatig vaak
In het leven als in dromen eveneens
In dingen die ik zo graag maak
Wat is dat nog: verdwalen
Als het slechts verbergen is
Opgaan in duizend droomverhalen
Waar is de waarheid die ik mis?…
Al is het fijn jou weer te zien
het heeft te lang geduurd
om treurig rond te dwalen
alleen in droomverhalen
van ja héél misschien
Ik heb het leven geleefd
mijn pad bewandeld
verder gewoon gehandeld
wat het nu moment mij bracht
niet meer en minder verwacht
De droom was bijna overleden
Nu ik jou ontmoet in het heden
is de waakvlam…
Het huis
waar ik als kind
zoveel beleefde,
mijn thuis,
heb ik vandaag
voor 't laatst bezocht
de kamer, waar
door het eentonig tikken
van de klok
de stilte stiller leek
en ik verscholen
onder het bureau
mijn droomverhalen speelde,
kent de rust niet meer
de zolder,
waar de diepe kast
mijn schuilplaats was,
laat ik mijn angsten na…
Er brandt altijd licht in de villa
met de zwarte luifels en in
de kamers van het achtergebouw
waar nooit iemand te zien is
De toeristen die er komen, moeten wel
een dekmantel zijn, het is een stil hotel
Soms wordt er piano gespeeld -
een heldere spanning in de nacht
De hele situatie doet me denken
aan handelingen die ik ken
van films en…
waarbij het meisje
lief en hulpvaardig was
van gewone afkomst maar
toch iets koninklijks had
de jongen prees vooral
zijn domme kracht lachte
hard om de stomste grappen
op een slijmerige manier
de contrasten zijn al
neergezet en de spelers
trappen in de valkuil van
de goed gecamoufleerde sloot
daar vertellen lichaamstalen
hun droomverhalen…
259
Bezig met laden