Alle inzendingen over Eén leven

samen, horen samen Leven samen, bij elkaar Met elkaar, maar voor hoelang Blijf bij mij, hoor bij mij Leef bij mij, leef met mij Zing met mij, dicht met mij Heb mij lief, zoals ik jou lief heb Deel mijn leven, mijn liefde Word mijn leven, mijn geliefde Wij samen, jij en ik Samen zijn wij één Één liefde, één leven Één leven, één liefde…

geleefd heeft hij in grote lijnen maar het einde heeft hij nooit kunnen zien dat zijn de touwtjes van het lot want de dood laat ons maar ééns leven…

Ik wist wel, dat éénmaal mijn leven, Dat naast Uw leven zich ontspon, Zich tot één leven saam zou weven, Dat niemand ooit weer scheiden kon. Maar dat het zo volmaakt zou wezen Ineengevloeid als thans geschiedt, Twee wezens in één zelfde Wezen, Dát droomde ik wel, maar wist ik niet....…

Er is maar één leven te slijten, waarop de toetsen zijn geplakt, wat ik eigen wijze bespeel anders raak ik de draad en de essentie kwijt, waaruit ik de levenszin bewoon , vertel de strekking uit een ander perspectief, zonder de tong en draak te steken met de taal die ik omarm, deel en die ik ademhaal.…

Eén lief, één leven verbaasde mij toen, nu het scheen alles volledig te geraken in diep stil zwijgend wezen.…

Eén liefde voor één leven Zo zou het toch moeten zijn Meer heb je niet nodig Vooral geen water bij de wijn Eén liefde weg te geven Maar zo vaak gaat het verkeerd Dan duurt zo'n liefde maar slechts even En raakt wat mooi leek snel verweerd Eén liefde dat moet kunnen Eén liefde voor heel erg lang Maar je moet het wel tijd gunnen Anders blijf…

leven niet genoeg…

Twee harten smelten samen tot één twee gedachten hebben zoveel gemeen twee verschillende leventjes net peper en zout toch duurde het maar eventjes voordat ze zijn getrouwd Al snel werden die levens met elkaar verweven tot één leven met z’n twee samen alles aan elkaar geven Als het strand aan de zee Twee maar één Dit is de liefde…

iedere minuut één druppel, iedere druppel één leven, geschakeld, verbonden meer stil in de grot. Druppels blijven volgen, versmelten en toch hebben ze geen weet van elkaar, anders dan via water. Maan trekt aan het meer onder de rots, al zien ze elkaar nooit.…

één leven, dat heeft hij te geven, van geboorte tot ongeboorte, die ene korte zucht van een kosmisch langverhaal dat nooit een grens heeft erkend niets ervoor, niets erna hij accepteert het niet gelooft niets van het iets omdat het zou bestaan en wat dan, onbestaan?…

We hadden een conversatie maar ik sprak slechts met woorden en verhulde zo elk gevoel. Jij trachtte te luisteren maar antwoordde slechts in de taal van eigen geest. Alleen door die ene tedere kus raakten onze zielen elkaar, werden onze levens waar.…

stroomt onder de stroom duikt het leven Maar meer dan het leven Rijst weer op uit de stroom…

Je hebt maar één leven Geloven in jezelf Is de sterkste kracht uit het leven…

Soms kunnen mensen gewoon niet meer door één deur. Dan kunnen ze uiteraard beter hun eigen weg gaan. We hebben maar één leven. Voor eeuwig aan elkaar blijven kleven met tegenzin is nutteloos. Het gelukkig worden zonder elkaar als ze op een volwassen manier, vaarwel hebben gezegd.…

Niets komt voor niets in het leven Als we iets willen moeten we er moeite in steken Voordat je dood gaat, leef... Er wordt ons maar één leven gegeven Het is de bedoeling dat we ons leven, leven Onze dromen waar maken en plezier beleven Voor dat je het weet is het leven voorbij Als je dan niet geleefd hebt is dat zonde…

leven nog vaker dan duizend keer duizend keer duizend keer duizend keer dood…

De hemel wordt steeds een bewolkte maar zij willen de bermranden tonen, ogen roodoranjegroen wellicht klonen tijd ook in één leven prijzend helpen deze zielenpijn bij de inwoners stelpen.…

kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

vandaag loop ik achteruit terwijl mijn voeten rusteloos de wind volgen besta je nog nu alles stromen zal of ga ik enkel door een schaduw van tijd en licht ik wil je meenemen, denk ik dan stilte met jou maken, sporen diep verzonken zodat ik elk moment kan voelen, veel meer dan zien veilig in verdriet de lokroep van het samen reizen…

Zwarte kralen vallen op de grond, over mijn gezicht glijden ze één voor één. In de pijn verloren raap ik de woorden terug op, tussen tranen gevallen, zijn ze verhard tot steen. Met geschramde vingers breekt het touw, mijn koude hand legt de stilte om de kralen heen.…

leven om te slijten, waarin de holten zijn dichtgeplakt met veel omhaal anders raak ik de draad en de essentie kwijt waarin ik de levenszin vertaal naar een nieuw perspectief, zonder de tong en draak te steken naar de strekking die ik lees en ademhaal.…

Je doet je ogen open, één voor één en slaat me gade. Ik doe mijn ogen toe, één voor één en ga te rade. Ik zie je zo heel veel beter, intens leef ik met je mee, jouw levensloop, mijn replay. Je vallen en opstaan,  je vreugde en verdriet, je glimlach en je traan Jouw leven, mijn bestaan.…

leven en de klok loopt achteruit het is nu avond de dag des levens voorbij en over de stoelleuning hangen je kleren als altijd netjes in de vouw stil en vredig zonder afscheid ben je als laatste vertrokken er is niemand meer voor de rouw…

Dat eens naar tijd een plaats zal worden gehoord door die hoeder, die de bescherming van één leven verwoordt.…

twee mensen glijden als één over de vloer hij een pooier zij zijn willige hoer ze dansen dansen samen zij warm afhankelijk hij kil en stoer twee mensen glijden als één in een bed hij getrouwd en klootzak zij voor hem alleen maar een slet ze vrijen zwijgend samen de pooier en zijn hoer haar liefde verloren hij koud en klaar ze…

Eén paar schoenen, één paar sokken, één hoed, zeg maar alpinopet, die had ie om zijn vette haardos te bedekken,toch maar twijfelend opgezet indruk trachten te maken? Ze weet het niet.…

Beladen tranen, woorden van dankbaarheid. Een komen en gaan in een onverdroten strijd tegen de wil die niet kan worden verwoord. Een enkele zin slechts mondjesmaat. Laat, vroeg, de tijd is ongrijpbaar en de daad die zo lijkt geprezen doet velen in wezen vrezen. Alles gezien, gehoord, gelezen en geschreven, het is niets meer dan damp in het…

Je kunt niet meer zijn dan je bent omdat je onder je fysieke en psychische vorm één bent met het Leven zelf één met Zijn…

leven om te slijten om mij in de teksten vast te bijten, anders raakte ik de rode draad van de essentie kwijt, in de laatste hoofdstuk wordt de levenszin herhaald wel uit ander perspectief, zonder de de draak te steken met de inhoud die ik lees en waaruit ik ademhaal het zijn de anderen die dat wegen of gaan de tijdgeest ermee…

ik zal nieuw leven geven, maar vooral nieuw leven zijn!…