Alle inzendingen over Eberhard van der Laa

lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn bij hem en dan ook in gedachten bij hen in gedachten bij hem en hen die gaan sterven die de vervolmaking van het leven mogen ervaren als het baren van een kind maar dan in omgekeerde richting "Ik hoor mijn moeders stem" sprak wijlen Gerard Reve in een gedicht die stem gaat Eberhard…

Nu tijd eindeloos de waarheid weerkaatst een hulpeloze staat schildert en de eindigheid reiken de zee en het strand naar de duinen raken zij elkander spoelen er schelpen aan wal. Vandaag voel ik opwellende zachte momenten. Het lijkt wel of ze gluren naar de eerste oorsprong luisterend naar de wind die tot nu toe de deuren dichthield…

Amsterdam met Zijne Majesteit Willem Alexander Koning der Nederlanden en Caribische Gebiedsdelen op werkbezoek in de Jordaan Onze Koning ik mag hem steeds meer en meer met het accent op zijn mens zijn zijn invoelbaar vermogen en daadkrachtig optreden zowel in woord als daad met een lach en een traan Willem-Alexander schenkt een arm aan Eberhard…

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…

Ook niet in de smaak viel haar pedanterie, dus verkoos, de vertrouwenscommissie ten spijt, de raad Eberhard boven Annemarie met een vastberaden meerderheid Zo komt het toch nog allemaal goed nu de naam Jorritsma is doorgestreept Mokum is tijdig voor deze vrouw behoed en de polder ..... zit nog met haar opgescheept.…

valt zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt met schedels en afgestorven bloesems gebedssnoeren die zelfs bij volle maan en aan deze zijde de overbodige leugen niet verstaan zelfs niet na een stortregen --------------------------------------- foto: locatie beeldentuin Dehullu 2008 kunstenaar: Eberhard…

Ziehier de mens, die ieder mens zag staan Die met zijn burgervadertoverstaf De harde hoofdstad zachte dagen gaf En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan Van Goes tot Slochteren en Voerendaal Hij was een beetje van ons allemaal…

Cor stal de ledenlijst, zo wordt beweerd. Al was die dan misschien niet zo omvangrijk, zo'n lijst is daarentegen heel belangrijk voor wie zich voor élk lid interesseert. Dat blijkt wel uit zijn site, een grote hit, met name voor het mannelijke lid.…

Neen van der Laan ik hoef niet te huilen ik ben wel geschrokken leef heel erg met u mee ook met uw vrouw en kinderen maar ik hoef niet te huilen want waar hoop is is leven en die hoop verenigt ons allen ons allen als Amsterdammers en allen die Amsterdam lief hebben u lief hebben, u ontzettend liefhebben u blijft in ons midden als…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

Hoe die kleine spitse lijven Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven, En in tomeloze drift, Tevens tekenaar en stift, Hun volkomen lijnen schrijven. Neen, ik ken geen groter weelde, Dan hun schijnbaar half gespeelde, Half in ernst bedreven vlucht Stil te volgen met de zucht, Dat mijn droom dit dartlen deelde. Dat mijn zwierende gedachte Zo…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

Voor Myrthe Alleen de wereld Om je heen bestaat Nog, maar niet Meer voor jou Je zit hier wel In je hoekje Afwezig te zijn maar Je hoort er niet meer bij Verloren in de tijd Niemand die je ziet Niemand die je kent Verwaarloosbare aanwezigheid…

In zichzelf vindt de kleur begin en einde, hermetisch gesloten kan nergens anders zijn om te ontsnappen aan een voortdurend leven dat in de nacht naar buiten komt met een grote dorst aanvangt het licht van biljoenen jaren ver opvangt dronken een dansje op leylijnen maakt…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…

¤ 14 september A.D. MCCCXXI ¤ Die datum moet vandaag gememoreerd Daar Dante Aleghieri wordt geëerd Als dichter van de Hel en 't Paradijs Niet in 't Latijn maar - een primeur, heel wijs - In taal door 't volk gesproken in Toscane Men ciseleert in marmer uit Carrara Het meesterwerk Divina Commedia Van Dante Aleghieri…

De wraak van volk en vaderland is zoet, Want hopelijk beslist een strenge rechter Dat binnenkort door middel van een trechter Pims moordenaar gedwongen wordt gevoed. De zwaarste straf voor Volkert van der G. Is drie maal daags een copieus diner.…

Brein murw gebeukt Door innerlijke chaos Fluittoon die mijn Bovenkamer regeert En mij tot razernij Brengt - overal Opgesloten, nergens Meer een uitgang te Vinden - en dan wordt De razernij in mij Bedwongen door een Forse cocktail van Uiteenlopende soorten Uit het farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt…

In liefde ontving ik van jou Deze lieve woorden vanmorgen, Toen de schemering verloren ging In de nieuwe dag die aanbrak - Intens beleefde woorden op papier In een breekbaar handschrift Dat ervan getuigt dat jij al Een lang leven achter je hebt, Liefde die aankomt in mijn hart, En ik zie je broze handen Met hun kronkelende aders…

In de zoektocht naar mezelf Raken mijn gedachtes steeds Meer in de knel, Leer ik in te zien Dat ik moet stoppen Met wegduiken voor alles Dat op mijn pad komt, Wegduiken achter die muur, Om niet gezien, niet gehaat Te worden door hen die er Wel zijn, maar die ik nog niet Kan zien; dan worden mij De ogen geopend, want die muur…

Hoe vaak heb ik niet Terug verlangd naar het huis Waar ik geboren ben, Waar ik ben opgegroeid En waar ik man ben geworden - Elk hoekje trekt me nog, Elke naad, elk klein Scheurtje is me nog eigen - Nu ben ik er weg, Woon er al jaren niet meer, Maar vandaag kom ik nog één keer terug Terwijl anderen er al heel lang Hun thuis…

Weer geen flessenpost op het strand, geen begin -- van ware liefde.…

Was de liefde maar besmettelijk, maar helaas -- alleen bacillen.…

Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?... Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing, hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken; en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt... Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt mistroostig en gerust, met droeve en staêge…

Mijn dag en was niet oud genoeg, mijn hart en was niet koud genoeg, dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg mijn vree niet breke ... Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd) een vrouw, die, vreemder angst beklemd, oneindig naait haar doden-hemd steke bij steke. En 'k naai mijn eigen weifel-kleed, zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…

Zo gij - de luie laan der zomeren verlaten, de kudden van uw lust naar laatre stal gemend, en toé de vrede-deure' en stil het gierend blaten, en 't zorgen voor het voer der morgenden geláten, de diepre vreugde van de winter-landen kent; zo gij geen liefde zoekt in strakke dag-gelaten, en zelfs geen luistrend oor naar duistre nachten wendt…