Alle inzendingen over Een mythisch beeld?

Men zou zelf die schilder willen zijn om het aardse linnen te bekladden in de kleuren van de regenboog de diversiteit te bewaren om dat mythisch beeld in z’n archief op te slaan het betreedt een bont verlichte weg voor nu, voor later en voor altijd.…

Of zie ik mijzelf terug als rebellerende intrigant in een populistisch verhaal, of kies ik voor het omdenken, verzonnen of halve waarheden vanuit een mythisch beeld, waarin de mens z’n dorst lest uit lief en leed, zichzelf bevestigd ziet en deelt?…

met de macht der gewoonte rijg ik mijn tranen tot een parelsnoer en denk aan de mythische varkenshouder die parels aan zijn varkens voederde en stank voor dank oogstte…

Sappho, droomdichtend aan haar lier, geslagen, getroffen, scherp verwond door zuivere aardse schoonheid, in tere gloed gevangen, leeft mythisch mysterieus, een onbegrepen godin.…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

het beeld spreekt geeft inzicht prest tot overdenken verder te gaan een grote stap niet meer stilstaan er is immers nog de open mond, verbazing ja, de bevlogenheid naar levensechte dromen de schoonheid onderweg symbolen van licht dat zelfs in donkerte tot helderheid kan komen…

ik heb het strand zien veranderen als door een mythische hand waar ooit de duinen verwaaiden staan nu huizen op stand geen drietand of neptunus maar een hand van de mammon regeert hier met macht graaiers en geld ondermijnen natuurlijk gezag de zee heeft gesproken met steeds hogere golven haar stijging krijgt grote gevolgen…

het is tijd om weer te dwalen door sprookjes en verhalen met lange reepjes zon de zomer terug te halen de kleur en geur van lange dagen mag nog niet vervagen want de koude is nabij sneeuw en hagel wachten op het keren van het tij warm je aan het mythisch vuur van sagen en legenden tot koning winter weer de lente als prinsesje…

niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning een warm joy de vivre geeft die ieder naar adem doet happen en met een verblindende straling warme empathie zendt naar degene op wie jouw ogen gericht zijn die in de ban van jouw lach en stem de mythische…

Nog meer schittert het tekenblad nu hand en spel verbeelding schrijft en vleugelt als mythisch geheim naar bron van ontdekkingstocht. Zo stroomt het kleur en streelt figuren naar een sprekend gezicht. Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

dag tovenaar met mythisch balgevoel aan botte bijl vaak watervlug ontkomen linksbuiten binnen lang vervlogen dromen gracieuze danser in het strijdgewoel je hebt een simpel spel tot kunst verheven en dribbelt nu ongrijpbaar uit het leven…

je was mijn cerberus wachtte aan de hellepoort toen ik de styx afvoer met een boot vol mythische verhalen en jij verstond mijn vreemde talen parkeerde me aan lager wal en kwispelde je wist het allemaal al ik ben die hel niet nogmaals ingegaan want bij de poort had jij je piepie al gedaan…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Duistere nachten Beklemmen mijn oude ziel Angst voor het moment Wanneer er niemand weer zal wachten Mijn vleugels spreid ik nog één maal Zwevend naar die mythische plaats Zonder angst of ademnood Waar ik kan wachten op de dood Wakker worden voor de laatste keer Mijn dromen herinner ik me niet meer…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Zoekend in mythisch verleden ontwaakt de slaperige geest er draaft een dunne draad terug in de tijd naar het oorspronkelijk begin.…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…

wat mezelf het meest eigen is geef ik uit handen wanneer jouw tederheid de boventoon voert een aanzetting tot ontbolstering…

Nooit wordt dit beeld verstoort wat in de niches van de geest een mythisch raadsel blijft, een weergaloos moment, ontrekt zich aan de zwaartekracht waarin geen schaduw kleeft, op intuïtief gevoel z’n lichaam leest, bewust te zijn dat hij leeft. “Liefde verkwikt als zonneschijn na regen “ W.Shakespeare…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

in alle rust slaat hij de deuren open, laat het weer zachtjes binnenkomen zit verstild aan het erfgoed van de dichter van beeld en kleur om alledaagse zaken te verwerken een luchtige plaats te geven…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…