Alle inzendingen over Een vertragend lenst

pas nu kort voor tijd ontdek ik met verbazing het charisma van poëzie een dichteres die ik hoogacht en bewonder opende mijn ogen die ik eerdaags net als zij onlangs voorgoed sluit daarom benut ik nu zoveel mogelijk de mij nog gegunde tijd er is opeens nog veel te doen…

Maar vandaag zal ik bewust vertragen, zal ik aandachtig uit kijken gaan. Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen. Klokken zullen niet trager tikken gaan, maar ikzelf zal wat minder jachten, en pogen vaker stil te staan.…

stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde gebleven Zo heb ik uren gelegen samen met de wind in het gras Ik bracht de vertraging…

Ze hadden vertraging opgelopen al 25 jaar hij had kaartjes gekocht 1ste klas en zij zij was nooit van zijn zijde geweken zo dapper er is toch altijd een kans haar koffer nooit uitgepakt en er was te veel langsgekomen.…

"Mam kom snel, we zijn hier vastgelopen ach, je snapt het wel: al weer een leven afgelopen". Weer iemand voor de trein, die het leven niet kon dragen; die niet meer wilde zijn en niemand hulp kon vragen. Maar wat is er gebeurd, voor wanhoop zo kon leiden was er dan echt geen mens die dat ooit kon vermijden? Het was toch iemands kind…

Manneken en Jeanneke Pis moesten plassen maar alle toiletten waren stuk in de trein dus moesten de Belgen een pauze inlassen reizen met een volle blaas is niet fijn Door al dat vrolijk gewater Vertrok de trein een stuk later. AARSCHOT – 8 januari Een trein die op weg was van Hasselt naar Brussel-Zuid heeft een ongewone stop gemaakt. Aangezien…

Een meter voor het rode sein komt het vertrek waarin iedereen elkaar bekijkt tot stilstand Voorzichtig tikt de regen vergrendeld blijven de deuren vingers betrommelen een raamkozijn voorzichtig tikt de regen nog Langzaam begint het te dagen: dit is geen kamer maar een doorgang tot een eindpunt dat op afstand blijft een moeder haalt…

begrensd verlangen vertraging in de vriendschap de deur staat open liefdevolle grens aan de randen van vriendschap knuffel uit balans ongewenst gedrag sluit liefdevol de poorten op afstand nabij…

Vertraag. Vertraag. Vertraag je stap. Stap trager dan je hartslag vraagt. Verlangzaam. Verlangzaam. Verlangzaam je verlangen. En verdwijn met mate. Neem niet je tijd En laat de tijd je nemen - Laat. ------------------------------------------ uit: 'Laat alle deuren op een kier', 2004.…

in het waarom de wolken drijven, de aarde nat van het nachtelijk verschijnen tuur ik versmalt naar de woorden die voor me opdoemen zoals de mist van staar zich opnieuw lenst naar het werkelijk ervaren mede-dichters, velerlei namen samen op weg, zoals het tuig het zeil en mast gebeuren het roer beminnen naar de vrijheid die we dán toch…

Vertraag daarom. Vertraag uw tijd. Besef dat mensen kinderen blijven. Kinderen die samen spelen mogen. Kinderen tot in eeuwigheid.…

-gebruik Gaan kennelijk je hersenen vertragen Hoe meer je belt, hoe minder je gaat dagen Zo zwem je in een modieuze fuik Dat eigentijdse chronisch draadloos bellen Doet immers die vertraging slechts versnellen…

Vandaag ga ik mijn tijd vertragen. Chronos laat ik chronologisch blijven. Wat ik doe wordt gewoon op tijd gedaan. Vandaag ga ik onze tijd vertragen. Vandaag stap ik in de tijd van Kairos. In de tijdloze tijd van ons gevoel.…

vol in vertraging een doorgaande beweging slakkengangetje…

Alles verandert, mensen vertragen dat vaak -- met hun tradities.…

Je deed het moeiteloos, je was al continenten ver, voordat ik je ging missen, te gretig ingehaald, te veel gevergd, jij was alweer een klip voorbij, wuivend, leek zorgeloos, keek vanuit je hoge plaats op mij neer, ik maande je stil te blijven staan, wat je beantwoordde met nieuwe vragen zonder een stap te vertragen, verkoos je de…

Traag glijdend omringd door duister Berust ik zuchtend in het feit Dat de tijd zijn sporen nalaat Is dit dan vertraagzaamheid…

De taalvernieuwing maakt mij enthousiast, ons volk is vindingrijk in woorden maken, waar andere dan weer in onbruik raken als ze verouderd zijn of ongepast. Ik moest naar Schiphol voor mijn vlucht naar Praag. Dat ging zoals gewoonlijk vliegenstraag.…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

In mijn ogen is besef Vertraging van licht In mijn ogen is leven Dragen van besef Koesteren van licht…

Versnel me, vertraag me Beantwoord me, bevraag me Verlaat me, belaag me Prijs me, beklaag me Verdraag me Daag me . . . Uit.…

In vertraging zie ik wat is, de eindigheid van de kosmos. Eeuwigheid is het tij, snelheid de vloed. En ik, wie ben ik, dat ik mag zien in vertraging? Eb ik weg in die grote zee als een traan? Maar ik, ik zie toch die ene druppel? De regenboog als een teken van een diep verbond. De duif heeft het begrepen.…

De akker lijkt een spiegel door zon aangeraakt Ik wandel erlangs vertraag mijn pas ontdek in deze spiegel: verten.…

Vertragend schikt zich de leugen ontsprongen aan een vuige list gedrukt door een vuistdikke stempel existentie voordat ik wist Warempel…

Op de donkerrode tennisbaan suist een bal heen en weer. De tribunes zijn leeggehaald uit veiligheidsoverwegingen. De formule bevredigt: de spelers imponeren als tijdens een topwedstrijd. De lichamen in de juiste posities. Tot moord in staat. Nu en dan slaat de vermoeidheid toe in de vorm van een reeks troebele gedachten en het spel wordt gestaakt…

Jaren vliegen spontaan voorbij, terwijl dagen kruipen mogen. Minuten kunnen stil gaan staan. Herinneringen koesteren, is oude kennis vergaren. Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht…

Droevige omhelzing van lucht en land waaronder een wenend kind traant in wolken van zure wind, neerslachtig door hartstocht overmand. Weemoedig land, verzopen van verdriet doordrongen van kil bestaan onder snakkende lucht, in grijs vergaan en geen zonneschijn meer biedt. Zijn het "her-ineringen" die smachten doen, zinnen verzinderen?…