Alle inzendingen over Eenzaam

dat - als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland barstensvol eenzaamheid.…

opgemerkt of zelfs maar gezien stille prikkels eenzaamheid zijn wat ik verdien iets weerleggen kan ik niet, je praat soms te veel ik ben beter te begrijpen wanneer ik stilte deel.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van jouw ziel misschien dat na de heimweedood een verlangende bloei zal voltooien maar tot die tijd kan het vriezen en plotseling dooien als eenzame grauwwitte…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Tranen van eenzaamheid. Tranen van verlangen. Verlangen naar een andere wereld. Een wereld waar JIJ nog bij me bent.…

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

De stenen zijn haar ogen want ze zijn verborgen in het wachtende gezicht dat slaapt en haar dromen bewaakt en de eenzaamheid niet meer laat geven wat ze in de dood ook niet meer wenst…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…

Oogloos en eenzaam, voor Samson de krachtige was de verveling de ergste straf En na de dood van zijn blindengeleidehond kwamen de muren al snel op hem af…

Zijn vleugels Sloten langzaam En omringden Hem in stilte Zijn ziel Naakt en eenzaam Nam hij Nu pas in zich op Intieme momenten met zijn eigen wezen…

Onrust Verdriet Eenzaamheid Terleurstelling RUST!!! Waar ben je nou? VERTROUWEN!!! Kom terug..... VERTROUWEN Kom terug in mij..... IK KAN NIET ZONDER…

't Wordt stilaan stil in zijn Lippensville en eenzaam bridgen na d'achturenmis.…

Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

wetend dat het eindig is oneindig lief te hebben niets te verwachten dan dit moment blijft in gedachten aan de herinnering de eenzaamheid eenzamer dan het mooiste moment…

(tanka) In groen struikgewas schuilt een eenzaam wit kroontje, dor en verfrommeld. Die oude bosanemoon heeft haar geslacht overleefd.…

Eenzaam aan de oever stal het hart de macht Krokussen kussen het gras De macht verlaat het hart of bladeren vallen…

Rusteloze onmacht jaagt me de muren op in de kooi van stilte en eenzaamheid die me omwalt. De enige vluchtweg die me overblijft zijn de vleugels van de dood.…

geen eenzaamheid zonder jou in het lucide land van dromen.…

dit eenzaam is..met vroeger verbonden ____________ Over een meisje dat nu een volwassen vrouw is..maar die nog altijd door de draden van eenzaamheid met ‘t pesten van toen met ’t treiteren is verbonden.…

Wanneer nachten mij vereenzamen waarin een hemel een kleurloze textuur onder het maanlicht borduurt waar fracties onzeker beginnen te bloeien en voortleven als een waas in dichtheid en uitgestrektheid die nog even blijft hangen boven het hoofd. Niettegenstaande helderheid wordt gebaand schaduwen regeren in mijn breekbare-en-kwetsbare die eveneens…

om me heen verlaten door het lot door iets moois van mij verlaten door jou de dood is jou nabij eenzaam en verlaten dat is wat ik nu ben niemand om me heen ik voel me zo alleen.…

De eenzaamheid duurt echt te lang Gaat de tijd van afzondering echt voorbij? Voor vriendschap ben ik echter bang Is dat niet weggelegd voor mij?…

mensen die in stilte willen wonen, zonder wanhoop van dat zonderlinge, eenzame, van dat leed omdat ze de dood steeds horen fluisteren met die fluisterende stem die iedereen kent.…

te tillen onderdanig in de liefde was ik als man altijd geweest ik voelde nog die hunkering van het kind in het beest wat ik wist van mijn leeftijd verloor ik omdat mijn ziel verjongde nooit was ik iemand anders dan het eenzaam kind geweest.…

blijven staan Opdat hij heeft gesproken met wie in eenzaamheid gaat onder de bewolkte hemel In de vreemde lucht het spel van licht en duisternis…

al droog ik met tedere overgave een traan de weg naar jouw pijn kan ik niet gaan ook al raak ik zo nabij een hand eenzaamheid is voor mij een onbereikbaar schaduwland…

Eenzame sneeuw in een datumloze nacht Bracht mij alles maar meer dan verwacht Verwarmd door deze februarische kou Wist ik het ineens zeker Ik hou van jou…

Wachten op eenzame momenten en vragen naar gezichten die mij nieuwsgierig fluisteren dat ik niet verdwijn zolang ik mijn spiegelbeeld niets vergeef en vraag waarom hij niet op mij wil lijken…

Vreemde ogen in eenzame spiegels dwalen zonder gezichten waar iedereen vergeet waarom de spiegels zoveel op hun dromen lijken.…

Achtergelaten in de schaduw van een hopeloze liefde ben ik niet meer eenzaam omdat jij schaduwen nooit zult beminnen zolang ik droom dat jij nog bestaat.…