Alle inzendingen over Eeuwige rust

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

Alle voorzeggers hebben geluk op het oog, de eeuwige rust. Alle vechters willen eeuwige rust, maar zijn beetje ziek. Alle minnaars zijn uit op hoogste geluk voor zich en ieder. Alle leven ziet uit naar het volledige functioneren. Alle woorden willen geluk realiseren.…

rust breekt aan bij de eeuwige rust el descanso eterno zei de Maestro tocar y luchar: laten we spelen en strijden waar en wie we ook zijn in de jungle de gevangenis in de straten of op de vuilnisbelt de eeuwige rust bracht jou een bezoek Maestro un buen viaje een mooie reis wens ik je toe met veel muziek zonder strijd…

Waar kleurrijke bronnen zich openbaren en eeuwige rust de gemoederen sust, wordt het einde een nieuw begin.…

God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

Echter beseft deze euthanasiefanaat wel dat hij nu kiest voor ééuwige rust?…

Wat een rust kan ik vinden in dit mooie wiegelied. Vredevol verder kabbelend naar eeuwige rust Dankbaar uitgeblust.…

eens waren ze blauw daar wil ik in geloven ondanks het grijs dat je laat zien sinds mijn allervroegst ontwaken eens waren ze bezield zonder het verlangen naar eeuwige rust eens waren ze niet zo gebroken als nu als jij als mij en ooit waren ze blauw daar wil ik in blijven geloven…

hier is alles stilte zoniet verstilling dit schuldig landschap met op het oog een eeuwige rust heeft na verloop van jaren dan eindelijk zijn vrijheid herkregen…

De eeuwige rust voorbij dat drukke leven wat was zij hier aan toe het leven met haar ziektes omgeven Als dan ook je liefste is heengegaan denk ik dat overblijft te zeggen ik wil naar hem toe dan kan ik het leven erbij neerleggen Een leven lang zorgen voor het gezin als vrouw, moeder en oma, altijd daar met haar eigen persoonlijkheid en karakter speelde…

Het is november, herdenkingstijd voor allen die in Zijn vrede rusten terugkijken hoe elk leven verglijdt Het is november, herdenkingstijd het leven leren loslaten , ten spijt moeten wij in het sterven berusten het is november, herdenkingstijd voor hen dien in Zijn rede , eeuwig rusten…

ik zag eindelijk een gat in de tijd en stopte terwijl de trein met volle snelheid dwars door mij heen reed het was heet voelde de laatste seconde verglijden vervloeide toen langzaam tot die ene dimensie van eeuwige rust…

En eeuwige rust genieten temidden van alle ellende. Jouw god aanbidden in plaats van vreemde goden, jouw diepste wezen.…

Tot trouw over de dood heen, eeuwige rust in een gemeenschappelijk familiegraf. Daar zit enige romantiek in. Die moeten we een kans geven. Claire Vanfleteren (c)…

door tranen bevangen door emoties omringd is het vandaag de dag dé dag dat zij springt geen woorden maar daden dat werd haar gezegd de demonen in haar hoofd zij hebben haar omgelegd een sprong in het duister dé weg naar eeuwige rust heel éven een aarzeling voor altijd vaarwel gekust..…

Doe dit niet geef me een rookmelder pak mijn blocnote maar laat me geef me eeuwige rust.…

Als elke strijd gestreden is Als iedere leed geleden is Als elk gebed gebeden is Dan is de tijd gekomen Om eeuwig in je dromen Zwevend over groene weiden Gedachten leeg niet meer strijden Eeuwig rust en altijd vree Neem mij in je gedachten mee Langs de wolken en de maan Mamma ik wou dat ik mee kon gaan…

de dag gleed als een geest in de schaduw van de nacht onaangekondigd vroeg en veel donkerder dan verwacht kleuren zijn verdwenen onder een deken van plots ingevallen duisternis slechts rimpelingen in zwart omtrekken vaag een silhouet een zijn zonder raakvlak een pijn zonder uitzicht voortijdig ontbonden zonder eeuwige rust…

Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij De bron van ons bestaan……

van de weeromstuit eeuwige rust is voor sommigen ook wel fijn maar mocht het toch zo zijn dan doet het er misschien toe…

De eeuwige rust die je in een bibliotheek vind Die vind je toch nergens De boeken doorlezen Iedereen stil Bij het ene boek vrezen Het ander is kil Het is iets bijzonders Verzonken raken in een boek Het is net een wonder Stil in de hoek Lezen het is zo fijn Dan is het sluitingstijd En ik neem me voor Ik zal er morgen weer zijn!…

Om eeuwige rust en zaligheid te vinden voor mij en voor jou. Wellicht de liefde voor en van iedere mens en alles wat is. Eigenlijk willen we allen hoogste geluk voor ons en ieder. Je bent steeds welkom om geheel jezelf te zijn en zo gelukkig.…

Het grote rusten is bijna aangebroken, het wordt al heel stil. Ik neem geen afscheid, want ben met god almachtig en zo gelukkig. Dit moet je weten: ik hou van jou en ieder zoals van mezelf. Via de dood gaan we naar de eeuwige rust waar geen dood meer is.…

wat deed dit raar vertel me dat het zo niet is wist niet wat zeggen, wou je toch aanraken voelde koud en warm aan begreep het niet gisteren was je anders alleen, geen familie het hoefde niet meer sterk genoeg voor eeuwige rust ...laat me nog even bij je blijven…

met de haast van hen die de trein nog willen halen met de vermoeidheid van oude gedichten-schrijvers met een naar coma riekende slaap van iemand die zich tegoed deed aan alcoholische versnaperingen met de berusting van hen die op hoge leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden zo zal het gaan je betrapt jezelf op onrust en weet maar…

Iedere minuut voor jou en mij gebruiken, de eeuwige rust. De zalige dood, de ten hemel opneming, vrij en mezelf zijn. Simpeler kan niet, het eigen hartje volgen: iedereen helpen.…

Hier rusten ze de eeuwige rust. Schoorvoetend scroll ik langs de zerken. Mijmerend bestudeer ik zo hun werken mij van de eindigheid meer bewust.…

Wijs mij het land van zonneschijn en liefde Het land van vrede en eeuwige rust Daar waar nooit de haat een hart doorkliefde Elke pijn of verdriet in de kiem gesust Neem mij mee naar ’t land van eeuwige vriendschap Daar waar zelfs vijanden vrienden willen zijn Wij gevrijwaard zullen zijn van nijd en gramschap Niemand zal benaderen met scherp…

rust wacht op oevers van blijvende rust…

even was hij weg gegaan gevallen en dan terug gestuiterd, ongewenst als hij was daar aan de andere zijde waar zijn licht te fel nog gaten brandde in het behang blijven moest hij nog een halve eeuw en 1 jaar zoeken naar het doel waarvoor hij werd toegevoegd aan het zieltogend bestaan de eeuwige rust, de jachtvelden het zijn flarden van…