Avondland, mmxxii
netgedicht
Heeft zij als een Pandora
het deksel opgelicht
van het oude Avondland
de ondergang belicht
Waar de geest
van homo sapiens
op nieuwe leest
geschoeid werd
herontdekt
opnieuw in kaart
gebracht, verlicht?
Kleiner werd
de oude wereld
van mare nostrum
een terra incognita
lag sluimerend
te wachten
In gouden tijden
zilvervloten…