Alle inzendingen over Fabel

Dromend de stille droom van het weemoedig leven zijn in de kalme stroom de vissen meegedreven tot waar hun element niet zacht en groen meer was maar zilt en flitsend blauw: bijtende scherven glas want rivieren stromen naar zee en wee vissen die dromen het water voert hen mee.…

Van Eierdam valt niet zo veel te zeggen: Alleen dat er de kippen prima leggen. En dat heeft weer ontstellend veel te maken met kloeke hanen die de klok rond waken. Maar komt de klok er ooit eens stil te staan dan is het met de leg voorgoed gedaan. Men heeft daarom een hoge ambtenaar bevorderd tot Stads-Klokkensleutelaar. Hij moet dag in…

In ’t dennenbos daar woonde bij een put vrouw Jansje in een scheefgezakte hut te samen met haar ouwe kater Piet in arremoe, maar klagen deed ze niet. Ook woonde er in ‘t bos een goede fee -de elfjes noemden haar ons Tante Gré- zij was met Jansjes eenzaamheid begaan, en ging daarom een keertje bij haar aan. Dus Greetje kwam bij Jansje…

Versvorm: Pantoum ~de laatste regel hoort er in het officiële schema niet bij, maar ik vond het wel een aardige afsluiting~ Ze zaten aan een tafeltje met brood druk doende met de sneetjes te besmeren, het botermesje stevig in een poot. Ook ik zag ooit in Artis die twee beren. Druk doende met de sneetjes te besmeren. Eerst boter…

In mei zingen alle vogels op hun mooist. Het was dan ook geen toeval dat de finale van hun jaarlijkse zangwedstrijd in deze maand plaatsvond. Op een open plek in het bos zat een groepje Hollandse huismussen zaden snackend te wachten tot het concours een aanvang zou nemen. ‘Tietsju, tietsju,’ klonk het in de avondstilte. ‘De koolmees,’ zei een van…

Is dit een fabel, is dit een sprookje, is dit een droom, is dit een verzinsel, of is dit een hersenspinsel? Kom je van Mars, kom je van ver, kom je van de een of andere ster, of kom je van een andere planeet? Er is er maar één die dat weet! Je bent een engel tot mij gekomen, maakte een einde aan al mijn boze dromen.…

Ja, zeker; bij geval. ------------------------------------------------------------- - Don Thomas Yriarte: Spaans schrijver van fabels (1750-1794) - vermeien: genieten, zich vermaken - pijpzak: doedelzak…

de fabels doorgeprikt naar dromenland verwezen mijn waarheden in de ogen zien beperktheid van het streven tekort schiet vaak de werkelijkheid te rauw het daag'lijks leven…

Vlinder ziet een speld staan vindt hem mooi want streng niet doelloos doch standvastig. Zij wil hem aan zich binden dit eenzaam puntig wezen en zegt me zoete aandrang 'doe ik mijn vleugels dicht bekijk mij dan van voren ben ik een speld op poten.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de…

de schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven, de kern zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

Elk nadeel heeft een voordeel Dat zei voetballegende Johan Cruijff altijd Nee het is zeker geen fabel En er is zeker geen woord van gelogen Deze uitspraak is gewoon de realiteit…

Kent u de fabel Over de toren van Babel? Daar liep het spraakmakend uit de hand, Men schreeuwde moord en brand, Een heuse spraakparabel. Zijn je aspiraties torenhoog, Verlies de proporties niet uit het oog!…

Golven van gevoel transpireren door de lucht geur verwijzend tot het land waar iedereen in fabel leeft.…

Hij redt zich er niet uit met sneue fabels. De waarheid spreken is hij niet van zins, hij is dan ook geen droom- maar sprookjesprins.…

Zoiets gebeurt toch enkel in een fabel: een kleine kikker die het heel ver schopt en zich parmantig tot een prins ontpopt, zijn adelstand niet langer discutabel. Maar achter deze achternamenruil gaat er een schrijnende verdeeldheid schuil.…

het klassiek van bladwijzers nestelt pasen op een bed van schroom, het leven kan niet sterven achter steen van rollend gruis orthodox geween, klaaggezang en religies zijn het houvast van angst en verloren momenten, eigengereide machthebbers die het zwaard laten spreken zijn de wereldleiders in alle kleuren gebeden herinneren slechts fantasieën…

Soms lijkt het niet meer dan slechts wezenloos kijken naar de buitenkant dat instinctieve waarin zich alles afspeelt terwijl je wachtend het alledaagse zou willen veranderen in een sprookjesboek…

soms neigt het gedicht naar de galm van een psalm dan weet ik dat er weer iets is misgegaan dat smeken en loven voor alles daarboven 't geeft iets onrustigs dat doet denken aan waan zelf ben ik te nuchter geloof niet in fabels en heb al genoeg aan mijn eigen bestaan…

een deur opent zich in funeaire tijden ik blaas nieuw leven in mijn oude huid draag ik fabels en feiten en tralies tegelijk nu ik amper weet opent stilte de ramen naar een verre blik ik open boeken die aan de wereld knagen zelfs aan mijn gelijk…

Flubber Bubber Wabel Rabel Elke dag een nieuwe fabel Zobbel Wobbel Lepel Laal Zo ontstaat nieuwe moraal Wiebel Weifel Kriebel Keifel Er is geen tijd voor getwijfel Knoebel Knebel Stoebel Steel Alle delen worden heel…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

Alleen het groen van de natuur het leven voor flora en fauna de waarheid gespot in de lens alleen een fabel is te gedogen!…

de suggestie dat de paraplu ons zal beschermen tegen onheil dient als larie te worden terug verwezen naar het rijk der fabelen hooguit zal het wat soelaas bieden aan hen die onverwachts worden geconfronteerd met uit lucht vallende regendruppels maar voor de rest heeft het helaas voor hen die er meer van hadden verwacht weinig eerwaarde…

Als uitschot van de maatschappij ben ik oneindig onrendabel mijn deken is een gehaakt sprei op het bloembed van de fabel als scharrelaar verman ik mij met de fier getrokken sabel ten teken dat ik dikwijls vrij met de stuurloze parabel voor galg en rad dat ik gedij los van elke vaste kabel en in het sprookje dat ik brei is iedereen…

nadat we tafel en stoel verschoven de feiten naar fabels verdraaiden de serviezen in de kast veschikten de waarheid naar details verzetten dachten we dat alles wat we aanraakten in iets beters veranderen zou maar onze harten werden grauw en grijs als graniet we verkeken ons op het glanzende goud zoals Midas…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

~Ik ben beslist niet anti Marokkaan, -al zijn de meesten toch van huis uit boeven- ze mogen in de wereld blijven toeven, het liefst ver weg, uit Nederland vandaan. Hun kleding staat me helemaal niet aan. Ik vind de Burka danig provocerend en ook de hoofddoek werkt op mij frustrerend. Ik jaag ze uit ons Vaderland vandaan~. Geert Wilders…

Zolang de middelpuntvliedende krachten De chaos van 't divergent herenleed, Wat een gebrek aan concentratie heet, In dolende droommensen niet verzachten Is daartoe een minzame muze bij machte Die zich ontdoet van het satijnen kleed Waarin omwikkeld ze haar binnenbrachten Voor de sultan die haar, sprokenzegger, verwachtte Voor fabelverhalen…

Laten we fabelen in de luwte van een fantasie kom en dans mee op de maan of op de sterren die ik zie grijp mijn uitgestoken handen lach en spring op de rand van de nacht spring in de leegte van het avontuur dat op ons wacht roei naar het eiland van plezier geef je over aan je zinnen verwonder je niet over dit geluk kom dans en lach…

wees op de hoede in het licht der waarheid en niets dan de waarheid bij elke grote stelligheid bij het rechte eind in het rijk der fabelen in het zicht van een zwarte ster de spiegeling in kronkelend water of kromming van aarde in niemandsland tussen uitersten als amorfe silhouetten in het veraf: Zwaartekracht verbuigt rechte lijnen…