Alle inzendingen over Foto’s

nog is er het beeld de foto’s en plaats in je leven maar de knop is om nieuwe structuren zijn even niet aan te geven alles zal slijten een andere rangorde krijgen met liefde en warmte gevuld samen gaat kleuren onder verschillende namen in meerdere thuizen maar het beeld en de foto’s blijven getuigen van het eerste bestaan…

vakantie weer voorbij herinneringen die blijven geheugenkaart met honderden foto’s souvenirs…

PORTRETTEN ik sla hem weer eens open mijn familiefotoboek ik bekijk de gezichten en herinner me verhalen die eenvoudige foto’s tot echte portretten vormen moet ik kijk nu naar een boek met foto’s die gaan leven en mij niet beletten even de onvolkomenheden anders in te kleuren en hiermee sturing te geven aan een grijs verleden overdenk…

Ik kreeg als fotograaf van een mannenblad Op de KamasutraBeurs een warm onthaal Maar kwam echter voor de Darkroom ditmaal En nam wat foto’s van dat donkere gat Zo’n Darkroom ziet er van binnen gelikt uit Al zie je op mijn foto’s helaas geen fluit ------------------------------------------------------------ …De ChristenUnie in Utrecht ziet…

Foto’s zonder overbelichting of rode ogen, Alleen maar mooi en vol liefde, Lieverd, het zijn foto’s Die door een fotograaf nooit zullen worden genomen…

Losjes begraven foto’s galmen na op deze dagen van mij.…

stak boven de bomen uit nazi’s hieven het glas het waren altijd de anderen die stierven Aktion T4 brander een geheime post zijn inktzwarte promotie de foto’s naar huis…

foto’s bijgezet van een Amerikaans kwartet dat de economie laat groeien door Houthi’s uit te roeien Maar ja, wie geeft om een Jemeniet Arm, achterlijk en ook nog eens Sjiiet Tenslotte een vraag: Wie zorgt voor 10.000 stoeltjes bij de VS ambassade in Den Haag?…

Het afgelopen jaar was mij te kaal, Er was iets dat me al die tijd niet zinde, Geen foto’s die me wisten op te winden, Uit nood las ik het kwaliteitsverhaal. Maar nu koop ik het blad met goed fatsoen, Omdat de Playboy weer normaal gaat doen.…

over wat voorbij is en nooit meer terug komt behalve te vluchtig in dromen en foto’s en vaak te heftig in woorden en gedachten maar soms is er de troost van begrip en klein gebaar van anderen die het kennen…

We zien kleuren in foto’s. Slecht geprint. Waar we misschien eens of nooit meer onszelf zijn.…

Mijn foto’s vallen op de natte straat. Mijn hartelieve kan de stront in zakken. Ik ga de kroeg in, lekker biertje pakken.…

Het is met recht een koninklijk triptiek, De nieuwe foto’s van de drie prinsessen, Zo werkt dat met die mediaprocessen, Want op hun ouders is juist nú kritiek. Maar liever zie ik Willy met martini, En eega Máxima in haar bikini.…

het gekerm van versplinterend hout en de doffe dreunen van zelfmoordbeton snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat ze kerven diepe groeven door mijn huid ik staar de vlakte in terwijl verkreukte foto’s door mijn vingers wegsijpelen…

Een kind van vier verkrachten tot het bloedt Een opa die zich aftrekt op een kleuter Anale groepsverminking bij een peuter Op forums doen de foto’s het heel goed De doodstraf is voor mij een groot taboe De wereld is er echter zeer aan toe…

Op internet vervangt de “Katten-app” de foto’s van de nieuwe president snel door een snoezig-zoete poezenprent. Je snapt dat ik die kopjes liever heb. Dus klik en floep: een ander nieuwsmodel. Zo creatief met feiten ben ik wel.…

Zo af en toe volg ik de nieuwe mode Bekijk de foto’s in een styling blad Kledij, make-up, het haar, ik wil nog wat Met name in de voorjaarsperiode Nu ben ik voor de wenkbrauwtrend gezwicht Net als bij iedereen is ’t géén gezicht!…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…

in de geur van een stoffig boek blijven altijd achterstallige foto’s over van wie, waar, wanneer, tot dwaling en terugkeer naar hervonden wegen met de vaagheid van vergeeld papier vergelijkenderwijs in de verte van de beslotenheid van het boek een verlate gedachte…

dagen tellen niet meer de stukjes ontbreken waarmee zij tot weken worden geregen niemand puzzelt er nog foto’s verkleuren de echtheid van het gebeuren is slechts herinnering toch schrijnt het gemis huilt het alleen zijn nog bittere tranen om de hand die er niet meer is…

Heel kort geleden was er eens een koning Die stond met zijn ministers op ’t bordes Hij hoorde van z’n moeder, de prinses: ''t Is altijd weer een grappige vertoning De foto’s hangen hier op Drakensteyn maar niemand weet helaas meer wie het zijn…’…

Het dichtgeslagen boek geklemd onder mijn armen twee gezichten verbaasd, verdrietig en zelfs opgelucht wij, ons verkleurd tot gebroken wit en in de laatste loodzware stappen zie ik foto’s, herinneringen en het kind dat altijd een wens bleef…

Toch denk ik: foto’s, ach, het komt wel goed als men dat rolletje ontwikkelen moet.…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Het verwerken begint rukwind emoties spreekt diverse talen foto’s krijgen bijzondere lagen in het labyrint der onbekende gevoelens verschijnen ongevraagd als nieuw terwijl ze zijn mijn geliefde maar foto schijn licht waar jij mijn samen nog ik zijn.…

ik stuur jullie liefde voor de nacht ik stuur jullie liefde voor de morgen vol met warmte vol met kracht zodat jullie Carla’s afscheid kunnen verzorgen omringt met foto’s, lieve woorden, bloemen en veel meer zullen jullie haar groeten voor de allerlaatste keer…

wanhopig werd het zoeken naar de man die hij was gebroken als glas in scherven schitteren de stukjes leven van weleer ik vind hem niet meer samen zijn we terug gegaan soms klinkt in ontmoeten zijn stem en lach weer van vroeger langzaam worden zijn foto’s uit verleden de werkelijkheid van heden…

toen we foto’s van toen bekeken knipten we minieme openingen in de tijd onze ogen bleven aan een kleine scène haken zij prikte door de foto heen we werden geraakt door het punctum: jouw gezicht een silhouet de peilloze leegte later…

Door het album bladerend stoppend af en toe, mijmer ik dat lang geleden, heel lang ik weet niet hoe, ik foto’s maakte van de wereld, zoals die toen in mijn bestaan, bezig was om te veranderen, langzaam, heel langzaamaan.…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…