Alle inzendingen over Frédéric

ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog Een diepe zucht, ik…

Chopin raakt altijd mijn hart als ik hem hoor, Lankmoedig als hij was prachtig zijn werk, Ootmoedig en nederig bij als zijn werk, Vooral zijn nocturnes zijn waard om gehoor Te geven, hij neemt je mee naar zijn wereld, Vol fantasieën en naar zijn sentimentele wereld.…

Elk begin is heilig zwanger van een zwellend universum ook wanneer je langzaam je witte bloes losknoopt doorheen de stilte als het droge knetteren van een insectenvleugel en het bleke zonlicht zachtjes vallen laat op je bange schouders, ik echter ben gevangen in de diepte van je navel. Als gulzige zilvervisjes flitsend in donker…

Jij, vlijmscherp uitgelijnd op giftig azuur, koppig en verstard vormenspel, amalgaam van molm, versteende stof en zilver, schenk mij van je vruchten de bitterste, opdat ik herinneren zou hoe de strijd gestreden werd, paarden waren er, weet ik nog, besmeurd met bloed en slijk. Het wordt me duidelijk, stilaan: alles is een leugen…

In het raam een meisje, jong nog en vrijwillig machteloos, overtollige zwaarte heeft ze vrolijk naast zich neergelegd: want zij is licht en vluchtig, in essentie een uitgehold raadsel dat moeiteloos de kunst verstaat van het verdwijnen in de alledaagsheid: zij is de fluisterstem, de vogelvlucht, het trillen van het spinnenweb, het licht dat uitdooft…

Voor 't matineuze losmaken der handen het vingervlugge duizendnotenspel in razendsnelle duivelse Etudes afgesloten met een Impromptu In Parijs schreef hij tientallen oden aan zijn geboorteland, in Polonaises, Mazurka's schreef hij als om tijd te doden Maar moest ik kiezen, liever een Sonate een Fantasie, Berceuse of Ballade En…

Er staat een frisse wind er waait een nieuwe wereld door de stad, ik zie mijn leven in de verte aan mijn voeten liggen Jongemannen dingen naar mij ze geven me alles wat nodig is voor de nieuwe tijd Zij zijn de belofte ik draag haar fakkel Zij zijn de daad ik ben de belofte Ik beloof de hemel op aarde, mijn borsten zijn vol, mijn…

Een Fransman is langs ’t Vaticaan gegaan waar elke vijfde man geen homo bleek Die vijfde biechtte helemaal van streek: Ik heb potdôme iets verkeerds gedaan: Ik wijk zo zondig af; ik heb vannacht geheel alleen een blote non bedacht…