Alle inzendingen over Ganzen kind

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

van horizon tot einder een trage zilveren stroom langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand ***** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met dorpjes…

Ganzen in de lucht wild van geschreeuwde schoonheid onaantastbaar nog…

Heeft u het ook gehoord Dat er ganzen worden vermoord. Dat valt even mee, Extra levers voor de ganzenleverpaté, Het is ongehoord. Verwacht u ook zoveel van dit jaarlijks terugkerend ritueel ?…

het zou mooi zijn als er nu een V van ganzen overvloog en die voor de eeuwigheid in hun vogelvlucht zouden shinen de kracht schuilt in het ontstijgen reiken naar het hogere noem dat maar een klein verhaal…

tegen de schittering van de orion en door winterse berken is daar de ruisende vlucht van vogels de nachtelijke stilte vullen ze met lokroepen naar verten achter de einder zij zullen de zon eerder zien dan ik geluksvogels aangeraakt door je schepper je voorname onschuld maakt me onrustig jullie onzichtbaar zijn is als mijn onvervuld…

hoor ze gaggelen de eerste wilde zwanen wieken naar de zon…

verpesten mijn waarnemingsvermogen en werkelijkheid.- terwijl ik alleen ganzen wilde beschrijven!…

Ze trekken voorbij in het gareel van de V-vorm en hun gekwaak maakt me herfstig blij. De zwaluwen zijn al een tijdje vertrokken, zij hebben de zomer niet kunnen lengen. Vandaag nog schijnt de zon maar stilaan meldt de herfst zich aan en bomen verliezen hun blaren. Ook dit seizoen brengt zijn vreugde want de herfstkoningin voelde plezier…

De ganzen weer zo hoog in de lucht, de wereld werd ogenblikkelijk een planeet met een hoge koepel en je zag de halzen ver vooruit gestoken richting het zuiden. Één werd er ziek en staakte zijn vlucht, twee andere begeleidden hem, bleven bij hem tot hij overleed, en haalden samen de groep in, met veel moeite, geschreeuw.…

Er vloog een kleine groep ganzen over, een ijskoude glasheldere hemel in december.…

Ganzen, waarschijnlijk achtenveertig boven het weidelandschap in vogelvlucht jij gaf ze jouw dromerige wensen mee mooi en wonderbaarlijk vrijzinnig dat royale, gezamenlijke vliegen hedenmiddag boven de voorjaarspolder langs de snelweg Utrecht – Amsterdam jij herhaalde een stemming uit het verleden overpeinsde een door zijn menselijkheid…

Laat in de nacht, wanneer ik dromend door het venster staar, roepen uit hoge luchten onzichtbaar overgaande ganzenvluchten; een zwak gekrijs, dat zwelt en gaat teloor. Nauw drijven door de duisternis geruchten; de zomernacht is zwoel en drachtig. Voor de sterren hangt een nevelwaas. Ik hoor de donkere aard’ in diepe sluimer zuchten…

de wilde ganzen zwermen door de koele nacht gakkende wilskracht de vlakte wordt zwart duizend snavels roepen kaw op de wieken nu ruisende vleugels in een donderwolk verpakt de wilde ganzen een goddelijke ganzennacht op het water door donker bedekt…

in de kringloop op het water ijverde mijn tijd in langgerekt spiralen draaien licht verwaaid met niet veel meer dan kleine blaadjes, op de spiegel van een kind nu zijn oogjes glanzen, door de lichtval van vandaag geeft hij zijn jonge hart aan ganzen in de roze bovenlaag van roepend langs de hemel vegen och… slechts daar laat ik…

Die hebben het goed die kunnen vliegen ganzen trokken luid voorbij…

Gakkende ganzen verlangen naar Spitsbergen met wind in de rug…

Terwijl geen medicijnen baten, hoor, ganzen trekken over in de nacht. ---------------------------- uit: 'Groeiringen', 2002.…

gakkende ganzen op de laatste weg naar huis van verre een roep!…

zeventien ganzen schrijven vrijheid in de lucht vlucht van de seizoenen…

Verward door winter van zuid naar noord en terug zwermen de ganzen…

Winters onzeker zwermen in mijn groene hart duizenden ganzen.…

1 januari een groep ganzen vliegt over – ik lees hun boodschap...…

Ganzen stappen voort, houden angstvallig afstand van zilverreigers.…

gepassioneerd preekt de vos, terwijl de boer zijn ganzen (be)hoedt…

gakkende ganzen ritsen hoog in het strak blauw de hemel open…

[Haiku] Besneeuwde wilgen daarboven drijven ganzen een wig in de lucht.…

[Haiku] in V-formatie trekken ganzen door de nacht als een witte wig…