Alle inzendingen over Gaven

Mijn Jamie Leigh Nooit meegaan in de storm Die hun eigen huis omblaast Gevoed door hun eigen woede De gave jouw gegeven door Ashani Mij opgedragen aan jou door te geven Nu al werkzaam…

Waar sterrenstof mij omringt Gedreven door kosmische stralen Waar mijn geest de kracht ontvangt Doe ik omvattend op u nederdalen Open uw aura voor dit magisch moment Zowaar ik het beheer en geeft u door het helende Mijn handen signalerend uwe serene ziel strelende…

De kleine bezigheden die elke dag weer komen gaan schuil in het wolkengrauw van de alledaagse hemel maar schijnen als verborgen sterren wier onzichtbare stralen de grootste zegeningen voor het leven zijn.…

In het levenswater van de rivier vind ik bomen en bloemen stromend in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater…

Tussen manuscripten d'une boutique en Italy ontving ik de macht over un baton fantastique, iets wat een dirigent vasthoudt. Ik raakte een ritme aan en zie: magie stroomt uit de noten: teder en fluïde ontvouwt zich een orkestraal lied, publiek en muzikanten electrificeren! (Ogenblikkelijk reminiserend dat bijna vier eeuwen geleden Jean…

Ieder mens heeft een talent gekregen en heel vaak weet je zelf niet welk Talent is een gave, zomaar verkregen niet een verdienste en dat geldt voor elk De één kan goed luis'tren de ander mooi zingen een ander goed praten over heel kleine dingen weer een ander kan componeren zonder dat hij er veel voor heeft moeten leren De een speelt…

maar ja, ik heb deze gave niet.…

De man, die zoekt naar gaven en speurt uit alle macht, bezoekt een aanleghaven op zijn talentenjacht.…

Het kind ontkwam niet aan het groeien Het zat vol meegevoel en zilt Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade…

Ze was pas achttien toen ze trouwde De man die haar de zijne maakte - En als de beste haring kaakte - Zag hoe ze in de ander schouwde Hij zag hoe haar dat zeer benauwde En dat ze naar alleen zijn haakte Hoe ze steeds meer gevangen raakte Ze zich als mensenschuw ontvouwde Met op haar schouders alle last Van wereld en van dorpsgenoten -…

Om niet aan anderen te bezwijken Was het dat zij haar huis verliet Terecht kwam in het soort gebied Waar vonken op zoet water prijken Ze leerde hoe zich in te dijken Er lag nog veel in het verschiet Maar telkens als zij zich verried Wilde de dood niet van haar wijken Gebood haar te reïncarneren Totdat ze eindelijk ging beseffen Dat alleen…

Ze hunkerde naar schelpen rapen De winters duurden eeuwenlang Het voorjaar kwam maar niet op gang Ze wilde in een duinpan slapen Ze wenste lammerende schapen Het najaar, eeuwenlang in zwang Verloor het van de sterke drang Om warmte bij elkaar te schrapen Ze was haar ware aard vergeten Daar was het om te doen geweest Een engel kan niet…

Ze leerde hoe zich op te laden Van jutter, Triton, Jan- van- Gent Ze raakte aan haar taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen…

God biedt het echte leven aan, door de gave van zijn Zoon. Antje.…

ieder mens heeft een gave dit ligt in het fijn gevoelig weten…

vertrouwd kraakt de trap veilig zijn de cirkels licht die in de kamer stralen alles op zijn vaste plaats alleen de ogen van de hond zien moeder koffie halen zo droom ik over jeugd de eindeloze dagen waarvan de avonden die knusheid gaven een eenvoudig tafereel huis en straat met vaste waarden waar mensen nog betrouwbaar waren…

gave vaas hier staat het vluchtige op http://bit.ly/qQWsso…

Als de Volmaakte Gave, die niets wacht Dan Zelf-verlossing door Volmaakte Daad Sterft hij en Zege is op zijn laatst' gelaat Wanneer hij spreken kan ‘Het is volbracht’.…

ontmoeting met een werkelijkheid waarvan ik het bestaan nooit heb vermoed maar een gevoel geeft te mooi om te benoemen opgetild word ik uit buitensporigheid doordat de zon die zich veel te vaak achter wolken verschuilt me juist vandaag opnieuw laat verstommen bij haar opkomst een stralende beleving waarbij ik discreet mijn gave…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen.. een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…

Wat is nu nog een wonder vandaag Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving Met nog altijd last van een aardbeving Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen Wie kijkt er in, om of op, mee met mij Niemand durft en ik geef je groot…

genieten is de gave van het investeren in wat je het meest begeert zonder het te behoeven bezitten…

Bij het opzeggen van of denken aan het welbekende gebed dat Jezus Zijn leerlingen leerde klinkt steeds de klare zin geef ons heden ons dagelijks brood hier mag de gezonde spijs die men elke dag tot zich neemt de uitbeelding zijn voor het uitvoeren van het daagse werk de weinige dingen ontvangen om toonbaar te leven wat het gangbare doen…

Heer Bommel toont zich in zijn vroege bekendheid vaak doodgemoedereerd zonder enige kleding op Bommelstein zit hij genoegzaam in een stoel rookt vol genot zijn lange pijp die blote bruine berenvacht mag wie dan ook zien een sprong in het water kent geen zwembroek Olivier Berendinus wordt ouder en kuiser draagt meestal een open jas…

Op Sedna staan geen reuzetelescopen; Daar kijkt geen wezen diep in het heelal, Want leven is daar niet, in geen geval, En dus gaat daar de wereld ook niet open. Wij kennen nu de zoveelste planeet, Maar wie heeft er nou van de aarde weet?…

Leer u aan de stilte laven: Waar het leven u geleidt - Zij is uwe veil'ge haven, Want zij is de grote gave Van de eeuwigheid. Sluit de stilte in uw gaarde, Wees in haar gelukkig kind: Al wie ze aan haar schoot vergaarde - Alle zaligen op aarde Hebben haar bemind.…

Dat is het voordeel van mijn gave. De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht. 'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen. Mijn lieve pen heeft mooi gezongen. Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.…

Vanuit de wagen zag ik een vogel zwevend op de luchten en plots weer wiekend op zijn eigen kracht. Een beeld van wat het leven tot hiertoe voor me bracht: soms krijgen, onverdiend en onverwacht en dan weer zelf wat gevend. Zo leven mogen tussen de miljarden mensen die voor en na ons zullen komen, en even hier zijn, even maar en toch geroepen…

Verjaren is eens even kijken naar alles wat verleden is en hoopvol naar de toekomst reiken omdat het leven gave is.…

En weer zijn de papavers daar, de bloemen uit mijn dromen - en niemand weet er hoe en waar ze plots weer zijn gekomen, maar hevig-rood straalt blij hun kleed en trilt in zon of regen, opdat geen mens ook maar vergeet de dagen en hun zegen. Want alles is gegeven hier: de zon en ook de wolken, al ademt vreugde door een kier, zo plots…