Alle inzendingen over Gebarentaal

Als mensen zich afvragen, waarom ie dat deed, dan moet ik eerlijk zeggen, dat ik dat niet weet, maar hij met zijn handen en ogen hij weet het wel, alleen die gebarentaal, gaat soms als de duvel zo snel, dat ik het niet bijhouden kan.…

Met mijn handen druk ik uit wat mijn tong niet zeggen kan. Zij zijn de tong van alle standen. Zij zijn de tong die taal uit, en spreken in alle landen. Met mijn handen benadruk ik onvermoed wat in mijn binnenste onstuimig broedt. Zij die de slip op de tong doen stranden, vinden troost in de taal die gebaart met de handen Met de handen…

Je kunt me niet vergissen omdat ik vergeten ben dat taal ook letters heeft en niet alleen gebarentaal is zonder komma's en punten.…

Op het plein bij mooie tante Miene stond een klandestiene pantomime Hij riep wat in gebarentaal Voor mij behoorlijk non-verbaal: 'k was blind en kon niets ziene.…

Er kwam een schip voorbij gevaren het grootzeil bollend in de wind doorkliefde moeiteloos het water als maaksel van een spelend kind toen twee matrozen op het dek voor even oogcontacten met mij deelden, zag ik een vrouw aan 't roer zij hief haar hand, dat zwaaiende bewoog ik groette haar terug, zij wist dat dit gebaar een vorm van zegen…

Toch triest dat zelfs gebarentaal hier niets meer uitrichten kan!…

Synchroon werd in gebarentaal vertaald, Als speciale service voor de doven. Hoewel de tolk zich flink zat uit te sloven Is er nooit door vertalers zó gefaald. Maar hij is schizofreen, dus heel misschien Wil men dat bij hem door de vingers zien.…

aan het strand te Cannes gewerd mij Eliane een petite ratte van het ballet de Monte Carlo zestien maximaal slechts de Franse taal machtig maar Frans is niet mijn fort ik heb mij en haar bediend van universele gebarentaal tot grote contentie alsook satisfactie van ons beiden…

hier is niet meer dan gebarentaal hier spreken geen kletterende lippen en hoef ik niet te aarzelen om lief te hebben het openen en strekken als een wankele windgolf waarin ik gedachten verf stand houd in het enige verhaal dat er toe doet het is hier op deze dag en geen andere dat hoge lucht me niet lager schreeuwt…

Gebarentaal beheerst hij sowieso En straks leert hij waarschijnlijk converseren Zo blijft men een gorilla transformeren: De vlees-noch-vis-noch-aap-noch-mens Koko Totdat men horen kan of lip kan lezen: “Rot op en laat mij een gorilla wezen!”…

Woont in z´n woorden woont in z´n gebaren In stoel, op bed komt z´n onrust er tot bedaren Hij vlijt zich neer tussen de zinnen Zeigt neer tussen klinkers en medeklinkers Drukt zich uit in gebarentaal.…

Hier in de ruimte om ons heen in lege stilte van gebarentaal een prullenbak met conversatie de vogel met een oud verhaal en kale kruimels voor de natie in laatste regen van de dag een druppel die om aandacht vraagt gedachten aan een serene brief een plein om even alleen te zijn wat doemgedachten voor de variatie.…

Zij kan niet uiten, gebarentaal is haar vreemd Zij kan lachen, huilen, tranen vloeien in overvloed. Of dat ze ’t nou van verdriet of juist van vreugde doet ’t maakt niet uit, dat ze niet praten kan, je hoeft haar alleen maar aan te kijken dan weet je precies hoe ze zich voelt.…

Getuige van het moment jezelf besef dat alles in dit leven meetelt ook als je niet omkijkt of vooruit ik liet je lopen ondanks ik al zolang zat te hopen maar jij stond dan ook zo strak als een snaar hoe moet ik dan met je praten via gebarentaal ja die kus deed niet veel goed heb ik je eindelijk weer gezien dacht nog jij bent het mischien…

Ik ben een doventolk en schizofreen Vertolken doe ik met mijn handgebaren Maar als miljoenen mensen naar me staren Dan voel ik mij onthand en zeer alleen Hoe erg ik mij daar ook stond uit te sloven Het was alsof ik praatte tegen doven…

het kransje is kapot de thee werd heet gedronken orenloze glazen brandden handen lippenpijn als straf voor gretig zijn in knusheid warmen oude lijven oogjes in gebarentaal handen pakken bibberend een doekje vingers graaien naar een sjaal een ketting rinkelt langs een dunne pols roddels maken dagen vol de thee was heet de…

Het woud verlaten somber, ineens gekraak mijn hond gromt een hoge zoemend, fluitende dreun de lucht gloeit de aarde schroeit stokstijf en trillend verschuil ik mij doodsbang geschokt belevend landend snel secuur ze stappen uit naderen mij raken mij aan knuffelen mijn hond gebarentaal er is begrip meegegaan nooit weergekeerd…

Het wekt verbazing dat ik in gedachten bomen laat wortelen met meer inzicht dan jouw achterdocht in diepste overpeinzing kan bevatten maar in jouw ogen lijkt mijn wereldrijk niet groter dan het pad achter de bossage wanneer jij danst heb je niet meer dat houterige waarmee jouw gebarentaal bekendheid verwierf misschien moet je…

ik lever me niet meer over aan woorden ze blijven onbekend, onafgerond ook al noem ik je liefste en als je me vraagt waarom in gebarentaal of in steen zal ik zeggen dat alles zich naar binnen wenst het geluid van morgen dat, bovenop een heuvel de vergankelijkheid balsemt het hart wikkelt in een vochtige schelp van linnen wanneer jouw…

Op de lage tafel een vaas met bloemen van de rhododendron, paars en teer een hommel kroop in en uit en zoemde weer naar buiten in de zonnige tuin Een groene spin liet zich zakken aan een draad en wandelde over de tafel heen en weer en sprak in gebarentaal met mijn vingers Een cursus over verandering over stromen van energie en zin het…

Binnen het afgebakende zwijgen verraadt elk geluid, hoe miniem een daad van verstoring het struikelt binnen vraagt welke dag het is maar in de woestijn hebben dagen geen namen we spreken in gebarentaal over de doorwaakte nachten het vergeten doen we in de ban het hunkert naar de contouren van het verlaten landschap naar de verdwenen delen…

Aan de achterkant van het welkom nam ik ruimteloos mijn plaats in bij mijn geboorte raakte ik verweesd en mijn ouders hadden het eeuwige leven de weinige woorden die ik had verdwaalden tijdens het spreken zelfs in mijn dromen had mijn stem geen naam doofstom liet gebarentaal niets van zich horen ach, ik voelde…

de schreeuw is niet van jou alleen ze splijt de rotsen en vergruist het steen echoot door de dalen jankt door merg en been bloed schandt in het niet verstaan kruipt bergenhoog geen regen wist het onbegrip maar sluiert slechts haar eigen mist het stugge linnen gidst je streken in gebarentaal nagelt de verkeerde kleuren…

hier te zien, want ik heb mij met uw woorden geamuseerd glimlach rimpels dieper geworden rondom de ogen en de mond Zij beroeren eerst mijn vel, daarna mijn diepere gevoelens onder de opper- en lederhuid en zij vleien zich in het bottenmerg beginnen didgeridoo te spelen spontaan zonder een boodschap in hormonen, gebarentaal…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

' Inmiddels doof en blind voor 's werelds schoten, het nieuws in gebarentaal wat laat gevolgd met mijn munitie in de lader een gebedje voor die twee op de 'Schelf' gedaan, het slachtoffer en de dader. Op de keukenkast mijn heiligdom, twee gekleurde levenslichten. Een engel tussen ze in.…

Met gebarentolk Is een persco persmoment Zondertiteling…

Ze had de golven van haar vader net zo schuimend als zijn bier en had de aard van die verrader dus die bleef maar liever hier Waar de baren met haar praatten vol wervelend gebarentaal Maar ik ga u weer verlaten morgen weer een stuk verhaal. ----------------------------- Een stuk verhaal heel stuk gelopen omdat de zee geen armen heeft en…