In de leegte van het eigen hart
in dat mooie landschap
is ruimte genoeg
om het verdriet te laten wegvloeien
waar tranen als een blauw bergmeer
worden weerspiegeld
de grauwheid verhullen
want ook liefde die er nog altijd is
kan er groeien en bloeien
vanuit hemel en aarde samen gekomen
een vlechtwerk als verbintenis
waar bloemen en lieflijke…
een tijd waar dagen stilte dragen
op een serene rustplaats
waar familiebanden liggen
verwantschap die immer bindt
witte bloemen tooien graven
lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind
gefluisterd worden
in steen gegrifte namen van geliefden
die in gedachten vaak voorbij kwamen
gedenken wij hen heden met Allerzielen
in Requiem…
Die dag kende vijf bijlen.
Een hand vol water en zon.
Prachtige keuzes om uit kiezen
Met een ransel op zijn rug
Die dag kende vijf bijlen.
Prachtige keuzes om uit kiezen
Met kruisvaarders
kruisvaarders van St. Jan' in Rijswijk
Dukaten in het vizier en zijn hand
Wetend hij is geboren en
Dit is niet het huis van vrees.
Deze extase keert ooit…
Het was weer twee november, Allerzielen.
Dat zulk gedenken troost schonk, nee dat niet.
Ik stond lang stil bij oud en vers verdriet,
bij alle dierbaren die me ontvielen.
Maar 's avonds dacht ik aan het eigen leven
en heb toen blij dit versje opgeschreven –…
Onlangs vond ik op een wandeling
een mooie witte steen
ruw nog met aardgelaagde strepen
hem thuis gewassen en geslepen
eindeloos gepolijst tot hij schitterde in de zon
een naam er in gekerfd, een edele naam
die in eeuwigheid niet sterft
wel duizend keer gezegd
over het aangeharkte pad
ontdaan van afgevallen blad
naar de rustplaats gebracht…
weer naar hem tast
hem slaat met witte regelmaat uit alle macht
maar dan ontwaakt een vogeltje dat lacht
dat opgewekt een jonge stem probeert
en opheft wat de nacht in hem bedacht
hij is het die de tegenstander keert
geen mens aan tafel heeft het ook gehoord
een stem heeft hem als enige bekoord
Eerste zondag van Advent, 2 december 2001
Gedenkdag…
123
Bezig met laden