Alle inzendingen over Gedenken

Gedenk mij wanneer ik voorgoed zal zijn weggegaan; gedenk mij. Wanneer de woorden door mij gesproken aan jouw schoonheid ooit ontloken; dan gedenk mij. wanneer beelden tot schimmen de gedachten aan mij niet dimmen; dan gedenk mij. Wanneer vreemde ogen jou reeds vele malen bedrogen; dan gedenk mij.…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

twee jaar, vierentwintig maanden, zevenhonderddertig dagen rooit ze het nu zonder jou ofschoon stilte kouder is, leegte dieper lijkt geworden voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout intense ontplooiing op velerlei vlak maakt alledag dragelijker, dan toen toen ze los moest laten, met volle tegenzin op de rand van de einder rooit…

ze kijken mij aan verdronken mensen in New York, kapot geschoten kinderen in steden van Syrië, doodgevroren zwervers in portieken, wanhopigen, die zelfmoord plegen in mijn ontoereikendheid wil ik hen gedenken immers de sluier tussen dood en leven is nu dun bij een boeket witte lelies brand ik een kaars voor zielenrust…

Gedenken, herinneren hoe het was met jou. Lopend langs het stille zonovergoten strand, mijmerend langs de vloedlijn van ons leven. Ik kom tot besef dat niets zonder reden is gebeurd. Jij bent niet dood maar leeft en ik gedenk je bevrijding.…

Het is of we het ruiken de stilte van de dood twee minuten zwijgen we terwijl harten schreeuwen Zelfs de bomen buigen het hoofd en vogels zingen niet het water is zonder golven ook wolken hangen stil En met gebogen hoofden gedenken we de doden horen het beieren van de klokken slechts twee minuten zwijgen we.…

Gedenk mij in uw gebeden! Gebeden hebben kracht: Zij komen als stralen gegleden door onze nacht. Gebeden zijn gedachten Gedrenkt met innigheid Gevormd in zuivere zachte Ootmoedigheid. Hun mild-bewogen vrede Geneest de eenzame pijn,- Gedenk mij in uw gebeden, opdat ik geheeld moge zijn.…

Jouw rok zie ik nog waaien in de bonte avonturenwind waar zomer en de herfst elkander raakten tegen de winter keerden je ogen zich tegen het felle leven het geven ging wel, maar het nemen was als aderlaten in een lichaam zonder bloed nog steeds jaag ik in de sneeuw jouw stappen na, dezelfde sneeuw die jou in de dood begroef, soms overstijg…

trillen van emotie peilen de diepte van het verdriet zo wreed geen mens kan bevroeden hoe de pijn snerpt de onverdraagzame woede, het eenzame gevoel van onmacht een donkere spelonk waar het gif van de dood het leven wil breken o, worden mijn zuchten opgevangen in een stevige omhelzing door datgene wat was, en voort leeft om te gedenken…

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

Wil ik gedenken, vergeten, vergeven, of -- vergeven worden?…

gedenk de liefde in de dood, gedenk de waanzin in de drank, gedenk de dood die Limerick uw vrienden bood, gedenk de vreugde die de dood ons biedt, gedenk de allerlaatste blik die u niet ziet. Gedenk het niets en leef boosaardig, het is u waardig.…

Aan den lijve te voelen, te ervaren dat gedenken van de doden als een geschenk voelt voor mij als levende een leven in volle vrijheid! Daarom gedenk ik, dank ik ben ik even dankbaar stil ben ik graag 2 minuten doodstil!…

gedenk miller en de zijnen deze canadese dode vrienden gedoofd in de bittere nacht begraven in veluwse grond in de kerstmaand van 1942 gedenk hen twee minuten en luister naar de vogels tijdens de stilte op 4 mei ze zingen de hoop op vrede hoog in het prille groen…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

Gedenk het Limerick van het verraad. Gedenk het wreken van het kwaad.…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

Volhardend geloof is in het daagse leven en klein gebeuren, nuchter, met bezonnen geest, Gods wil gedenken en doen.…

O God mijn Heer Mijn enige gids ten leven Met eerbied en ontzag Gedenk ik U nu en op Hemelvaartsdag…

Nu is de meesterknecht van dood de weg van alle vlees gegaan, gedenk zijn naam veelvuldig De hogepriester van de slacht, in zijn tempel heersten winter en de wetten van het mes De schepper van de blinde vink, de hoeder van de varkenshaas; grootmoedig in zijn offergaven Gedenken wij de slager dus maar bovenal zijn oude ziel die los…

begraaf me niet onder verhalen die ik niet heb bestaan laat liever los wat naar beneden zou halen gedenk me zoals jezelf en beloof me…

Gedenk ons milde bloeien zonder schaamte. Schaamt zich de naakte roos in Katmons dal? Zweer mij, dat nog in uw graf uw geraamte Ons genot sidderend gedenken zal. Engelse vertaling: - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Recall our mild flowering without shame.…

Ik geef op tot niet meer denken de mensen van tevreden leven die niet gedenken de erfenis, erfenis: de aristocratie van het verstand gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten…

Een lied altijd in bomen bewogen zal je gedenken. Leef ongebroken: in de wind weet ik je adem. Regen zal in trage tranen om je schreien. Vaarwel.…

Holle ogen in schamele karkassen de winterjassen weggerukt markeringen zijn aangebracht uit de hemel gegriste sterren pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst Met ijle rompen en kale schedels wachten ze op het bevel voor de eerste stap naar later Ze reizen zonder vervoersbewijs de locomotief rookt weg nu zij nog, doch ze weten niet…

nu de stilte langzaam om hun namen daalt… dwaalt mijn hart ze gaat herwaarts, naar een tijd waarin mijn tafel nog gevuld met allerhande was de vrolijkheid sprak stukken uit een boek dat nu gesloten, bovenop de stapel ligt maar als ik blader, zie ik hun momenten goedlachs langs mijn ogen strijken tussen bladen prijken weer de beelden…

Drie vrienden gingen elk hun weg en luister wat ik van hen zeg: Een gaf zijn geld aan geld en graan, maar bij zijn graf bleef niemand staan. Een gaf zijn hart een jonge vrouw die eenzaam bleef in zware rouw. Een lei zijn hart in 't dichterwoord en eeuwig wordt zijn lied gehoord.…

Na de laatste schroef gedenken ze droef de dag waarop hun zon niet meer scheen.…

o stille avond met tedere bloemenkransen omhult door angst en huivering bevangen op afstand van elkaar het verleden gedenken maar wat zal de toekomst ons schenken?…