Alle inzendingen over Gedicht

de tuin zo maagdelijk wit bedekt maakt dat ik zucht verlangen naar weer kind zijn kruipt omhoog via schuifpui naar buiten pak twee handen vol en gooi een sneeuwbal door de lucht…

ik weet nog dat ik even dacht te bestaan in de ogen van een ander mijn leven geliefd was liggend in de handen van die man en hoe hij mij omhoog gooide spelend als met een bal mij niet opving toekeek hoe mijn val het vertrouwen brak…

ze kijken een beetje rond bij de ander en het liefst bij iemand niet te bekwaam ze pikken dan de wat mooiere woorden en brouwen een gedicht onder eigen naam dan denkt de dichter hé dat is bekend dus iets bekwamer dan men had gedacht en wijst met de vinger diegene aan maar de schuldige draait zich om en lacht roept over zijn schouder jij…

Ik moet er niet van weten, van die zuidse vrouwenzielen, die, voelend het noodlottig leed hun longeren vernielen, te midden het ontbladeren van de bomen kneuteren gaan dat 't jammer is van hen en van hun lief en van de blaân. Zijt gij het die ik rochelen voel hier rond mijn hert, vernieling? Zijt gij het? God verplette u, worm die mijner jeugd…

Goede morgen dageraad Ook weer in het land Je bent ook deze morgen Iets aan de vroege kant Dat kan geen kwaad Het is juist goed Dan gaan we weer een stukje De lente tegemoet Dus laat de tijd van vandaag Je in en uiterlijke wonden helen En de liefde van een ieder Je gedachten strelen Zodat ook aan een stoere boom Die van aarde naar hemel…

Loop niet weg van je gevoel, in de donkere nacht, vadertje maan schijnt begrijpend en lacht. De berg ten top, door heuvel en dal, de staaf die je steunt, je komt niet ten val. Je rood scharlaken mantel, die je behoedt, je schreden heel teder, vervolg je de vloed. De stenen verdwenen, terwijl je ze zocht, eeuwen geleden…

Jouw luidkeelse lach, haal ik onmiddellijk voor de geest, Ik had zo graag gewild, dat het leven voor jou draaglijker was geweest. Een lieflijke zachtaardige jongen, heeft besloten om verder te leven, op een plek hier ver bij ons vandaan. “Waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?” Een onmogelijk vraag, heb jij uit ultieme wanhoop aan…

je ogen diamanten ze flonkerden in een zwoele zomeravond fluisterde daar de nachtegaal? was het de hand van God die maakte dat jij zo voor me stond? zelden was er een mooiere avond.…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Graag wil ik een paar woorden kwijt Gerijmd zoals het zou moeten Na een jaar of 2 op deze site te komen Zijn er mensen die ik speciaal wil begroeten Mensen die onafgebroken De mooiste gedichten kunnen maken Gedichten die, door hun boodschap of vormgeving Andere mensen steeds diep weten te raken Zo niet iedereen dan alleen ik Lees met bewondering…

Reactie op een triest gedicht van mij Een vrouw schreef dat het mooi was Gelukkig stond haar mailadres er bij Ik heb een mailtje teruggezonden Bedankt voor jouw reactie enzovoort Daar is iets heel moois uitgekomen gedeelde liefde voor het dichterswoord Zo veel gedichten gelezen van elkaar We kenden elkaar niet het is zo raar We leren…

Als het gedicht zichzelf dicteert als de lezer dit gedicht betreedt als de dichter het gedicht verlaat en tomeloos ten onder gaat. ----------------------------------------- uit: Over woorden gesproken', 2006…

Dan is helder alleen nog glas en roept het gedicht gevaarlijk behulpzaam en vrolijk 'vind me'. Liever zinnen waar om is gestreden. Gedichten die maanden het nachtkastje bevolken en met moeite in is gesneden. Waar bloed is te volgen en tevree als vanzelfsprekend leest, als de zee; de wolken.…

Luister mooie woorden brakers, harteloze zinnen krakers, gedichten komen uit het hart, o ja op hart volgt altijd wel weer tart. Wit gemarmerd in't azuren blauw, klinkt afgezaagd ook veel te lauw. Een gedicht moet zitten vol gevoel, in transparante eenvoud, dat is nu net wat ik bedoel.…

overbrengen kan laat een gedicht dan zingen soms schraal wellicht van kleur bij het koud gemis, maar niettemin met steeds weer andere toon…

voor de rurale ogen van de regen verberg ik het ritme in een gedicht van luid naar stil op alle wegen gerechtigd door mijn zielsgewicht verberg ik het ritme in een gedicht en wat ik stervend heb gedragen gerechtigd door mijn zielsgewicht naar de overkant van vele dagen en wat ik stervend heb gedragen het daglicht dat verloren ging naar…

Het gedicht!" Ze haalt de schouders op en zegt: "O dat,dat stoort mij niet," En maakt zich uit de voeten. En ik zak zwijgend van mijn zelfgeschreven voetstuk.…

Troosteloos slofte ik naar mijn stoel en broedde venijnig op een reactioneel gedicht.…

Op zoek naar wat haar raakt Ze zegt dat je mooie dingen maakt Je wilt begrijpen waarom het niet lukt Onder een complex gebukt Van een donker verleden In je gedichten vermeden Ze blijft vragen om meer gedichten Het doet haar ziel oplichten Is wat zij mij zegt Ze is aan mijn woorden gehecht Dan zie je haar in beeld met een ander Je zegt jezelf…

De kleuren van de huizen en de auto's zijn herleid tot sfumatotinten als benen gehuld in bruine panties die elk vlekje en adertje maskeren Ik wandel met haar door de straat, arm in arm, een gedicht in een gedicht.…

Ze vragen me soms of u nog gedichten schrijft over de taal van de vreugde zoals u ooit dikwijls deed alsof ze niet willen weten dat u niet meer leeft onder de mensen hier op aarde, voor de massa bent u dood, niet meer aanschouwelijk ik antwoord ze vaak dat ik uw gedichten nog lees in de avonduren wanneer de zon daalt in de lethargie…

(deel van Joost Zwagerman gedicht uit hoofd geciteerd)…

Woorden zijn niet nodig een droom die je overstelpt en mijn gedicht ben jij.…

Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

. ----------------------------------------- uit: Gemengde Gedichten (1881)…

Ik zie een beeld In de spiegels van mijn gedachten Dat net als licht wordt weerkaatst Het is een echo in mijn hoofd Die mijn gedachte steeds verlicht Ik zie haar in mijn gedachten En haar beeld in dit gedicht...…

. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

Duizend gedichten vlogen door mijn hoofd, Hadden ze me verteld dat ik zo invoelen kon ik had het niet geloofd.…

Vraag het de avond als een gedicht en je leeft weer als de middag jouw vraagt wat je mist en de ochtend je niet vertelt waarom de tijd niet in jouw antwoorden gelooft.…

lees met vreugde, hier, mijn laatste gedicht ik ga vertrekken op zoek naar het evenwicht soms moet men vertrekken schrijf nog daar waar ik kan dromen en opnieuw mijn woorden kan stekken…