Alle inzendingen over Geef alles

Wat geef ik om een werelddeel? ’t Is mij te groot, ’t is mij te veel! Dat éne land is mij genoeg, Waar mij mijn lieve moeder droeg. Mijn vaderland, mijn vaderland, U blijft mijn hart verpand! Wat maal ik om de grote stad? Ik ben ze moe, ik ben ze zat! Mijn needrig huis, mijn lief gezin; Daar leef ik en daar zweef ik in.…

bleek wachtend op scherpe punten slacht mij af met je kwade lust laat mij de bodem zien schroom niet te stunten mij te doen vallen tot onder de top tien stroop mijn vel na dit gedicht ik ben eerlijk zie mijzelf als lichtgewicht slechts massaal gebrul wil ik horen schreeuwende koren die mij zonder schroom de grond in boren ik geef…

Ik mis je verlaten een eenzame ziel geef me je warmte Ik vraag je gelaten met geloken ogen laat me liefde zien Ik bid je knielend met gevouwen handen laat me morgen leven Ik smeek je nederig met gebogen hoofd hou van me...vandaag…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

Achter mijn gedachten ligt een groot gebied daar is het altijd vrede ik wil dat jij dat ziet Ik wil je graag vertellen wat ik daar steeds beleef ik wil het met je delen omdat ik om je geef. Maar het liefste zou ik willen dat jij dat veld echt ziet en dat we met z'n tweeën dwalen door dit gebied.…

Ik geef het op.…

Maar als ik dan weer struikel dan geef ik hem een schop dan zeilt hij door de gang heen en schiet hij lekker op.…

de gruwelijke wreedheid van het moeten verlaten door prikkels die binnenuit mijn weerstand doorboren ik geef geen ruimte aan de voorbijbeweging die het verstand tot waanzin en een snelle vlucht gebiedt maar neem gretig bezit van de beste houding in een levensvolle teug neem ik mijn vrijheid terug…

“Dit is het uur der wrake”, riep het dier, “I’m tokkin’ bussiness, geef dat geld maar hier !”…

Je uit hier kritiek Plaatst soms een gedicht, stellig citaat Best wel chique, edoch zeg eens waar jij staat Geef jezelf gewicht, verschuil je niet achter Driek Ommedraai, ommezwaai Schrijf jezelf eens, Jerry Panday !…

Dus je moet mijn liefde sparen, en hopen dat ik je alles leen, en dan zou ik het maar goed bewaren, want dat geef ik er maar aan één!!…

Dokter geef mij een medicijn tegen deze gruwelijke pijn mijn hart is aan stukken gereten en voor de leeuwen gesmeten waarom blijf jij zo laf ik sta werkelijk helemaal paf help, waar is de delete knop gebleven zodat je digitaal kan worden weggeschreven…

Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

En elke keer als ik zo´n bord zie staan Denk ik: nu geef ik nooit meer richting aan…

Beste Sint, geef hen een steuntje in de rug. Neem JP en zijn trawanten mee naar Spanje terug.…

Dus geef die lui twee stokken en een teller.…

pak mijn handen ik zal je beschermen bij mij en geen ander ik zal me ontfermen pak mijn handen ik hou ze allemaal tegen bij mij en geen ander ik heb alles geregeld pak mijn handen je lijf dichtbij de mijne bij mij en geen ander ik neem je tranen en laat ze verdwijnen geef me je handen je liefde en je hart bij mij en geen ander…

opgevouwen in een handpalm van hagelwitte schaterlachen zie je hoe de sterren weggewassen zijn tussen de meisjesdagen die je met kartonnen vingers spelde op mijn arm wist jij echt dat de goudenregen zou buigen onder al die vlindervleugels kom, geef een laatste kus fotogedicht bij een meisje in een doos…

Nu geef ik u te raden, beste vrinden, wáár of dit fenomeen zich zal bevinden dat Chandra’s telescoop gevonden had. Tussen de sterren ? Neen, u bent abuis: tussen twee oren, in het Witte Huis.…

vanaf de bank waar ik in slaap dreig te vallen zie ik het licht theelicht, waxine poeslief treedt territorium binnen een kaars flakkert mijn ogen worden zwaar aangewakkerd geef ik toe de kat ligt op mij afstandsbediening scherm op zwart…

de wereld schuimt tot de rand het leven schreeuwt honger in koele objectiviteit geef ik je gelijk een dichter is ook maar een mens de zomer valt als zweet op je voorhoofd in koude van tijd zit leven hoger in boom het milde ruizen in het vuil van schaduw…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…

Jij bent mijn vriendin En IK geef wel om jou.…

nee, geef mij maar een brede lach!…

Benader jou op kousenvoeten, kom jij mij maar tegemoet op witte vlakken brengt het ontmoetingspunt ons misschien wel beiden van de kook Ik geef je mijn woord je verblijft niet langer in het ongewisse ik doorbreek je nevel wel en kus het op je mond, zodra ik alles van je weet.…

mijn vriendje is terug wat schichtig nog kijkt hij vanuit zijn territorium naar binnen hij trekt mijn blik met trotse stap zijn borst, zo dat al kan, nog vuriger dan vorig jaar hij weet: er valt bij mij nog zoveel in te halen maar 'k hou hem kort, geef niets kado laat hem maar scharrelen…

Wij aten weer kalkoenen, ganzen, vissen Maar eerst vroeg papa: Heer verhoor de bede Wij vragen U, geef ons voor altijd vrede Dan kunnen wij zo heerlijk samen dissen Mijn mama had het niet zo goed begrepen En daardoor heeft ze hem toen flink geknepen…

Boerend blubber moederschoot ademloos het riet de boot naar de bodem naakte voeten langs het spiegelglad karkas tot mijn tenen wroeten deze bel geef ik een naam want wie benoemd is mag bestaan ja ik weet het is maar even dan pats weg net als het leven.…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

Ik fluister liefde in je ogen kleur de lucht blauw en geef zon laat de wind je haren roeren en verval in stilte voor de rust. Het leven dat in mij leeft geeft de warmte op je huid niets is dat het soms lijkt maar ik ben er zeker van dat ik jou in mijn hart sluit.…