Alle inzendingen over Geleden

ik heb, net zoals Fred jaren geleden had, een poezenkind zij is zo puur, onbeholpen, ongeholpen zoekt zij de man in mij zij gromt haar kont omhoog en wenst genageld aan de grond…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

ik smaak nog steeds jouw naam in mijn mond de jaren hebben mij inmiddels verlaten ik struin de straten niet meer af op zoek naar de blos op je wangen en je schitterogen ik heb lang geleden gezocht, niet gevonden…

't Was lang, zo lang geleden, Dat hij was heen gegaan; Hij zag nog eenmaal weder Zijne oude woning staan. Was het de flauwe scheemring Van 't zinkend avondrood, Die op dat needrig huisje Die zoete kleuren goot?…

Stil geleden leed fluisterstemmen dragen het over grafheuvels.…

't Is zólang geleden dat ik gewoon een kind was, 't lijkt welhaast een eeuwigheid. 't Is zolang geleden dat ik buitenspeelde met altijd te weinig tijd. 't Is zolang geleden, maar aan álles komt een eind. Ik moet het goeie daarvan nog inzien, maar daar heb ik de rest van mijn leven nog wel voor... 't Is zólang geleden...…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden, het dwergenpaartje aan de zee; hun leven van alledag te bestieren, zo gelijk van stemming en wel te vree. Maar evenzo als ieder ander te streven naar wat het gewone leven niet kent; uit drang naar een grotere welstand die pas dan hun tevredenheid met het aardse leven verlengt.…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden; het dwergenpaartje aan de zee dat desondanks zij het alledaagse leven leefden, zat hen ook het geluk nog wel eens mee. Toen dat geluk de kop op stak boven de golven van de zee; in de hoedanigheid van een tovervisje, bracht dat vinnig geluk verandering van haard en stee.…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden; het dwergenpaartje aan de zee, die hun omgekeerde bloempot van de hand deden voor een huisje met een bordes met treden; en die dankzij het tovervisje de strijd om het alledaagse bestaan in vrijheid onbezorgd aan zich voorbij konden laten gaan.…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden; het dwergenpaartje aan de zee, die bemerkten dat de tijd van het vele schenken door die wondervis in de zee; na het vele plichtmatig wenken, spoedig veranderde in een onverbiddelijk nee.…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden; het dwergenpaartje aan de zee, wier leven weer tevreden kabbelde bij eb tij; en bij vloed tij spoelde er nog wel eens wroeging voorbij. Hun harten bleven sneller kloppen als ze lazen over alle luxe in de krant, maar de les was heel hard geweest en zo kozen zij weer met gezond verstand.…

‘t is een week geleden ’n week geleden was het dat we elkaars gedachten en gevoelens weer eens mochten proeven.…

Zolang geleden, dat ik niet meer weten zou, hoe je er ooit uitzag in goede tijden, evenmin in slechte. Zolang geleden is het, dat je koos, niet in dit aardse bestaan te blijven. Zolang geleden, dat ik me neergelegd heb, bij je beslissing een einde te verkiezen, wat niemand zou mogen kiezen.…

Zomaar rolt er een traan over zijn wang van lang geleden van een onverwerkt verdriet Zomaar prijkt er een glimlach op zijn gezicht van lang geleden van iemand van wie hij hield Zomaar was zij weg al lang geleden maar ze is niet vergeten…

Aan het leven Geleden heb ik Meer dan ik Kon verdragen Tot ik jou Tegenkwam en Enkel nog jou In liefde wilde dragen…

Weet je nog hoe je daar zat, daar op die bank in een klein park, in een saai, bijna uitgedoofd dorp, genaamd Voorthuizen. Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was.…

Gisteren is mijn vrouw overleden Vorige week is mijn vrouw overleden Vorige maand is mijn vrouw overleden Vorig jaar is mijn vrouw overleden Drie jaar geleden is mijn vrouw overleden Vijf jaar geleden is mijn vrouw overleden Tien jaar geleden is mijn vrouw overleden Elf jaar, vier maanden en 14 dagen geleden is mijn vrouw overleden…

het lijkt al eeuwen geleden tegelijkertijd voel ik je handen kroelen door mijn haren ( in het nu …) lang geleden, pas geleden? zo zie je maar ... tijd zegt niet zoveel als je verdriet omarmt. het is het enig constante waar je bij kunt schuilen tot er een nieuwe optie zich aandient. geluk…

terreur lang ...geleden wordt opgespaard tot een eeuwig verdragen…

Begrijp je het verdriet Van dit geleden leven Zó gewonnen Zó bezongen En zó weer afgegeven Het wonder van twee ogen In de stilte van een lach Zó fel het licht Zó scherp de pijn En zó kort duurde zijn dag Hoe tors je zijn twee armen Waarvan je het gewicht nooit hebt gevoeld Zó licht mijn hoofd, zó zwaar mijn voet En zó drastisch mijn…

het is alweer heel lang geleden dat ik je voor het eerst zag en wat me toen meteen al opviel was jouw eerlijke spontane lach ik vraag me nu soms wel eens af waar ben je toch gebleven maar ieder is juist op dat moment doorgegaan met zijn eigen leven jij ging jouw weg en ik de mijne hoe zou het nu toch met je gaan steeds dacht…

Ik denk terug aan die mooie tijd met jou, toen de tijd er was, maar zonder reden, in de grijze oceaan, lang geleden.…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken, schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen…

Is het echt zolang geleden dat kind zijn, heel gewoon was? Dat vrede, vriendschap, plezier hebben, elkaar helpen, de gewoonste zaak van de wereld was? Is het echt iets van de vorige eeuw, dat dit de normaalste dingen waren, dat je gewoon op de leukste en simpelste dingen blind kon varen?…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn imuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten…

bouw een horizon waarin ik kan verdwijnen als jij dicht bij me komt de stappen zijn geteld als strand en veld zon overgoten blaken en jij weer je entree komt maken woorden dragen slechts verlaten omdat elkaars nabijheid niet tot naderen zal geraken wij leven met het nemen van wat we ooit elkaar hebben gegeven horizonnenlang geleden…

In de donkere winternacht werd een kind geboren, diep in het dal in een oude stal te Bethlehem. Waar Engelen het kindje door hun lied een welkom lieten horen. Herders spoeden zich naar de stal hun schapen warmde het kindje, dat lag in een kribbe gevuld met stro. Een kind dat was gekomen, om vrede te brengen tussen alle mensen. Jaren…

er is een stilte in mij die ik nimmer heb kunnen verklaren daarom moet ik je vragen of je mijn lichaam wil verlaten maar voor we afscheid nemen en het verdriet van de wolken drinken wil ik nog één maal met jou naakt voor de spiegel staan schitteren binnenin om doodgewone dingen, om de vogels die in de bolster van mijn buik hebben gevlogen…

van het bed dat niet wou komen De tram die niet reed De straten dwalen door de stad van mijn jeugd Iets moet er nog zijn De plek waar de dode jongen lag De stem van mijn vader: zie daar een vogel Opdat mijn kinderogen niet zagen De afdruk van een afgedragen kinderschoen Iets moet er nog zijn Ik kan het niet vinden Het is te lang geleden…

Is het echt zo lang geleden, dat we jong waren Of zijn we dat nog steeds Is het echt jaren geleden dat we speelden Of doen we dat nog steeds.…