Wat een geluk
dat ik een stukje van jouw wereld ben
dat ik jou van dichtbij kan volgen
met al wat leeft bij wie ik ken
Ik ben zo blij dat er bloemen bloeien
en dat er dieren zijn
deze blijdschap komt mede door jou
omdat ik heel veel van je hou
Je laat je zien als vrouw
je laat je zien als dochter van mij
Iemand waar ik heel trots op ben…
Postzegelprijzen gaan nog niet omhoog
Ze stijgen pas vanaf 2007
Een klein gelukje in dit dure leven
Dat toch steeds duurder wordt, zo op het oog
Ruim twee jaar mazzel valt ons dus ten dele
In deze tijd van elektronisch mailen…
heerlijk
dat gebaar
als jij iets
door de
vingers laat
glippen
niet gezien
onopgemerkt
een toeval
of gelukje
verloren in
kleine stukjes
je had het
nog net
en nu is het
verdwenen zoiets
doet nauwelijks
pijn maar
verlies is nooit fijn
het stukje eigen
dat jij verzamelde
maakte deel uit van
wat je bezat dat je
zelfvertrouwen…
weet het – het gaat gebeuren
hij is nu te uitgelaten
geen weg terug
jij schat in waar
hij zich zal ontladen
en probeert hem te ontlopen
geluk is iets
wat je ten deel valt
of het ongeluk dat je mijdt
en jij moet maar hopen
dat jouw weg die
van de zich ontladende wolk
niet kruist
haar hoosbui vermijdt
en je naar een alledaags
gelukje…
jeugdig blij beleven
speel maar
zie de schittering van vocht
een nat verleiden dat jou zocht
zo'n zomerspiegel van kristal
het kleurt de dag om bovenal
zijn diepte door te geven
in schaterende rimpels
klatert water rond je hoofd
druppelt hemels blauw gevangen
onbevangen
in het rond
de wereld is een stukje
een intens klein gelukje…
Hoe kan dat,
steeds maar wachten, hopen op genezing
een wonder als vanzelfsprekend
om elk gelukje springen om naar de hemel te reiken,
dat tranen gaan maar vragen blijven?
Voor Alex…
strompelend
in zijn nog slechts kort durende vlucht heenbeent
om dan uit angst voor de beul ’s beet des doods
met wijd open bek te blijven zitten waar hij zit
gelaten wachtend op de hond
die met het einde komt
ik zie er niet naar uit
dat lijkt me evident
‘k ‘vlieg’ er liever nog even tussenuit
ik ben namelijk niet zo’n dappere vent
één gelukje…
een in elkaar geflanste schets
van wat de Jazz ooit was:
"een kwelling van urenlange
improvisaties in het bimhuis
puur voor intellectuelen
en bebrilde nerds"
...en wat de Jazz nú is:
a hiphop funkadelic scene for kids
onwetend wie Bird Dizzy Press,
the Duke of wie Miles Davis is
een rollercoaster voor nitwits
Nog een gelukje…
230
Bezig met laden