Alle inzendingen over Gerimpelde handen

Achter, bij de keukentafel leunt zij op gedachten terwijl de koffie pruttelt raken foto’s momenten ooit zo dierbaar doch verloren in lang geleden jaren van zwartwit tot kleur hoekjes rommelig omgekruld wordt haar leven heel langzaam een beeld in gerimpelde handen het rode kleed, tot de draad versleten vangt de tijd op maar zwijgt…

Ik zag haar Ietwat gebogen gaan al zoekend langs de rosse beuken van ’t oude kerkhof naar een naam… plots bleef ze staan en tastte met een gerimpelde hand over de letters van een kruis dat was het graf van haar zoon de verf was afgeschilferd en het onkruid stond welig tussen de zoden verwilderd en gaf de indruk dat het lang niet meer…

Ze was stokoud en ze had zeer gerimpelde handen, waarmee ze zelf lijm maakte, waarmee ik tijdschriftplaatjes in een boek mocht plakken. Ik vond haar rimpelvingers best eng. Haar woonkamertje rook muf en waterig, maar ze gaf me ware aandacht en dat deed mijn zieltje goed.…

Ik leg mijn gerimpelde hand op een scherf van de oude klok. Ik heb geen verstand van klokken, moet hem helaas aan zijn lot overlaten. Hij woedend. De Lange Jan beeft onder mijn zware voeten, stampend van de afkeer. De nieuwe stenen willen niet echt aarden.…

topliteratuur omgeslagen, de prachtige lichamen van vrouwen gestreeld, met mijn rechterhand mijzelf ontelbare keren afgetrokken, hoogst vermoeiend allemaal, maar ja, dat doen handen nu eenmaal en alle handelingen kan ik mijn handen echt niet kwalijk nemen, maar gelukkig heb ik nooit een pistool gehanteerd stel je voor, die artistieke handen…

Jouw handen, gerimpeld en zacht neem ik voorzichtig in de mijne ik streel ze met liefde en leg ze dan in de zijne. Vier handen, gerimpeld en oud hebben altijd liefde gegeven gewerkt tot het eind gezwoegd in het leven. Handen die groot hebben gebracht die met liefde ons streelden handen die tederheid brachten en alles samen deelden.…

pas dan als Gij mijn verweerde hand; gerimpeld met aderen beslagen ontvangt in de rust van uw schoot aanvaardt Gij mijn zware dagen…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Zwakte De gerimpelde lach Die stoïcijnse blik De held op sokken Die zeven kleuren kakte Repoussoir* Mensen, dieren op de vlucht Grote blokken. Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die verplicht.…

Je denkt ik heb het al in handen Het grote gat onder het teken van de vraag Maar het glipt onzeker glijdend richting duisternis De toekomst wacht wijd open en vol vragen Onvoltooide brand van liefde en van wonden Ouderdom fronst gerimpeld zonder tanden Onvermijdelijke dood het einde van het aanstaande…

Een klein mollig roze handje Naar een oud Gerimpeld en gevlekt Uitgestrekt...…

daar is het licht dat steen voor steen de straat beklimt water beschijnt en druppel na druppel verdwijnt het zicht op de put elk hoofd weerspiegelt als een gerimpelde Narcissus voordat zij steels verdrinken in zichzelf en sleets gezichten omranden daar verliezen wapperende bladeren hun kleuren in handen die het venster bestieren…

mijn hand al gerimpeld, het vel dat wel mijn hand dus strekt zich uit over de stilte sneeuw, een onzichtbaar dik tapijt helder wit geweven haast glanzend sluipt op tegen een licht glooiende heuvel mijn korte vingers begeleiden de opgaande lijn in de vallende rust naar de verte toe zelfs mijn denken, mijn denken, vraag…

Grijs en gebogen, Gerimpeld en oud. Zie laat haar praten, Een schatkamer vól goud!…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

Als je dat stel dan ook ziet gaan, samen hand in hand gerimpeld, geverfd gepoetst en hier en daar wat kunst Wees dan niet jaloers, want ze lopen nog steeds hand in hand.…

Je voorhoofd in vieren gestreken, gevouwen, gerimpeld, geplooid. Wanhoop, verbeelding, berusting, overleving. Een kwart negatief van je spiegelbeeld ben je niet zelf.…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen!…

Zo'n gerimpeld appeltje met een beurs plekje zo hier en daar, ligt op een fruitschaal als het onuitgesproken gebaar een miskend geschenk te zijn van moeder aarde; dat geen genade meer vindt op grond van de menselijke esthetische waarden.…

ervaar de beelden die ik houw uit diepe lagen voel je ook de zwaarte van gerimpelde gelaten? vooral die uit doodsangst praten en geen speeksel voor de tong kunnen vragen…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

tot de dag langs de blauwe kant van de lucht achter gerimpeld glas verdwijnt en de onderkant van de bodem naar boven wijst…

Ik wilde mijn hand tussen de parelwitte tanden stoppen en voelen hoe zij niet toe beet, maar minzaam over mijn gerimpelde, behaarde huid knarste, omdat zij wel wist hoezeer ik haar beminde.…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k tien handen had Met ogen gericht naar de lucht Kwam men handen tekort. Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor.…

als het maanlicht rijst het lot berekent de schaduw fijntjes toch radicaal apart handen in de schoot zelfs bijna devoot…

Je ogen van een intens bruin haast zwart als het naar beneden geschoven, gerimpeld kleedje de huid schijnt romig en sabbel zacht…

Zo graag nam ik je mee, naar een leuke plaats, zo graag toverde ik een lach op je gerimpelde gelaat, zo graag, liet ik je eten wat je wou, chocolade of dozen koekjes je pikte ze gauw. Zo graag mensen in de maling nemen, lachen om de gekste dingen, zo graag.…

Gerimpeld en gekrompen en geoordeeld naar zijn pit, bepaalt de boer of er een reden voor export in zit. Bijbels en exotisch en Athene's antiek icoon behoeft de vijg zich geen schaamblad voor te binden; zoals het is vertoont het zich, bloot en buitengewoon.…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar...…