Alle inzendingen over Gevangen

Iedere spartelende letter als vis vaak gevangen in vertroebeld water, het wijze net met wijde mazen bleek te groot, om daarmee nieuwe alinea's in te blazen, ketter tot in de schoot.…

Nu jouw hand me niet meer streelt, maakt dat mijn lichaam vleugellam en bleef steken in het zand, in een droom gevangen, die je niet meer met me deelt.…

Haar openheid laat zich niet gevangen zetten. Haar vreugde laat zich niet beteugelen. Ze komt tot ieder die haar aanbidt. In het kleine en weerloze, is ze te vinden. Laat zich niet bezitten, enkel beminnen. Liefde, parel van het hart, binnenste van het binnenste Onbaatzuchtig, het beminnen is haar genoeg.…

‘k Verzuip welhaast in eigen mededogen, gevangen in een droeve matte sleur. Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; heel mijn gemoed is verre van Majeur. Nu ben ik ‘s maandags zelden opgetogen -jawel dat geef ik hier volmondig toe- maar deze maandag staat in fis mineur. Blue Monday, lieve god wat ben ik blue.…

aan doe normaal of wat wat zal ze mankeren hoe vreemd doet ze dat Maar wat is normaal het gaat allemaal niet zo snel het gaat eigenlijk steeds minder dat ziet iedereen wel Je kunt doen wat je wilt je blijft achteruit gaan langzaam of vlug dat is mijn bestaan voortaan Niemand begrijpt het het leven zoals dit het lijf waarin ik gevangen…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

met pijn en gesloten mond ligt een man op koude grond op zijn buik alleen te zijn en een rug die schreeuwt van pijn op een kleine stoel gezeten een mensje, het kan niet eten vader weg naar het gevang lange tijd, het maakt hem bang man is op een plein gezet niet gelijk, maar na 't gebed in de naam van hunne leer ging de stok wel 50 keer…

Ik hou wel van een huppeltje in een sonnet voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen…

Het dubbelduister in de nacht, mijn hermetisch afgesloten gevang - grensgeval. Haar aanraking versombert mij, want ik ben een opblaaspop - lekgeprikt. Ik schuil niet in mijn lijf, maar in de Elyzeese Velden - incarnatiecrash. Ik ben het doodskopaapje dat gisteren gestorven is - hopeloos.…

De poolberen op het ijs hielden mij gevangen; ver van huis gestrand op mijn wereldse belangen. Op Nova Zembla vervolgde mijn leven zijn spoor; Mijn voetstappen in de sneeuw waren maar een fractie van wat ik achter mij verloor. Het Behouden Huis heeft mij behouden.…

Het vlechtwerk dat jou nu gevangen houdt, zal worden weggedaan. Het omwindsel dat jou nog omwindt… zal dan niet meer bestaan. Dan zullen tranen slechts van vreugde zijn. Dan zeggen wij met luide stem: “Zie dit is onze God, wij hebben steeds op hem gehoopt, en zien nu zijn redding. “ Ja, de redding, door Hem.…

aangevoeld uit de lange schaduwen uit het verleden, die de zon onmogelijk kan wissen, steeds kwetsbaarder worden als die worden opgerekt, diepgewortelde wensen, dat respect naar beider kant zal worden opgewekt zonder dat de beelden en van hun statuur worden weggerukt, dat sluimerend onbegrip grijpt mij naar de keel, maar wat is mijn gevangen…

Met alle onzekere angst van de monnik in de conventies van de kerk gevangen. Het kent een celibaat van levenslang. Met hetgeen men vroeg of laat sterft in een gedroomde schoonheid van een zwaan in zijn laatste maneschijngezang. Het zwijgen is monddood voor onbepaalde tijd.…

Heeft de tijd ook ons gevangen in een web, iets gegoten door mensenhanden of een hemel. Moet ik weer een cirkel gaan trekken, ons veilig stellen en omtoveren in rupsen, cocoonen weven. Je weet toch, af en toe doorboren vogels de stilte.…

Waardoor het leek alsof ik in mijn droom gevangen was. Bijen werkten hun weg van bloem tot bloem. En stemden mij gelukkig met hun bijengezoem. De zomer was als honing voor mij. Het zwoele leven ging als een droom aan mij voorbij. Het zomerseizoen met zijn zonnezoen gaf mij onverdacht nieuwe levenskracht.…

Een halte kan ook heel persoonlijk zijn je wilt ontkomen uit de greep die blijft belasten en als je denkt, nu is het de juiste tijd je bent gevangen in gedachten een ommekeer werd wéér verspeeld en wat je stoort, je ziet het eindpunt gloren maar elke halte blijft er één waarvan je weet, dit is de weg de tijd is rijp die stap te maken bevrijding…

Er blijft slechts de nachtelijke glans van ontelbare hemelse sterren en mijn verlangen van voor jouw sterven toen je mij in jouw passie had gevangen toen alles nog verlangen naar de toekomst leek.…

Ook gij, in uw bescheiden woonverblijf In krakerspand of in een mobil home Of in uw gloednieuw doch nog vreemde pakhuis Gevangen in uw luxe cruiseschiphut, Vermijd te allen tijde permanente Op schaal gebouwde waterdichte tenten Er dreigt een ware orang-orang bende Die uitbreekt bij de waterfoodsupply Der Kampf ums Dasein is…

Gevangen in het web van tijd en pijn, elk beeld van jou zo scherp, zo onverwacht, verlies ik me in wat we ooit mochten zijn, in 't schemeruur tussen de dag en nacht. Het hart, getekend door een diepe kerf, vindt geen rust in de schaduw van de maan, het fluistert nog jouw naam bij elk gezwerf, verlangend naar een tijd die is vergaan.…

niet zonder reden Blijf gewoon beneden Maar de worm liet alles zoals ‘t was En kronkelde door in het natte gras Hij leefde heerlijk zonder zorgen Tot op een mooie zomermorgen Toen begon het gesodemieter Want drie jongens met een gieter Lokten hem zijn holletje uit Dat was niet zo’n goed besluit Och, hoe triestig was zijn lot Hij werd gevangen…

letters met mijn zinnen maak de taal obstakelvrij wil je vandaag nog beminnen ik lees de liefde in je ogen voel de warmte van jouw blik raak elke keer weer diep bewogen door die éne intense klik ik voel kleine zonnestralen licht en warm, soms heel dichtbij roep heel zacht, kom mij nu halen ik heb je lief schat, vrij met mij ik weet, gevangen…

Gevangen in een cel van hout dwong hij de vrede af. Hij vocht met storm. Opluchting dreigde als een tweede dood. Mijn vader had twee levens: een sloeg zijn brandmerk in het ander en het ander joeg een schaduw over mij.…

Een gaap, half open ogen Nog slaap, het onvermogen Een spier te spannen ‘k Ben hier gevangen Onder je arm, geborgenheid Het is warm, er is geen tijd Je zachte huid die dwingt tot rust Je slaapgeluid dat zorgen sust Als grillig ochtendlicht is ingeslopen Wordt wakker worden onderbroken Geen Galathea vraagt meer te marren Wie kijkt er nu…

Als je me gevangen houdt met je lijf, voel ik me opgewonden. Wanneer jij mij beroert op of in mijn intiemste plekje, raak ik duizelig van genot. Wanneer jij zachtjes bij mij binnenkomt, voel ik me één met jou. Wanneer jij heel even jezelf laat gaan, voel ik me nog vrijer dan daarvoor.…

Vier maanden zijn reeds vervlogen Vier maanden, door verdriet gebogen De sterke vrouw die ik vroeger was Zit nu gevangen in een harnas Met een masker voor het gelaat Handelend als een automaat Glimlach hier en grapje daar Beter dan de beste huichelaar Heel erg bang om alleen te zijn Met een hart van porselein Gebroken, maar het klopt nog…

een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen, geuren met vermiljoenen kleuren van twee huiden met geluiden van het zoet wij hebben de nacht tot het lichten omvat in je ogen stond het blinkend dauw gevangen…

De hitte houdt de gedachten gevangen. De boom in de tuin beweegt, het verraad een zachte bries. Even lijkt de verlammende gedachte dat iedere dag, iedere gebeurtenis, verdwijnt zonder dat er echt genoten is, gevreesd is, geleefd is, verdwenen. De tijd vreest de hitte.…

De dichter schreef naar links, tegendraads werd het moment, idee, gevangen tussen dunne lijnen. Op papier staat geschreven, door deze of gene dichter naar L-I-N-K-S. De dichter schoof het blad onder de neus van een vriend, een leraar, geliefde.…

Maar soms lijkt ze wel stekeblind Hunkerend naar liefde op retour Soms zo naïef als een klein kind Ze weet het wel roepen ze………… Maar haar gevoel wil er niets van weten Kijkt zijn leugens van liefde voorbij Gevangen in talloze hartenkreten Ze weet het wel roepen ze………… Ze weet het wel ……… Zij weet het……….. Ze weet……… Zij…….…

laatste slaap schudde de dood jou in een sluier van dauw heel scherp zag ik je heengaan in werveling van zucht gekeken door mijn kinderogen was je een sterke vrouw in jongheid van leven vader was geestelijk niet sterk maar jij had de veerkracht in jullie grootse liefde wisselwerking kwam in jullie leven in geest van Alzheimer werd je gevangen…